به گزارش خبرنگار خواندنی‌های گروه وب‌گردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در ادامه می‌توانید به پیامک ایام فاطمیه و شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله عليها) دسترسی داشته باشید.

می‌خواست رخش پیش عدو زرد نباشد
ای کاش یکی بود در آن کوچه و می‌گفت
آن کس که به زن حمله کند، مرد نباشد



حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که بستی راه را در کوچه‌ها بر فاطمه
گردنت را می‌شکست آنجا اگر عباس بود



ای تاج سر عالم و آدم زهرا / از کودکی‌ام دل به تو دادم زهرا
 آن روز که من هستم و تاریکی قبر / جان حسنت برس به دادم زهرا
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه



الهی داد از این دل داد از این دل / کنار قبر زهرا کرده منزل
بگو زهرا زجا خیزد ببیند / که اشک دیده کرد خاک او گل
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت



دوباره چشمه‌ی اشک است که می‌جوشد
در امتداد ناله‌ی یک طفل به پای تابوتی
خدا مادرم را کجا می‌برند؟
ایام فاطمیه تسلیت و تعزیت باد



بی تو با شمع علی تا به سحر می‌سوزد
شمع می‌میرد و او بار دگر می‌سوزد
یک نفر مثل درختان سپیدار بلند
در خیالش همه شب بین دو در می‌سوزد



ای بتول پاک السلام / قلب چاک چاک السلام
حاصل جوانی علی / ماه ارغوانی علی
لحظه‌ای درنگ کن بمان / وقت ناتوانی علی
بی تو سر بلند می‌کنند / دشمنان جانی علی
بی تو سجده میکند به خاک / روح آسمانی علی



با نو نمی‌یابیمت، اما کنار تو گریه مرسوم است، مگر می‌توان پهلوی تو بود و شکسته نبود
نام خود را خصم، داغ ننگ زد / دید بار شیشه داری، سنگ زد



پيغمبري كه عمري غمخوار امتش بود
روي كبود زهرا (س) اجر نبوتش بود؟
فاطميه قصه گوي رنج‌هاست فاطميه تفسير سوز مرتضي‌ست
فاطميه شعر داغ لاله است قصه‌ي زهراي 18 ساله ست
فاطميه شرح ديوار و در است دفتر در مقام سخت زينب پرور است



یا علی رفتم بقیع اما چه سود / هر چه گشتم فاطمه آنجا نبود
یا علی قبر پرستویت کجاست / آن گل صدبرگ خوشبویت کجاست
هر چه باشد من نمک پرورده‌ام / دل به عشق فاطمه خوش کرده‌ام



ﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺩﻭ ﺻﺪ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺤﺘﺎﺝ دَمَت
ﺯﻫﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻏﺒﺎﺭ ﻗﺪﻣﺖ
ﮐﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺣﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺑﺎﻧﻮ؟
ﺍﯼ ﻭﺳﻌﺖ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ، ﺣرمت...
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺑﺎﺩ



تو فردترین وحیدۀ تاریخی
مستوره‌ترین ندیدۀ تاریخی
از تربت پنهان تو معلوم شده
مظلومه‌ترین شهیدۀ تاریخی
السلام عیلک یا فاطمه الزهرا



در ظلمت شب شهاب را می‌شستند
 آیینه آفتاب را می‌شستند
در چشمه خون چکان چشمان علی
پیمانه نور ناب را می‌شستند...



رفتی تو و زینبت ز غم می‌سوزد
آتش ز نوایش به دلم افروزد
 این خانه عزاخانه شود بار دگر
هر گاه نگاه خود به در می‌دوزد