یادداشت محمدرضا فروتن برای روز روانشناس
فروتن که دانشجوی دکترای روانشناسی است، طی یادداشتی روز روانشناس را تبریک گفت.
به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمدرضا فروتن پنج شنبه 10 اردیبهشت طی مراسمی از سازمان نظام روانشناسی تندیس افتخار دریافت کرد. بدین ترتیب او جوانترین فردی خواهد بود که موفق به دریافت این تندیس شده است. فروتن که دانشجوی دکترای روانشناسی است، طی یادداشتی روز روانشناس را تبریک گفت.
به نام صاحب روان‌ها
و من دمیدم از روح خود در شما
گر عشق نبودی و غم عشق نبودی
این‌سان سخن نغز که گفتی؟ که شنودی؟
گر باد نبودی که سر و زلف ربودی
رخساره معشوق به عاشق که نمودی؟
پنجشنبه نهم اردیبهشت یک هزار سیصد و نودوپنج مبارک باد و شادباد که این روز مزین شد به نام یک علم، علمی که ساحت تقدیسش چیزی است در محدوده آن مکانی.علمی که باز می‌آفریند، تعمیر می‌کند ارواح گونه گونه بشر را، که ساحت خداوندگاری خویش درنوردیده‌اند و گاه به‌اندازه عمری ازدست‌رفته، از اصل خویش دورافتاده‌اند.
هرکسی کو دور ماند از اصل خویش بازجوید روزگار وصل خویش
در بزرگداشت علم روانشناسی همین بس که رسالتش شفای روح است، که وصل خویشتن خویش به خویش است.
همان‌طور که میدانیم از دیدگاه بسیاری متخصصان علوم طبیعی و انسانی ریشه ی بیشتر ناملایمات دست‌اندازهای روحی است...اینکه روح و روان آیا همان بیست‌ویک گرم معروف است یا حجمی به نام مغز در جمجمه یا به قول عرفا و شعرا که روان را به یک‌تکه ماهیچه پمپاژ کننده خون در بدن مربوط می‌سازند، بحث شیرین و مجزایی است، اما آنچه مسلم است هرگاه از جان یاد می‌کنیم از بستر اصیل و امانت گرفته شده، از جانان در روز ازل یاد می‌کنیم.
روز روانشناسی مبارک باد دارد، چراکه روز مبحث شفای اصل انسانی است.
بنابراین روانشناسان رسالتی بزرگ بر دوش دارند چونان که تزکیه و ترمیم و بازآفرینی روانی سالم و الستی را اول در جهان خویش هویدا می‌کنند و بعد این تزکیه زندگی شده را به دست‌اندازهای روح و روان بشریت می‌کشانند همچون پر سیمرغی که برای احضار عشق بر ذرات هوا می‌کشد خویش را تا آغوشی امن برای آلام و تزکیه ی دیگران باشند که وحدت یگانه روان‌ها و ارواح را از کثرت و دورافتادگی مصون بدارند، البته عرایض این‌جانب در مورد علم روانشناسی و فرد عالم به این علم در تصوری ایده آل تقدیم گشته و می‌گردد.
اگر روانشناسان بیش از تعهد به جامعه بشری، تعهد به خویشتن را جهت اغنا، کامیابی و عرصه اصل عشق در ژرفای روان به‌کارگیرند دیگر نیازی نیست که فرد آسیب‌دیده در جامعه:
به هر جمعیتی نالان گردد از پی مرهمی یا جفت بدحالان و خوش‌حالان گردد در پی مفرّی...
بلکه روانشناسی و روانشناس مشخصاً حوزه‌های امن برای ترمیم خواهد بود و با اندکی آگاهی رساندن و ترفیع دانش در جماعت مذکور، مقاومت‌ها نیز سست و شکسته خواهد شد. ما مسئولیم که قدرت تشخیص سره از ناسره را میان علم روانشناسی بر مبنای دانش پذیرفته‌شده بسترهای آکادمیک آن و مدهای فکری تزریق‌شده از جانب سودجویان و راهزنان بی‌رحم سرگردنه غفلت بشر آن‌هم به اشکال زرد و مبتذل که بیشتر به تشویش روحی و ذهنی و بعضاً مریض‌تر شدن و حفر چاه‌های عمیق اختلالات در افراد می‌گردد را در اختیار جامعه قرار دهیم.
روانشناسان در برخورد با مراجعین مشعوف تماشای بخشی از خویش در آیینه‌های متکثر روان روبرو می‌گردند ، همانا لذت روانشناسی در همین است ، کشف خویشتن در تکثر آیینه‌های روبرو .
من محمدرضا فروتن در انتهای حیرانی و شعف امید غلیظی دارم به اینکه سیر تعالی بشر بر کره زمین به سمت و گونه‌ای است که به‌زودی روانشناسی در تمام محیط‌های انسان نشین کره خاکی فراگیر خواهد شد چراکه انسان خودش در مسیر رشد و تکامل در طول تاریخ احساس نیاز به مشاوره سالم و علمی و ترمیم و تعمیر مداوم روح را چونان نیاز به اکسیژن خواهد یافت و روانشناسان می‌توانند در جهت تسریع این مسیر در زیست انسان مؤثرترین باشد.
علم روانشناسی از علوم اعطاشده الهی به بشریت است و همانا روان از باریتعالی تکثیر گشت و اشرف مخلوقات خوانده شدیم بر خاک.
روز روانشناسی مبارک بادا
روز آگاهی ، عمل و درک معناهای اصیل و اهداف ارزشمندی که پیوندهای عمیق و جذابی با علوم دیگر دارد.
شادباد و تا باد چنین باد
چه پنجشنبه اردیبهشتی خوبی، چه لحظه‌های غلیظی و چه حس مطلوبی.
با آرزو... نه با امید به ایجاد جهانی عاری از ارواح و روان‌های معیوب چراکه اصل بشر اصلی است لامکانی و پاک
9 اردیبهشت 1395
محمدرضا فروتن
انتهای پیام/
به نام صاحب روان‌ها
و من دمیدم از روح خود در شما
گر عشق نبودی و غم عشق نبودی
این‌سان سخن نغز که گفتی؟ که شنودی؟
گر باد نبودی که سر و زلف ربودی
رخساره معشوق به عاشق که نمودی؟
پنجشنبه نهم اردیبهشت یک هزار سیصد و نودوپنج مبارک باد و شادباد که این روز مزین شد به نام یک علم، علمی که ساحت تقدیسش چیزی است در محدوده آن مکانی.علمی که باز می‌آفریند، تعمیر می‌کند ارواح گونه گونه بشر را، که ساحت خداوندگاری خویش درنوردیده‌اند و گاه به‌اندازه عمری ازدست‌رفته، از اصل خویش دورافتاده‌اند.
هرکسی کو دور ماند از اصل خویش بازجوید روزگار وصل خویش
در بزرگداشت علم روانشناسی همین بس که رسالتش شفای روح است، که وصل خویشتن خویش به خویش است.
همان‌طور که میدانیم از دیدگاه بسیاری متخصصان علوم طبیعی و انسانی ریشه ی بیشتر ناملایمات دست‌اندازهای روحی است...اینکه روح و روان آیا همان بیست‌ویک گرم معروف است یا حجمی به نام مغز در جمجمه یا به قول عرفا و شعرا که روان را به یک‌تکه ماهیچه پمپاژ کننده خون در بدن مربوط می‌سازند، بحث شیرین و مجزایی است، اما آنچه مسلم است هرگاه از جان یاد می‌کنیم از بستر اصیل و امانت گرفته شده، از جانان در روز ازل یاد می‌کنیم.
روز روانشناسی مبارک باد دارد، چراکه روز مبحث شفای اصل انسانی است.
بنابراین روانشناسان رسالتی بزرگ بر دوش دارند چونان که تزکیه و ترمیم و بازآفرینی روانی سالم و الستی را اول در جهان خویش هویدا می‌کنند و بعد این تزکیه زندگی شده را به دست‌اندازهای روح و روان بشریت می‌کشانند همچون پر سیمرغی که برای احضار عشق بر ذرات هوا می‌کشد خویش را تا آغوشی امن برای آلام و تزکیه ی دیگران باشند که وحدت یگانه روان‌ها و ارواح را از کثرت و دورافتادگی مصون بدارند، البته عرایض این‌جانب در مورد علم روانشناسی و فرد عالم به این علم در تصوری ایده آل تقدیم گشته و می‌گردد.
اگر روانشناسان بیش از تعهد به جامعه بشری، تعهد به خویشتن را جهت اغنا، کامیابی و عرصه اصل عشق در ژرفای روان به‌کارگیرند دیگر نیازی نیست که فرد آسیب‌دیده در جامعه:
به هر جمعیتی نالان گردد از پی مرهمی یا جفت بدحالان و خوش‌حالان گردد در پی مفرّی...
بلکه روانشناسی و روانشناس مشخصاً حوزه‌های امن برای ترمیم خواهد بود و با اندکی آگاهی رساندن و ترفیع دانش در جماعت مذکور، مقاومت‌ها نیز سست و شکسته خواهد شد. ما مسئولیم که قدرت تشخیص سره از ناسره را میان علم روانشناسی بر مبنای دانش پذیرفته‌شده بسترهای آکادمیک آن و مدهای فکری تزریق‌شده از جانب سودجویان و راهزنان بی‌رحم سرگردنه غفلت بشر آن‌هم به اشکال زرد و مبتذل که بیشتر به تشویش روحی و ذهنی و بعضاً مریض‌تر شدن و حفر چاه‌های عمیق اختلالات در افراد می‌گردد را در اختیار جامعه قرار دهیم.
روانشناسان در برخورد با مراجعین مشعوف تماشای بخشی از خویش در آیینه‌های متکثر روان روبرو می‌گردند ، همانا لذت روانشناسی در همین است ، کشف خویشتن در تکثر آیینه‌های روبرو .
من محمدرضا فروتن در انتهای حیرانی و شعف امید غلیظی دارم به اینکه سیر تعالی بشر بر کره زمین به سمت و گونه‌ای است که به‌زودی روانشناسی در تمام محیط‌های انسان نشین کره خاکی فراگیر خواهد شد چراکه انسان خودش در مسیر رشد و تکامل در طول تاریخ احساس نیاز به مشاوره سالم و علمی و ترمیم و تعمیر مداوم روح را چونان نیاز به اکسیژن خواهد یافت و روانشناسان می‌توانند در جهت تسریع این مسیر در زیست انسان مؤثرترین باشد.
علم روانشناسی از علوم اعطاشده الهی به بشریت است و همانا روان از باریتعالی تکثیر گشت و اشرف مخلوقات خوانده شدیم بر خاک.
روز روانشناسی مبارک بادا
روز آگاهی ، عمل و درک معناهای اصیل و اهداف ارزشمندی که پیوندهای عمیق و جذابی با علوم دیگر دارد.
شادباد و تا باد چنین باد
چه پنجشنبه اردیبهشتی خوبی، چه لحظه‌های غلیظی و چه حس مطلوبی.
با آرزو... نه با امید به ایجاد جهانی عاری از ارواح و روان‌های معیوب چراکه اصل بشر اصلی است لامکانی و پاک
9 اردیبهشت 1395
محمدرضا فروتن
انتهای پیام/
