از هدایای نفیس شما تشکر می کنم به خصوص بیتی که برای تنبه دو ملت کافیست راستی اگر به حکم مصرع اول از خودخواهی برهیم و زبان وصل کنجینه قند پارسی باشد آنگاه از هند به ایران از نیم گام هم کمتر است بلکه هند ایران است و ایران هند من جای رئیس جمهور بودم این بیت غالب را بلا فاصله می خواندم " ز اجماع چه گوئی به علی باز گرای مه جای نشین مهر باشد نه نجوم" البته این بزرگواری نخست وزیر هند شایسته سرودنی جدید و درخور است لکن قطعه ای از غالب را برای قدر دانی از هدایای ارجمند ایشان اهدا می کنم
اي موج گل ! نويد تماشاي كيستي؟ انگاره مثال سراپاي كيستي؟
بيهوده نيست سعي صبا در ديار ما اي بوي گل ! پيام تمناي كيستي؟
خون گشتم از تو ، باغ و بهار كه بوده‌اي ؟ كشتي مرا به غمزه ، مسيحاي كيستي؟
از خاك ، غرقه كف خوني دميده‌اي اي داغ لاله ! نقش سوداي كيستي؟
از هيچ نقش غير نگوئي نديده‌اي اي ديده محو چهره زيباي كيستي ؟
غالب نواي كلك تو دل ميبرد ز دست تا پرده ساز شيوه انشاي كيستي؟ [29]

چقدر هندیها با ایرانیها از نظر طرز فکر نزدیکند ما هم بهترین هدایای خود را کتب نفیسمان می دانیم من از آن شعر جامی که خواند خوشحال شدم کاش روحانی هم بلا فاصله آن را تضمین می کرد یا پاسخ می داد اما دریغ از کم ذوقی از شعرای عزیز کشور می خواهم این بیت را تضمین کنند و پاسخ مناسبی به رئیس جمهور هند بدهند که در خور سخنان نغز او باشد