چگونه کودکان و نوجوانان را علیه اعتیاد واکسینه کنیم؟
آگاهی والدین از سلامت روان و جسم کودک، از جمله تدابیری است که نه تنها سلامت زندگی آینده کودک را تضمین می کند، بلکه احتمال حرکت وی در جهت استفاده از مواد را نیز به حداقل می رساند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شیوع سوء مصرف مواد یکی از مهمترین مشکلات عصر حاضر است و بحران اعتیاد به مواد مخدر، معضل بغرنجی است که اکنون در جامعه ما گریبانگیر بسیاری از افراد بخصوص در مورد نسل جوان نگرانی های عمیقی برای خانواده ها به وجود آورده است. انجام اقدامات متعدد، عمیق و طولانی مدت پیشگیری و درمانی در حوزه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی مبتنی بر یافته‌های علمی، از جمله تدابیری است که اجرایی نمودن آن بسیار الزامی و ضروری است.
از مهمترین برنامه‌های پیشگیری آگاه کردن خانواده ها از دلایل مصرف مواد و علائم مصرف آن در جوانان و نوجوانان است. با توجه به اینکه والدین درخصوص محافظت از فرزندانشان در مقابل اعتیاد وظایف مهمی را به عهده دارند می‌بایست با دلایل مصرف مواد آشنا شده و شیوه های پیشگیری از این مساله را نیز بیاموزند.
مهمترین دلایل
علل مختلفی در ایجاد و تشدید گرایش به مواد دخالت دارد که از جمله آن می توان به موارد زیر اشاره کرد: رهایی از استرس، اضطراب و درد، کنارآمدن و مقابله با مشکلات، وجود مشکلات خانوادگی، ماجراجویی و هیجان طلبی، عدم خویشتن داری، کنجکاوی و سرگرمی، دسترسی آسان در برخی محیطها، تجربه اثرات نشئه آور مواد، ایجاد آرامش کاذب، دوستان ناباب و معاشرتهای نادرست،پذیرفته شدن در گروه همسالان، احساس بزرگی کردن، یادگیری از افراد خانواده، کم کردن یا فرار کردن از مسئولیتهای اجتماعی و خانوادگی، عدم کنترل صحیح خانواده بر رفت و آمدها و معاشرین فرزندان و یا سخت گیری های بیجا.
پیشگیری بهتر از درمان است
تا همین چند سال اخیر بسیاری از والدین گمان می کردند که فرزند آنها هرگز در خطر اعتیاد نیست ولی امروز تصور دیگری دارند، چه بسا متوجه این مهم شده اند که همه در خطر هستند مگر اینکه قبلا پیشگیری های لازم را کرده باشند.
بهترین روش برای جلوگیری از اعتیاد، پیشگیری از به وجود آمدن آن است و معمولا یک برنامه صحیح پیشگیری از اعتیاد خیلی زودتر از آنچه که تصور می شود، باید آغاز شود. تحقیقات متعدد نشان داده است که احتمال گرایش به مصرف مواد و یا عدم گرایش به مصرف، بستگی نسبی با چگونگی شرایط زندگی افراد در دوران کودکی شان دارد، شرایط این دوران نشان دهنده خط مشی کودک در بزرگسالی است، کودکانی که زندگی متعادلی را تجربه می کنند و از نظر جسمی و روانی زندگی رضایت بخشی دارند شخصیت مستحکمی پیدا می کنند که با اعتماد به نفس بالا می توانند مشکلات را بهتر تحمل کنند و در مقابل وسوسه ها نیز، خویشتن دار باشند، معمولا این کودکان در مقایسه با کودکانی از شرایط زندگی مساعدی برخوردار نیستند، کمتر در معرض گرایش به اعتیاد هستند.
برای پیشگیری صحیح از اعتیاد کودکان و نوجوانان توجه به اقدامات زیر الزامی است:
* نوجوان و کودک شما نیازمند امنیت روانی است. علاقه خود را به فرزندتان نشان دهید و به او این اطمینان را بدهید که همه جا پشتیبان او هستید. محبت بی قید و شرط داشته باشید، نوازشش کنید و او را بسیار دوست داشته باشید.
* نوجوان و کودک نیازمند دریافت اطلاعات است. هرگز به صرف این گمان اشتباه که نباید چشم و گوش بچه ر ا باز کرد، از دادن اطلاعات مفید امتناع نکنید. بهتر است درباره عواقب زندگی افرادی که دچار اعتیاد شده اند، با کودک صحبت کنید و انها را به مطالعه کتابهای سودمند در این راستا تشویق نمایید.
*نوجوان و کودک نیازمند احترام است. از تبعیض بین فرزندان، تحقیر و توهین، سرزنش و انتقاد به شدت پرهیز کنید چرا که احساس حقارت و حسادت سبب سرخوردگی کودک از محیط خانواده شده و او را جلب گروهای منحرف می سازد. از سوی دیگر بهتر است اجازه دهید کودک در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشد و نظرات خود را در امور منزل بیان کند و چه بسا مسئولیتی را هم برعهده بگیرد.
*نوجوان و کودک نیازمند تشویق و تایید است. تحسین را جایگزین انتقاد کنید، کوچکترین موفقیت کودک را مورد توجه قرار دهید و به او پاداش دهید. توانمندی های کودک را ارزشمند تلقی کنید تا اعتماد به نفس او تقویت شود.
*نوجوان و کودک نیازمند بازی و کوشش و خطاست. مواقعی که خطر جدی او را تهدید نمی کند، اجازه دهید دست به تجربه بزند. سلب آزادی نه تنها مانع ار بزرگ شدن کودک می شود بلکه او را بسیار وابسته به دیگران بار می آورد.
*نوجوان و کودک نیازمند الگوی های واقعی است. به عنوان والدین یک کودک، خود، باید نمونه ای اعلی از یک الگوی فرد سالم باشید، اگر به عادات مضری وابستگی دارید از دام آنها رها شوید و اگر قادر به رهایی نیستید، هرگز اشتباهات خود را کتمان نکنید، به جای انکار واقعیت، حقیقت را اعتراف نمایید و از ارتکاب خود به برخی از خطاها ابراز پشیمانی و ندامت کنید.
*نوجوان وکودک نیازمند تحرک و تغذیه صحیح است. این عامل مهمترین نیاز است که متاسفانه سبک زندگی شهری، تامین این نیاز را به حداقل رسانده است. وا داشتن کودک به تحرک، باعث سلامت جسم و روان وی می شود و این دو عامل نیز مانع از اعتیاد. درمان های خودسرانه مادرانه و استفاده از داروهای آرام بخش و تقویت کننده بزرگترین خطاست که کودک را مستعد به دریافت دز بالایی از داروها می کند که این خود آغازگر اعتیاد است .
*نوجوان و کودک نیازمند داشتن دوست و همراه و یک همدم است. تغییر سبک های زندگی باعث شده است که کودکان برای همیشه احساس تنهایی کنند و فردی برای کمک و یا صحبت کردن نداشته باشند. احساس امنیت و پذیرش محیطی اثر بسزایی در عدم گرایش کودک در بزرگسالی به مصرف مواد دارد.
*نوجوان و کودک نیازمند تخیلات و داشتن هدف است. مشغول شدن کودکان به تکنولوژی های امروزی باعث شده است نه تنها قدرت درک و تخیل شان نابود شود بلکه هدف گذاری در زندگی را هم فرا نگیرند. صحبت کردن با کودکان و پرسش کردن از انها قدرت تفکر و تحلیل آنها را پویا و حس کنجکاوی انها را فعال می کند. از سوی دیگر یاددادن برنامه ریزی به کودک و نشان دادن طرقی که او را برای رسیدن به هدف نزدیک می سازد از جمله روشهایی که با هدف زندگی کردن را به کودک می آموزد.
*نوجوان وکودک نیازمند فراگیری گفتن "نه" است. خانواده های قانون مند و غیر قابل انعطاف، نه تنها فردیت کودک را می گیرد بلکه او را فردی مطیع و فرمانبردار و گاه حتی همیشه تضادورز بار می آورد این در حالی است که خانواده های مقتدر و انعطاف پذیر در حین دادن آزادی، اختیار به کودک به او یاد می دهند هر جایی که امکان دارد و مصلحت است با کمال میل "بله" بگویند و درصورت محال بودن محکم "نه" بگویند، نه گفتن از جمله تدابیری است که کودک را از تمایلات وسوسه انگیزی که دیگران به او تعارف می کنند، در امان نگاه می دارد.
منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/
از مهمترین برنامه‌های پیشگیری آگاه کردن خانواده ها از دلایل مصرف مواد و علائم مصرف آن در جوانان و نوجوانان است. با توجه به اینکه والدین درخصوص محافظت از فرزندانشان در مقابل اعتیاد وظایف مهمی را به عهده دارند می‌بایست با دلایل مصرف مواد آشنا شده و شیوه های پیشگیری از این مساله را نیز بیاموزند.
مهمترین دلایل
علل مختلفی در ایجاد و تشدید گرایش به مواد دخالت دارد که از جمله آن می توان به موارد زیر اشاره کرد: رهایی از استرس، اضطراب و درد، کنارآمدن و مقابله با مشکلات، وجود مشکلات خانوادگی، ماجراجویی و هیجان طلبی، عدم خویشتن داری، کنجکاوی و سرگرمی، دسترسی آسان در برخی محیطها، تجربه اثرات نشئه آور مواد، ایجاد آرامش کاذب، دوستان ناباب و معاشرتهای نادرست،پذیرفته شدن در گروه همسالان، احساس بزرگی کردن، یادگیری از افراد خانواده، کم کردن یا فرار کردن از مسئولیتهای اجتماعی و خانوادگی، عدم کنترل صحیح خانواده بر رفت و آمدها و معاشرین فرزندان و یا سخت گیری های بیجا.
پیشگیری بهتر از درمان است
تا همین چند سال اخیر بسیاری از والدین گمان می کردند که فرزند آنها هرگز در خطر اعتیاد نیست ولی امروز تصور دیگری دارند، چه بسا متوجه این مهم شده اند که همه در خطر هستند مگر اینکه قبلا پیشگیری های لازم را کرده باشند.
بهترین روش برای جلوگیری از اعتیاد، پیشگیری از به وجود آمدن آن است و معمولا یک برنامه صحیح پیشگیری از اعتیاد خیلی زودتر از آنچه که تصور می شود، باید آغاز شود. تحقیقات متعدد نشان داده است که احتمال گرایش به مصرف مواد و یا عدم گرایش به مصرف، بستگی نسبی با چگونگی شرایط زندگی افراد در دوران کودکی شان دارد، شرایط این دوران نشان دهنده خط مشی کودک در بزرگسالی است، کودکانی که زندگی متعادلی را تجربه می کنند و از نظر جسمی و روانی زندگی رضایت بخشی دارند شخصیت مستحکمی پیدا می کنند که با اعتماد به نفس بالا می توانند مشکلات را بهتر تحمل کنند و در مقابل وسوسه ها نیز، خویشتن دار باشند، معمولا این کودکان در مقایسه با کودکانی از شرایط زندگی مساعدی برخوردار نیستند، کمتر در معرض گرایش به اعتیاد هستند.
برای پیشگیری صحیح از اعتیاد کودکان و نوجوانان توجه به اقدامات زیر الزامی است:
* نوجوان و کودک شما نیازمند امنیت روانی است. علاقه خود را به فرزندتان نشان دهید و به او این اطمینان را بدهید که همه جا پشتیبان او هستید. محبت بی قید و شرط داشته باشید، نوازشش کنید و او را بسیار دوست داشته باشید.
* نوجوان و کودک نیازمند دریافت اطلاعات است. هرگز به صرف این گمان اشتباه که نباید چشم و گوش بچه ر ا باز کرد، از دادن اطلاعات مفید امتناع نکنید. بهتر است درباره عواقب زندگی افرادی که دچار اعتیاد شده اند، با کودک صحبت کنید و انها را به مطالعه کتابهای سودمند در این راستا تشویق نمایید.
*نوجوان و کودک نیازمند احترام است. از تبعیض بین فرزندان، تحقیر و توهین، سرزنش و انتقاد به شدت پرهیز کنید چرا که احساس حقارت و حسادت سبب سرخوردگی کودک از محیط خانواده شده و او را جلب گروهای منحرف می سازد. از سوی دیگر بهتر است اجازه دهید کودک در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشد و نظرات خود را در امور منزل بیان کند و چه بسا مسئولیتی را هم برعهده بگیرد.
*نوجوان و کودک نیازمند تشویق و تایید است. تحسین را جایگزین انتقاد کنید، کوچکترین موفقیت کودک را مورد توجه قرار دهید و به او پاداش دهید. توانمندی های کودک را ارزشمند تلقی کنید تا اعتماد به نفس او تقویت شود.
*نوجوان و کودک نیازمند بازی و کوشش و خطاست. مواقعی که خطر جدی او را تهدید نمی کند، اجازه دهید دست به تجربه بزند. سلب آزادی نه تنها مانع ار بزرگ شدن کودک می شود بلکه او را بسیار وابسته به دیگران بار می آورد.
*نوجوان و کودک نیازمند الگوی های واقعی است. به عنوان والدین یک کودک، خود، باید نمونه ای اعلی از یک الگوی فرد سالم باشید، اگر به عادات مضری وابستگی دارید از دام آنها رها شوید و اگر قادر به رهایی نیستید، هرگز اشتباهات خود را کتمان نکنید، به جای انکار واقعیت، حقیقت را اعتراف نمایید و از ارتکاب خود به برخی از خطاها ابراز پشیمانی و ندامت کنید.
*نوجوان وکودک نیازمند تحرک و تغذیه صحیح است. این عامل مهمترین نیاز است که متاسفانه سبک زندگی شهری، تامین این نیاز را به حداقل رسانده است. وا داشتن کودک به تحرک، باعث سلامت جسم و روان وی می شود و این دو عامل نیز مانع از اعتیاد. درمان های خودسرانه مادرانه و استفاده از داروهای آرام بخش و تقویت کننده بزرگترین خطاست که کودک را مستعد به دریافت دز بالایی از داروها می کند که این خود آغازگر اعتیاد است .
*نوجوان و کودک نیازمند داشتن دوست و همراه و یک همدم است. تغییر سبک های زندگی باعث شده است که کودکان برای همیشه احساس تنهایی کنند و فردی برای کمک و یا صحبت کردن نداشته باشند. احساس امنیت و پذیرش محیطی اثر بسزایی در عدم گرایش کودک در بزرگسالی به مصرف مواد دارد.
*نوجوان و کودک نیازمند تخیلات و داشتن هدف است. مشغول شدن کودکان به تکنولوژی های امروزی باعث شده است نه تنها قدرت درک و تخیل شان نابود شود بلکه هدف گذاری در زندگی را هم فرا نگیرند. صحبت کردن با کودکان و پرسش کردن از انها قدرت تفکر و تحلیل آنها را پویا و حس کنجکاوی انها را فعال می کند. از سوی دیگر یاددادن برنامه ریزی به کودک و نشان دادن طرقی که او را برای رسیدن به هدف نزدیک می سازد از جمله روشهایی که با هدف زندگی کردن را به کودک می آموزد.
*نوجوان وکودک نیازمند فراگیری گفتن "نه" است. خانواده های قانون مند و غیر قابل انعطاف، نه تنها فردیت کودک را می گیرد بلکه او را فردی مطیع و فرمانبردار و گاه حتی همیشه تضادورز بار می آورد این در حالی است که خانواده های مقتدر و انعطاف پذیر در حین دادن آزادی، اختیار به کودک به او یاد می دهند هر جایی که امکان دارد و مصلحت است با کمال میل "بله" بگویند و درصورت محال بودن محکم "نه" بگویند، نه گفتن از جمله تدابیری است که کودک را از تمایلات وسوسه انگیزی که دیگران به او تعارف می کنند، در امان نگاه می دارد.
منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/
