شیوا وکیلی روانشناس تربیتی در گفت و گو با خبرنگار
حوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار داشت:افراد در هر سنی گاهی دست به گفتن دروغ زده ولی معمولا در سنین کودکی نباید این عمل را دلیلی بر دروغ گویی او دانست زیرا در سنین پایین تر هنوز آگاهی و معنی این واژه را ندانسته و به دلیل خاصیت کودکی و اقتضای سنش دست به این کار می زند.
وی در ادامه افزود:کودکان به دلیل تفاوت در ویژگی های شخصیتی شان در زمان دروغ گفتن نیز ممکن است عوامل و حالات مختلفی را به خود گرفته و آن را بروز دهند که باید در نظر داشت که هرگز نباید این کار را بطور مستقیم به روی شان آورده و از تنبیه بدنی او خودداری شود.
وکیلی تاکید کرد:یکی از نشانه های دروغ گویی در کودکان این است که در هنگام انجام این کار چهره آن ها عصبی، مضطرب و ناراحت بوده بدلیل ترس از برخورد والدین و اطرافیان در هنگام برملا شدن واقعیت، در صورتی که در زمان گفتن واقعیت چهره کودک آرام است.
این روانشناس تربیتی بیان کرد:از دیگر نشانه های گفتن دروغ در کودک این بوده که با آب و تاب بسیار تعریف شده در حالی که سخن راست با گفتار ساده کودک گفته شده و همچنین برای مخفی ساختن دروغ اولیه نیاز به گفتن تعداد دروغ های بیشتری برای پشتیبانی دارد و بنابراین این گفته ها با یکدیگر تناقض پیدا کرده و برای والدین روشن خواهد شد.
انتهای پیام/
