به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی کانترپانچ در گزارشی نوشت: نیروگاه اتمی هانفورد و نه فوکوشیما بزرگترین تهدید در زمینه انتشار مواد رادیو اکتیو برای مناطق غربی آمریکا محسوب می شود. 

در این گزارش به قلم رابرت یاکوبز آمده است تهدیدهای رادیولوژیکی خطرناکی سواحل غربی آمریکا را تحت تأثیر قرار داد. این تهدیدها همچنین زندگی میلیون ها آمریکایی را در معرض خطر قرار داده است. این تهدیدها شامل مواد پرتوزا -از جمله سمی ترین مواد در جهان- می شود که سلامت افراد و مواد غذایی و در نتیجه نسل های آینده را در معرض خطر قرار می دهد. این تهدید از فوکوشیما نشأت نمی گیرد بلکه از هانفورد نشأت می گیرد.  در حالی تشعشعات ناشی از تخریب نیروگاه فوکوشیما به سواحل غربی آمریکا می رسد، اما تشعشعات ناشی از نیروگاه هانفورد بیش از هفتاد سال است که در این منطقه وجود دارد و احتمال وقوع یک فاجعه جدی وجود دارد که حتی می تواند بسیار بیشتر از اثرات ناشی از فاجعه فوکوشیما باشد.

هانفورد -که در نزدیکی رودخانه کلمبیا در بخش شرقی ایالت واشنگتن واقع شده است- جایی است که در آمریکا در آن، مقادیر زیادی پلوتونیوم برای تسلیحات هسته ای طی جنگ سرد تولید کرده است. این ده ها هزار تسلیحات هسته ای آمریکا در نتیجه تولید مقادیر زیادی از پلوتونیوم در هانفورد ساخته شده اند. سه رئاکتور نخست هسته ای جهان و همچنین نه نیروگاه هسته ای جهان در هانفورد ساخته شده اند. تولید برق هدف ثانویه احداث نیروگاه های هسته ای محسوب می شود . آنها به عنوان نیروگاه های تولید پلوتونیوم طراحی و ساخت می شوند. 

هانفورد مکان ساخت این نیروگاه های تولید پلوتونیوم بوده است. دو فاجعه از بدترین فجایع رادیولوژیکی در چهار دهه نخست عصر اتمی ، در سال هزار و نهصد و پنجاه و هفت در تأسیسات تولید پلوتونیوم در انگلیس و شوروی روی داد. تولید مکان های پلوتونیوم در سطح نظامی از جمله آلوده ترین مکان ها بر روی زمین هستند. 

طی دوره عملیات در هانفورد، بیش از شصت و هفت متریک تن پلوتونیوم در این سایت تولید شد. شصت درصد از همه زباله های هسته ای دارای تشعشعات رادیواکتیوی بالا در هانفورد انبار شده است . حدود هشتاد درصد از ذخایر میله های سوخت هسته ای مصرف شده تنها حدود پانصد متر دورتر از رودخانه کلمبیا انبار شده اند. 

در این مقاله به بررسی برخی از بدترین تأثیرات و خطرات در سایت هانفورد می پردازیم:

در دسامبر سال هزار و نهصد و چهل و نه، آمریکا به عمد حجم زیادی از مواد رادیو اکتیو را در مناطق مسکونی در اطراف سایت هانفورد منتشر کرد. از این حادثه به عنوان گرین ران Green Run یاد می شود.  این بیشترین حجم از مواد رادیواکتیوی بود که  دولت آمریکا به عمد منتشر کرد. در حالی که آزمایش هسته ای در نوادا سبب شد افراد زیادی در معرض حجم قابل توجهی از مواد رادیواکتیو قرار گیرند اما این اقدام از تمایل برای انجام آزمایش تسلیحات نشأت می گرفت. هدف از حادثه گرین ران انتشار مواد رادیو اکتیو در مناطق اطراف هانفورد بود. گرین ران در واکنش به آزمایش نخستین سلاح هسته ای شوروی در قزاقستان -چندین ماه قبل از حادثه گرین ران- رخ داد. نخستین نشانه ها در این باره که شوروی با موفقیت توانست یک سلاح هسته ای را آزمایش کند، زمانی مشاهده شد که حسگرها در هانفورد به وجود تشعشعات پی بردند. آمریکا در واکنش به این آزمایش شوروی تصمیم گرفت تشعشعاتی مشابه را منتشر کرد تا بتواند شدت تشخیص تجهیزات شناسایی مواد رادیو اکتیو را افزایش دهد و به تحلیل بهتری از برنامه شوروی برسد.

یکی دیگر از اقداماتی که سلامت عمومی را در معرض خطر قرار می دهد، انبار کردن زباله های هسته ای در تانکرها در مجتمع هانفورد است. به گفته مقامات، صد و هفتاد و هفت تانکر موجود در این مجتمع، حاوی پنجاه و سه میلیون گالن از زباله های رادیواکتیوی با درجه بالا هستند. شصت و هفت تانکر نشتی داشتند و این موضوع سبب شد مواد رادیو اکتیو وارد خاک و آبهای زیرزمینی و رودخانه کلمبیا شود. در سال دو هزار و یازده، وزارت انرژی آمریکا بسیاری از این تانکرها را تخلیه و این زباله ها را وارد تانکرهایی با ضریب حفاظتی بالاتر کرد اما گفته می شود این تانکرها نیز معیوب هستند.

تلاش برای نگهداری پنجاه و سه میلیون گالن زباله های رادیواکتیوی تا سال دو هزار و پنجاه اقدامی هزینه بر و پر هزینه است. 

کارمندان مجتمع هانفورد که کارشان نگهداری از این تانکرهاست طی سال های اخیر با مشکلات جدی در زمینه سلامتی مواجه شده اند. هر ساله شمار زیادی از این افراد در معرض «بخار» مواد رادیواکتیو قرار دارند. این موضوع سبب شده است این افراد بیمار شوند یا آن که هشیاری خود را از دست بدهند و بستری شوند. در سال دو هزار و چهارده، بیش از چهل کارگر طی دو هفته در ماه مارس، در معرض چنین عواملی قرار گرفتند و بیست و شش تن از آنها بستری شدند. بر اساس گزارش های منتشر شده در سال هزار و نهصد و نود و هفت، آزمایشگاه ملی پاسیفیک نورث وست هشدار داد کارگرانی که در معرض این تشعشعات قرار دارند در معرض خطر ابتلا به سرطان و دیگر بیماری های جدی قرار دارند اما جزییات مربوط به این تحقیقات هرگز در اختیار عموم قرار نگرفت و کارگران این مجتمع نیز در جریان آن ثرار نگرفتند. 

در روز بیست و نهم سپتامبر سال هزار و نهصد و پنجاه و هفت یک تانکر حاوی زباله های مشابه زباله های هانفورد در مجتمع تولید پلوتونیوم مایاک Mayak در شوروی سابق منفجر شد که به فاجعه کیشتیم Kyshtym مشهور است. سیستم خنک کننده این تانکر با مشکل مواجه شد و در نتیجه دمای داخل تانکر به شدت بالا رفت و سبب بروز یک انفجار شیمیایی شد . این حادثه سبب انتشار ابری از مواد رادیواکتیو تا فاصله 350 کیلومتری شد. این حادثه یکی از بدترین فجایع رادیولوژیکی در تاریخ بشریت محسوب می شود. سه هفته بعد نیز، هسته یک رئاکتور هسته ای در تأسیسات وینداسکیل Windscale در انگلیس دچار آتش سوزی شد . در سال هزار و نهصد و هشتاد و هفت نیز فاجعه چرنوبیل رخ داد. فاجعه کیشتیم -که بر اساس تحقیقات انجام شده در شوروی سابق سبب کشته شدن مستقیم هشت هزار تن شد- در نتیجه انفجار یکی از تانکرها رخ داد. در هانفورد، در حال حاضر صد و هفتاد و هفت تانکر وجود دارد که هر یک از آنها حاوی زباله های خطرناک است.

آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا هزار و پانصد مکان خاص را در محوطه هانفورد شناسایی کرده است که مواد سمی یا شمیایی رادیواکتیو در آنجا وجود دارند. اما شمار دقیق این مکان ها مشخص نیست.

 

در حالی که کشورهای جهان در ارتباط با خطرات ناشی از پرواز هواپیماها یا هواپیماهای بدون سرنشین بر فراز نیروگاه های هسته ای یا انجام حملات سایبری علیه این تأسیسات ابراز نگرانی می کنند، این تأسیسات دست کم حاوی برخی مواد به شدت آلوده و سمی هستند. تانکرهای حاوی زباله های هسته ای در فضای باز نگهداری می شوند. حجم مواد رادیولوژیکی آلوده و مهلک در این تانکرها بسیار بیشتر از هر سایت هسته ای در آمریکاست.

حادثه فوکوشیما فاجعه ای وحشتناک بود که سبب انتشار حجم گسترده ای از مواد رادیو اکتیو به محیط شد. زیان های این اتفاق برای افراد به ویژه کودکان در شمال ژاپن بسیار تکان دهنده است. در برخی مناطق، موارد ابتلا به سرطان افزایش قابل توجهی یافته است. این تنها بخشی کوچکی از پیامدهای وحشتناک این حادثه برای مردم محسوب می شود. انتشار مواد پرتوزا از قبیل سزیوم 137 ( cesium-137) و اورانیوم به اکوسیستم سبب بروز خطراتی برای افراد در سراسر جهان می شود. اما تأثیرات ناشی از فاجعه فوکوشیما بر مردم ژاپن محدود می شود. اما در سواحل غربی آمریکا هشدارهایی در ارتباط با وجود مواد رادیواکتیو وجود دارد. شمار زیادی از افراد می گویند از مواد غذایی وارد  شده از ژاپن یا ماهی های صید شده در اقیانوس استفاده نمی کنند. در همین حال، باید گفت حجم تشعشعات ناشی از تأسیسات هانفورد بیشتر از فاجعه فوکوشیما است.

انتهای پیام/