به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ پایگاه اینترنتی مدرن دیپلماسی در گزارشی به قلم "بهاءالدین فواذی" نوشت: پاکستان علاوه بر رنج بردن از چالش‌های داخلی در زمینه شورش شبه‌نظامیان در وزیرستان و بلوچستان، از بحران جدی دیگری در عرصه روابط خارجی نیز رنج می‌برد. این کشور در ماجرای رقابت منطقه‌ای ایران و عربستان هیچ جایگاهی ندارد. سیاست منطقه‌ای عربستان بر پایه حمایت از کشورهای دارای مذهب سنی استوار است و در مقابل، ایران از شیعیان منطقه حمایت می‌کند. پاکستان به طور سنتی متحد عربستان به حساب می‌آید؛ اما این کشور نیز نیازمند تقویت امنیت داخلی و امنیت انرژی خود است و برای این منظور از پشتیبانی آل سعود بهره می‌برد. جلب رضایت عربستان مستلزم اعمال برخی تغییرات در روابط خارجی پاکستان است که تعامل محدود و کنترل شده با ایران یکی از آن تغییرات محسوب می‌شود.

پاکستان برای حفظ جایگاهی باثبات در منطقه، خواستار برقراری توازن در روابط خود با ایران و عربستان است. سابقه دوستی پاکستان و عربستان به چند دهه پیش بازمی‌گردد. آل سعود هر زمان پاکستان نیاز داشت، به این کشور کمک کرد. در ماجرای رقابت پاکستان با هند، عربستان جانب پاکستان را گرفت و همین موضوع موجب شد اسلام‌آباد برای رقابت با دهلی نو به یک قدرت هسته‌ای تبدیل شود. در مقابل، روابط ایران و پاکستان پس از انقلاب اسلامی سال 1359، چندان دوستانه و قابل توجه نبود. دولت اسلام آباد با دولت تازه روی کار آمده جمهوری اسلامی از درِ دوستی وارد نشد و حتی در جریان جنگ تحمیلی 8 ساله، پاکستان جانب غرب را گرفت. در سال‌هایی که روابط تهران- اسلام آباد کمرنگ شده بود، عربستان با تجهیز تسلیحاتی پاکستان، دوستی میان این دو کشور را مستحکم می‌کرد. 

با امضای توافق هسته‌ای میان ایران و قدرت‌های 1+5، وضع به کلی دگرگون شد. ایران کشوری استراتژیک با امکان دسترسی به آب‌های مختلف منطقه‌ای است. هم مرز بودن ایران با آسیای میانه، جنوب آسیا و خاورمیانه در کنار کانال آبی خلیج فارس و دریای عمان که به اقیانوس هند و دیگر آب‌های آزاد جهان منتهی می‌شود، دوستی با ایران را به یک فرصت استثنایی تبدیل کرده است. ایران در سال‌های گذشته به دلیل تحریم‌های اقتصادی نتوانست آنطور که شایسته است از  موقعیت استراتژیک خود استفاده کند. این تحریم‌ها به سود کشورهای عربی به ویژه عربستان تمام شد بطوریکه ریاض سهم قابل توجهی از بازارهای نفت جهانی را به انحصار خود درآورد. به دنبال توافق جاده ابریشم که در اجلاس سازمان همکاری‌های شانگهای  به امضا رسید، پاکستان متوجه اهمیت مالی و اقتصادی ایران شد. کشورهای ایران، چین، پاکستان، هند و روسیه برای احیای مسیر اقتصادی جاده ابریشم با یکدیگر سند تفاهم همکاری امضا کردند. پاکستان به لطف قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم در آستانه شکوفایی اقتصادی قرار دارد؛ اما ناامنی‌های داخلی، مقامات این کشور را نگران کرده است. دوستی با ایران می‌تواند علاوه بر آثار مثبت اقتصادی، برای اسلام آباد امنیت داخلی را نیز به ارمغان آورد. زمان آن فرا رسیده است تا مقامات پاکستان در روابط خارجی خود به ویژه در برابر ایران تجدیدنظر کنند. اسلام آباد قادر نیست به شکل تک بعدی و فقط با تکیه بر حمایت عربستان امنیت داخلی و انرژی خود را تامین کند.

انتهای پیام/