به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از قم؛ امام موسى بن جعفر(ع)، معروف به کاظم و باب الحوائج و عبد صالح، در هفتم صفر سال ۱۲۸ قمری به دنیا آمدند، در روایات آمده ایشان در سن بیست سالگی مسئولیت بزرگ امامت و هدایت امّت را در یکی از بحرانی‌ترین دوران‌ها به دوش گرفتند.

این امام همام همواره مردم روزگار خویش را آگاه می‌ساختند و حکومت عباسی را رسوا می‌کردند. سرانجام هارون الرشید که تاب تحمل روشنگری‌های امام کاظم(ع) را در خود نمی‌دید، این امام والامقام را در زندان مسموم کرد و به شهادت رساند.

آیت الله محمد تقی پورمحمدی، عضو مجلس خبرگان رهبری در خصوص شخصیت این امام همام بیان کرد: امام موسی کاظم(ع) همانند جد بزرگوارشان رسول خدا(ص) و اجداد طاهرین خود دارای خصایص اخلاقی بودند که باید مورد توجه و الگوی همه مسلمانان و شیعیان باشد

وی افزود: عبادت هفتمین امام همام معروف بود و حتی در زندان نیز عبادت می‌کردند و سجده‌های طولانی داشتند، امام موسی کاظم (ع) از ترس خداوند گریه می‌کردند و هیچ‌گاه از یاد خداوند غافل نشدند.

آیت الله پورمحمدی گفت: یکی از محورهایی که باید به آن توجه باشد این است که امام(ع) با حکومت ظالم به مبارزه پرداختند و در هیچ شرایطی دست از ترویج و تبیین احکام الهی برنداشتند.

امام موسی کاظم(ع) با حکومت ظالم به مبارزه پرداختند و در هیچ شرایطی دست از ترویج و تبیین احکام الهی برنداشتند

عضو مجلس خبرگان رهبری عنوان کرد: امام موسی کاظم(ع) توسط حکومت عباسی به زندان افتادند و در زندان مورد آزار و اذیت و شکنجه شدیدی قرار گرفتند اما دست از رسالت خود برنداشتند که این موضوع باید مورد توجه طلاب و مبلغان دینی باشد.

حجت الاسلام طاهری خرم آبادی، استاد حوزه علمیه قم نیز اظهار داشت: امام موسی کاظم(ع) در عصر یکی از ستمکار‌ترین و پرقدرت‌ترین خلفا یعنی هارون الرشید زندگی می‌کردند، هارون فرد بسیار ظالمی بود و شرایط سختی برای امام(ع) ایجاد کرد؛ اما هفتمین پیشوای شیعیان از هیچ تلاشی در راستای انجام رسالت خود کوتاه نیامد.

عضو مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: هارون الرشید از نفوذ امام موسی(ع) ترس داشت و تلاش می‌کرد تا با زندانی کردن این امام(ع) سبب دوری مردم از محبوب قلوبشان شود؛ اما در این زمینه موفق نشد و شیعیان همواره در مسیر این امام همام حرکت کردند و پیرو ایشان بودند.

در پایان خاطر نشان کرد: طلاب و روحانیون باید ائمه(ع) را الگوی خویش قرار دهند و بدانند که برای هدایت مردم باید ابتدا خودشان آمادگی داشته باشند، اهل معنویت باشند و وابسته به دنیا نباشند تا سخنانشان در مردم اثر داشته باشد.