مهران احمدی بازیگر سینما و تلویزیون در خصوص ساخت بیش از حد فیلم‌های اجتماعی و پربرخورد به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ گفت: قبول دارم که اکثر فیلم‌های امروز ما پر از برخورد و درگیری است و اتفاقا ما با انتخاب‌هایمان به این جریان دامن می‌زنیم. خود من هم فیلم پر از عصبانیت و خشونت بازی کرده‌ام. این عصبانیت اما برآیند فضایی است که در جامعه وجود دارد و قاعده‌ای است که نمی‌توان از آن گذشت. به هر صورت بسیاری از ما هم بر طیف دامنه‌دار ساخت این نوع فیلم‌ها دامن می‌زنیم و انگار مردم هم اقبال بیشتری برای دیدن این فیلم‌ها نشان می‌دهند. شاید به خاطر این است که خودشان را در آن‌ها می‌بینند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا در سینمای ایران مخاطب از کارگردان فیلم خوب می‌طلبد و یا فیلمساز کار خودش را انجام می‌دهد، بیان کرد: به طور قطع در همه جای دنیا تماشاچی و مخاطب است که از کارگردان و عوامل می‌خواهند نیاز آن‌ها را برطرف کنند. در سینمای ما از فیلم «جدایی نادر از سیمین» این اتفاق افتاد.

وی با بیان این مطلب که سینما و مخاطب به تولید فیلم در ژانرهای گوناگون نیازمند است اظهار داشت: باید توجه داشت سینما با اقتصاد می‌چرخد. اگر تماشاچی به سینما پول ندهد، این صنعت با شکست روبرو خواهد شد. البته تهیه کننده و کارگردان باید سطح شعور مخاطب را ارتقاء داده و به آن‌ها خوراک خوب بدهند. پس مانند همه جای دنیا نیاز به تولید فیلم‌هایی با ژانرهای متفاوت است. حتی برای آن دسته از مخاطبانی که بعد از کار سخت روزانه به سینماها برای دیدن فیلمی کمدی به صرف خندیدن می‌روند. اما متاسفانه این فیلم‌ها برچسب سخیف می‌خورد.

احمدی تعبیرش را از فیلم «نفس» اینگونه بیان کرد: «نفس» والسی کودکانه است که با توجه به نوستالژی، ساختار اجتماعی و سیاسی خود ساخته شده‌ است. راوی این اثر (نفس) یک کودک است و این کودک ابزاری برای ارائه قصه‌ای ساده و قابل باور به تماشاچی خواهد بود. فیلم نرگس آبیار روایتگر چند دهه از اتفاقات متعدد ایران است که هرکدام از این اتفاقات می‌توانست در هرجای دنیا دستمایه تعدادی داستان، رمان، فیلم و ... شود. 

 

انتهای پیام/