به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال باشگاه خبرنگاران جوان ، حدود یک هفته تا آغاز مسابقات یورو 2016 باقی مانده است و تیم های مختلف ، در حال انجام آخرین تمرینات آماده سازی خود برای این مسابقات هستند. شاید بتوان با یک نگاهی سطحی به نام تیم ها بتوان مدعیان قهرمانی را شناسایی کرد اما حالا نگاهی دقیق تر می اندازیم به شرایط این مدعیان برای مسابقات یورو.

فرانسه (میزبان مدعی تر از همیشه)

فرانسه‌یِ میزبان به نظر می رسد پس از چندین سال دوباره به جمع مدعیان اروپا بازگشته است. خروس ها که بعد از جام جهانی 2006، افت محسوسی را تجربه کردند ، حالا با بسیاری از بازیکنان جوان و با استعداد دوباره توانسته سری در بین سرها دربیاورد. پل پوگبا ، کینزلی کومان، آنتونی گریزمان وآنتونی مارشیال تنها چند نمونه از ستاره های حاضر در ترکیب تیم ملی فرانسه هستند و با وجود این بازیکنان شاید دیگر محرومیت بنزما به چشم نیاید. البته وجود ستاره های زیاد در ترکیب تیم ملی فرانسه شاید برای دشام دردسرساز شود. با توجه به اینکه فرانسه بازی‌هایِ مقدماتی نداشت تا با توجه به آن‌ها دیدیه دشان بهتر تیمش را بشناسد، هنوز مشخص نیست چه بازیکنانی در لیستِ نهایی باقی می‌مانند، چه برسد به ترکیبِ یازده نفره‌یِ اصلی.

آلمان ( قهرمان جهان به دنبال قهرمانی اروپا)

تیم ملی آلمان اگرچه در آخرین دیدار دوستانه اش برابر اسلواکی ناامید کننده ظاهر شد و سه بر یک شکست خورد اما آنها همچنان از اصلی ترین مدعیان قهرمانی محسوب می شوند. آلمان، قهرمانِ جهان، با مشکلی مدرن روبرو است: تیمی پر از هافبک‌هایِ عالی، بدونِ حتی یک مهاجمِ درجه یک. آلمان در دورِ مقدماتی با 24 گل، بعد از سوئد و انگلیس بهترین خطِ حمله را داشت، با این وجود مشکلِ این تیم همچنان به قوتِ خودش باقیست. آلمان در جامِ جهانی هم بعد از استفاده از میروسلاو کلوزه‌یِ 36 ساله بود که موفق شد قهرمان شود. امسال دیگر کلوزه‌ای در کار نیست و هیچ بازیکنی هم جانشین‌اش نشده است. درسته که توماس مولر در بازی‌هایِ مقدماتی 9 گل زد، اما بیشترِ این گل‌ها رویِ حرکاتش از عقبِ زمین بود. البته یوآخیم لوو مشکل اصلی تیمش را در خط دفاع می داند و معتقد است که تیمش در خط حمله شکلی ندارد.

معمولا تیم های که قهرمان جام جهانی می شوند در مسابقات بعدی با افتی فاحش مواجه می شوند و باید دید تیم لوو در یورو می تواند مثل جام جهانی موفق باشد یا این تیم هم افت خواهد کرد.

ایتالیا(تیمی نصفه و نیمه در اختیار کونته)

ایتالیا تیمی بود که بدونِ شکست از دورِ مقدماتی صعود کرد، اما هرگز نمایشی چشمگیر نداشت. دو پیروزیِ 1-0 مقابلِ مالت نشان داد که خطِ حمله‌یِ ایتالیا خیلی خطرناک نیست. آنتونیو کونته در دورِ مقدماتی تغییراتِ زیادی در خطِ دفاعی‌اش داد و بازی با 4 دفاع را تجربه کرد. اما همان موقع هم مشخص بود که کونته در یورو از 3 دفاعِ مرکزی استفاده خواهد کرد که 3 مدافع اصلی یووه یعنی کیه لینی ، بارزالی و بونوچی خواهند بود که البته با وجود بوفون در پشت سر اینها به نظر می رسد که خط دفاع ایتالیا ، مشکلی نداشته باشد. اما مشکل اصلی کونته در خط هافبک است ، خطی که تا همین چند ماه قبل به نظر می رسید ، قوی ترین خط آتزوری باشد. مارکو وراتی و کلودیو مارکیزیو 2 ستاره خط هافبک ایتالیا مدتها قبل مصدوم شدند و یورو را از دست دادند. و با این وجود آنتونیو کونته ، پیرلو را هم به دلیل بازی در لیگ بی کیفیت آمریکا به تیم ملی دعوت نکرد . اما مشکلات خط هافبک تیم کونته هنوز هم ادامه دارد. در دیدار دوستانه ایتالیا و اسکاتلند ، مونتولیوو هافبک میلانی آتزوری هم مصدوم شد و احنمال دارد تا یورو را از دست بدهد و اگر این اتفاق بیفتد تنها دنیلعه دروسی ، بازیکن قابل اتکای کونته در خط هافبک خواهد بود. البته دروسی نیز تازه از بند مصدومیت رها شده و معلوم نیست که در این مسابقات چقدر آماده باشد.

انگلیس (نسل جدید و پرستاره سه شیر ها)

سوالی که هواداران انگلیس این روزها از خود می پرسند این است : آیا انگلیس واقعا می‌تواند بعد از 50 سال برایِ قهرمانیِ یک تورنمنتِ بزرگ بجنگد؟ سبک شدنِ تیم از ستاره‌هایی که باید در ترکیبِ اصلی قرار می‌گرفتند می‌تواند به روی هاجسونِ عملگرا کمک کند. تیم ملی انگلیس ستاره های جوانی را در اختیار دارد و تیم تاتنهام و لستر نقش زیادی در جوان شدن تیم ملی انگلیس داشتند . انگلیس در دورِ مقدماتی مقابلِ تیم‌هایی کاملا دفاعی بازی کرد و برد و اما با نگاه به فهرست نفرات تیم ملی انگلیس ، نقطه قوت این تیم را در خط حمله می بینیم. وجود ستاره هایی مثل واردی ، کین ، رونی ، راشفورد و استوریج در خط حمله کار هاجسون را برای انتخاب از بین این ستاره ها سخت می کند و به احتمال زیاد ، او مجبور می شود ، وین رونی کاپیتان تیم ملی انگلیس را در یورو روی نیمکت قرار دهد. این ترکیب قوی باعث شده تا هودادران انگلیس امیدوار باشند پس از 50 سال قهرمان یک تورنومنت بزرگ شوند.

اسپانیا ( ماتادورها به دنبال هت تریک )

اسپانیا، مدافعِ عنوانِ قهرمانیِ دو دوره‌یِ اخیر، در اواخرِ بازی‌هایِ مقدماتی گوشه‌هایی از اوج گرفتنِ دوباره‌اش را نشان ماتادورها در خط حمله به اندازه خط هافبک و میانی قدرتمند نیستند. آدوریز که همچنان به فرمِ عالی‌اش در این سنِ بالا ادامه می‌دهد خیلی بهتر از دیگو کاستایی بود که هرگز در تیمِ ملی موفقیت‌هایِ باشگاهی را نداشته است. اسپانیا با آدوریز روان‌تر بازی می‌کرد. گزینه‌یِ دیگر هم البته آلوارو موراتا است که فرمِ بسیار خوبی در یوونتوس داشته است که البته دلبوسکه در بازیهای دوستانه از وی در خط حمله استفاده نکرد. اما احتمالا با شروعِ یورو یک بارِ دیگر مثلثِ آشنایِ خطِ میانیِ اسپانیا، متشکل از بوسکتس، فابرگاس و اینیستا را ببینیم. اسپانیایی ها امیدوارند تا موفقیت های اخیر تیمهای باشگاهیشان را در تیم ملی هم تکرار کنند و برای سومین دوره پیاپی قهرمان یورو شوند.

بلژیک ( نسل طلایی سرخها به دنبال کسب جام)

بلژیک نسلِ طلاییِ خودش را تجربه می‌کند، اما بازی‌هایِ مقدماتی نشان داد مارک ویلموتس هیچ پیشرفتی در استفاده از این بازیکنان نسبت به جامِ جهانی نکرده است. مهمترین تصمیمِ ویلموتس برایِ یورو مرکزِ خطِ حمله است، جایی که روملو لوکاکو، کریستین بنتکه و دیووک اوریگی برایِ قرار گرفتن در ترکیبِ اصلی با هم رقابت می‌کنند. بازیکنانی چون کورتوا و هازارد از چلسی، فرمائیلن از بارسلونا، فلاینی از منچستریونایتد و دمبله و چدلی از تاتنهام و بنتکه در لیورپول فقط نمونه هایی از تیم پرستاره ویلموتس برای یورو هستند. بسیاری معتقدند که این نسل بهترین نسل تاریخ بلژیک است. تیمی که پی از این در سال 1986 بهترین نسلش را تجربه کرده بود و در یورو به مقام چهارم رسیدند. آنها حالا می خواهند با این بازیکنان برای اولین بار قهرمان یورو شوند.

پرتغال( کم شانس ترین مدعی)

تیم ملی پرتغال را هم نمی شود با ستاره هایشان به خصوص کریستیانو رونالدو بین مدعیان به حساب نیاورد اما شانس قهرمانی این تیم نسبت به بقیه تیم های بزرگ کمتر است. سوالِ بزرگ برایِ پرتغال هم جایِ کریستیانو رونالدو در خطِ حمله است، اینکه رونالدو در سیستمِ 3-3-4 به عنوانِ مهاجمِ مرکزی بازی خواهد کرد یا بالِ چپ. خطِ میانی پرتغال نسبت به چند سالِ اخیر قوی‌تر شده است، حتی با غیبتِ بازیکنانی مثلِ آندره، میگل ولوسو و ژوائو موتینیو. با این حال رونالدو، همچنان مهمترین عامل پرتغال است و اگر در اوج باشد می تواند تیمش را به تنهایی تا فینال برساند.

انتهای پیام/