به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مرثیه‌سرایی برای آثار در حال تخریب تاریخی این روزها به امری عادی تبدیل شده و دیگر این سوز و گدازها نه هواداری دارد و نه دلسوزی. حتی دوستداران میراث فرهنگی هم تعجب نخواهند کرد که بشنوند هر ساله بیش از ده اثر نفیس و غیر نفیس تخریب می‌شوند و یا در حال تخریب هستند و شاید با نشنیدن اخبار تخریب آثار باستانی تعجب کنند. از این رو نگرانی در این زمینه به نوعی آب به ریسمان انداختن است.

روزی تخت جمشید ترک می‌خورد و حمایت ده میلیاردی دولت برای احیای این بافت تاریخی وصول نمی‌شود، روزی فاضلاب شهری به سکونتگاه زیرزمینی سامن در شهرستان ملایر نفوذ می‌کند و بخش کوچکی از تاریخ را با خود می‌شورد و می‌برد، روزی هم پل کشکان در استان لرستان به دلیل سیل فرو می‌ریزد، مسئول میراث فرهنگی لرستان هم می‌گوید چنین اتفاقی فاجعه نیست! 

هرچه هست تنها باید نشست تا بودجه کافی به سازمان میراث فرهنگی تزریق شود. مساله‌ای که به تدریج تبدیل به آفت جبران ناپذیری برای ابنیه و آثار تاریخی شده و گریبان آثار نفیس ملی را هم گرفته.

البته اختصاص بودجه ناکافی تنها دامن حوزه میراث فرهنگی و گردشگری را نگرفته و اعتبارات در حوزه‌های دیگر ارجحیت بیشتری دارد. حوزه‌هایی مانند بهداشت و درمان، کار و رفاه اجتماعی.

اما انتظار می‌رود تا با کمترین امکانات مسئولین استان‌ها و شهرهای مختلف در حفظ آثار تاریخی بیشتر تلاش کنند. اگر بودجه نیست با محدودیت‌ها حتی‌الامکان جلوی تخریب را بگیرند، نه اینکه نا آگاهانه باعث ریزش طاق یک پل تاریخی شوند.

علت‌های بسیاری درباره ریزش طاق پل تاریخی کشکان نقل شده است که یکی از این فرضیه‌ها، بستن داربست‌های حفاظتی برای جلوگیری از ریزش طاق این پل تاریخی بوده است. بعضی کارشناسان معتقدند تعدادی از پیچ و مهره‌ها و آهن‌های قسمت پایینی داربست در ماه‌های گذشته به سرقت رفته و همین امر باعث شده تا این داربست به جای اینکه عامل حفاظت و نگهداری طاق پل باشد، وزنه‌ای اضافه برای آن تلقی شود. مساله‌ای که مدیر کل میراث فرهنگی لرستان آن را تکذیب کرده و گفته تخریب این پل چندان فاجعه نیست.

درست یا غلط بودن این فرضیه هرچه هست، بخشی از این پل تاریخی تخریب شده و اظهار نظر این مسئول میراث فرهنگی درباره چنین فاجعه‌ای دور از انتظار است.

استان لرستان را پایتخت پل‌های تاریخی کشور می‌خوانند و بعضی از پل‌های شگفت‌انگیز این استان ثبت موقت جهانی در یونسکو هستند. چشم‌های بسیاری به آثار ثبت شده در یونسکو دوخته شده و توجهات بسیاری از خارج مرزها، به این آثار نفیس است.

حراست و حفاظت از این آثار و ابنیه‌های تاریخی حتی با چنگ و دندان، حائز اهمیت است و بیانگر تاریخ و تمدن ژرف و شگفت‌انگیز ایران به شمار می‌رود و مسئولیتش به عهده اداره کل میراث فرهنگی شهرهای مختلف کشور است.

به نظر می‌رسد تنها نباید سال‌ها به بستن داربست پای طاق پل کشکان اکتفا کرد و باید به جای تاسف خوردن زخم آنان را ترمیم کرد. پیش از آنکه تبدیل به فاجعه شود و خونریزی کند.

گزارش از: پوریا سلیمان زاده

انتهای پیام/