به گزارش خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان؛  افغانستان کشوری محصور در خشکی و کوهستانی است که بین جنوب آسیا و آسیای میانه در طول جغرافیایی ۶۰ تا ۷۵ درجه شرقی و عرض ۲۹ تا ۳۸ درجه شمالی قرار گرفته‌است. بلندترین نقطه کشور قله نوشاخ به ارتفاع ۷٬۴۸۵ متر از سطح دریا در شمال شرقی کشور در مرز تاجیکستان است.

در زمان‌های قدیم مردم از شمال به جنوب افغانستان از طریق پنج راه سخت گذر سفر و می‌کردند. این راه‌ها عبارت بودند از شاهراه بین بادغیس هرات از راه مرغاب و کونل نخوتک، شاهراه دوم بین بامیان و مزارشریف، جاده سوم خنجان به شمالی جاده چهارم بین بدخشان و پنجشیر جاده پنجم بین بدخشان و نورستان. 

شاهان افغانی به منظور دفاع و پیشرفت کشور مجبور شدند تا از تولیدات صنعتی مدرن روسیه استفاده نمایند. انتقال چنین وسایل به یک شاهراه اساسی نیاز داشت. در سال‌های ۱۳۰۲–۱۳۰۸ امیر حبیب‌اله خان خواست تا از راه جاده سالنگ شمالی را با سالنگ جنوبی وصل نماید. این طرح هزینه ۴۰۰۰۰ طلا اشرفی و نقره را در بر داشت. ساخت این جاده توسط مهندسان افغانستانی به ریاست مهندس برگیت عبدالغیاث به سرانجام ریسد. این جاده توانست تا حدودی مشکلات دولت و مردم را حل کند؛ ولی سه مشکل را باخود داشت؛ یکی قیر ریزی نگردیده بود، دوم فواصل زیادی را در برداشت و سوم اینکه در زمستان برف زیادی  می‌بارید و راه مسدود می‌گردید.

در سال ۱۳۷۲ جنگی سختی بین عبدالرشید دوستم و احمدشاه مسعود درگرفت. مسعود و نیروهایش بمنظور جلوگیری از ورود قوای جنرال دوستم، جاده را تا فاصله‌های چندین کیلومتر تخریب نمودند. این جاده پس از انفجار بمب از بین رفته و شاهراه؛ مسدود و سخت گذر گردید. در سال ۱۹۹۸ به منظور جلوگیری از ورود طالبان قسمت دهانه این تونل توسط نیروهای جمعیت اسلامی منفجر شد. کار بازسازی مجدد این تونل پس از سال ۲۰۰۲ با همکاری بانک جهانی آغاز گردید. چون تونل در بالاترین ارتفاع کوه هندوکش قرار دارندريا؛ همه ساله بر اثر بارش برف مسدود گردیده و تلفات انسانی زیادی به بار می‌آورد. سردی این محل در زمستان بین  ۲۵–۳۰ درجه سانتی گراد زیر صفر است.

تونل سالنگ نزدیک به 3 کیلومتر در دل سنگ در کوه هندوکش ساخته شده است که برعلاوه استحکامات دقیق برای حفظ تونل از خطر برف بارش های سنگین نیز در اطراف ان به نام گالری ساخته شده است. کارشناسان ساخت تونل سالنگ در منطقه سالنگ ولایت پروان را در قاره آسیا بی نمونه می‌دانند.

 

گفته می‌شود که قبل از ساخت تونل سالنگ؛ مسافران از مسیرهای بسیار طولانی، مانند گذر از گردنه شیبر در ولایت بامیان؛ سپس غوربند و دره سرخاب به کابل سفر می کردند. اما ساختن این تونل مسافرت را از ولایت‌های شمالی به کابل آسان ساخته است. براساس آماری که مسئولان حکومتی افغانستان ارائه می‌کنند، از تونل سالنگ روزانه بیش از 15 هزار ماشین عبور می‌کند و این تونل توانسته است که 200 کیلومتر راه کابل – شمال را نزدیک سازد.

گزارش از حمیدرضا قربانی

انتهای پیام/