در نشست خبری نمایش «دعوت به دو نمایش همراه»:
«دعوت» برایم حیرت‌انگیز بود/ اقتباس انرژی مضاعفی می‌خواهد
اقتباس انرژی مضاعفی می‌خواهد؛ چرا که نیاز به درک همه‌جانبه اثر و به روز کردن آن به فراخور شرایط جامعه است.
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نشست خبری نمایش «دعوت به دو نمایش همراه» به کارگردانی محمد رحمانیان امروز 24 بهمن در پردیس چهارسو برگزار شد.
در ابتدای نشست محمد رحمانیان گفت: به نظرم ویژگی نمایش «دعوت به دو نمایش همراه» این است که از اثری واحد دو نمایشنامه اقتباس شده است و سبب نگارش دو نمایشنامه «دعوت» و «لباسی برای مهمانی» شد.
وی ادامه داد: همیشه دغدغه اقتباس و تمرکز بر روی طنز نمایشنامه را داشتم. «دعوت» یکی از آن‌ها بود. سال 72 نمایشنامه «لباسی برای مهمانی» را از روی این اثر نوشتم و چند اجرا در تالار مولوی داشتیم.
رحمانیان درخصوص ویژگی نمایشنامه «دعوت» اظهار داشت: این نمایشنامه از آثار برجسته و معروف و به عقیده من دارای پیچیدگی و جذابیت‌های خاصی است. طراحی یک موضوع دیگر اتفاق بدیعی بوده که در آن نمایشنامه می‌توان دید و برایم بسیار حیرت‌انگیز است.
رحمانیان بیان کرد: اثر را براساس نمایشنامه‌هایی که نوشته هما روستا بود، بازنویسی کردم. خیلی دوست داشتم در زمان حیات ایشان این اثر نمایشی را به روی صحنه ببرم؛ اما با وجود تمام تلاش‌ها این امکان میسر نشد. این نمایشنامه درمورد زندگی است و ویژگی‌های رنگ و نور سبب تمایز فضای نمایش دوم با نمایش اول شده است.
کارگردان «هامون بازها» گفت: «ملکوت» با وجود تیم حرفه‌ای تجربه نومیدکننده‌ای بود. به گونه‌ای که نامی از آن نماند. گاهی بهتر است با بعضی متون شوخی نکرد. در بین کارهای نوشته شده که هنوز به روی صحنه نرفته است، متن بهرام بیضایی را بسیار دوست دارم.
وی ادامه داد: اتفاق‌هایی در سینما و تئاتر براساس رمان‌های معروف افتاده و حتی موفق بوده است. بسیاری از نمایشنامه‌ها را می‌توان بارها و بارها بهشان برگشت. در زمینه اقتباس محمد چرمشیر بخشی از فعالیت‌های خود را معطوف به این شاخه کرده است و به عقیده من از این نظر یکی از مهمترین نویسندگان به شمار می‌رود.
محمد رحمانیان تصریح کرد: در زمینه اقتباس سه نمایشنامه دارم. نمایش «دعوت به دو نمایش همراه» یکی از آن‌هاست. اقتباس انرژی مضاعفی می‌خواهد؛ چرا که نیاز به درک همه‌جانبه اثر و به روز کردن آن به فراخور شرایط جامعه است.
کارگردان نمایش «دعوت به دو نمایش همراه» گفت: وقتی مجبور به مهاجرت به کانادا شدم با گونه‌ای تماشاگر مواجه شدم که برای تماشای تئاتر جدی تربیت نشده بودند و از طرفی نمایش‌هایی که از لس‌آنجلس آمده بود غیر قابل تحمل بود. این‌ها دلایلی شد تا در نمایشی مثل ترانه‌های قدیمی مسائل جدی را با تلفیق موسیقی و نمایش که یک راه میانه است، به روی صحنه ببرم و به تلفیق تئاتر، موسیقی و دغدغه‌های جدی فکر کنم.
وی بیان کرد: قصدی برای اجرای «دعوت به دو نمایش همراه» نداشتم؛ اما بازخوردهای خوب در ونکوور باعث شد تا آن را اجرا کنم. شیوه اجرایی در میزان تماشاگر بسیار مهم است. مثلا برخی نمایش‌ها مخاطب عام‌تری دارند. اما برخی دیگر مثل نمایشی که در سال آینده روی صحنه خواهم برد به نام «طبیعت سهراب بی‌جان» مسائل جدی‌تری می‌پردازد و باعث ریزش مخاطب می‌شود.
انتهای پیام/
