سود و زیان‌های طلای سیاه و تأثیر آن بر اقتصاد جهان
درآمد نفتی همیشه در کنار سود بسیار، ضرر هم به همراه داشته است، ضرری که گاه بیشتر از سود آن می‌شود.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از وبسایت "سوشال یوروپ"؛ از زمانیکه نفت برای اولین بار کشف شد، این ماده توانست سود و زیان بسیاری را برای بشر به همراه داشته باشد.
هر چند دهه، افزایش ناگهانی بهای نفت و مواد نفتی باعث می شود تا کشوری سود خوبی به دست آورد؛ اما مدتی پس از آن، تولید از تقاضا بیشتر می شود و سقوط ناگهانی بهای نفت اثرات منفی جدی بر کشورهای وابسته به آن می گذارد.
یکی از آخرین تغییرات ناگهانی طلای سیاه، مربوط به دهه 1980 میلادی ( دهه 60 شمسی) است. زمانی که در بهار سال 1980 بهای نفت آمریکا به 45 دلار (معادل 138 دلار امروز) به ازای هر بشکه سعود کرده، اما تا سال 1988 به کمتر از 9 دلار به ازای هر بشکه سقوط کرد.
با این که رانندگان از کاهش شدید بهای نفت سود کردند، کشورهای وابسته به آن، به خصوص شوروی، ضرر بسیاری متحمل شدند و اقتصادشان به شکلی جدی آسیب دید. در این سال ها بود که شوروی بزرگ ترین بخش درآمدی خود را از دست داده و در نهایت فروپاشید.
همانند گذشته، کاهش بهای نفت این روزها، برای افرادی سود آوری داشته است؛ اما کشورهایی وابسته به این ماده در معرض خطرات اقتصادی بسیاری قرار گرفته اند. با توجه به هزینه بالای تولید نفت شیل، آمریکا هم در معرض آسیب جدی در بخش تولید این ماده قرار گرفته است.
کشورهای آفریقایی در میان آسیب پذیرترین اقتصادهای جهان هستند و کاهش بهای نفت خبر بسیار بدی برای آن ها محسوب می شود. اقتصاد نیجریه، بزرگ ترین کشور صادر کننده نفت در آفریقا، به شدت به طلای سیاه وابسته بوده و تغییرات اخیر بازار ممکن است این کشور را به زانو درآورد. بسیاری از سرمایه گذاران در حال متوقف کردن طرح های خود هستند و انتظار می رود که بیکاری در این کشور به شدت افزایش یابد.
یک سال پیش، آنگولا، دومین تولید کننده نفت در آفریقا، منطقه ای بسیار چشمگیر برای سرمایه گذاران خارجی محسوب می شد. افرادی که در منطقه های لوکس پایتخت این کشور زندگی می کردند، مدعی بودند این شهر گران ترین شهر جهان است؛ اما اقتصاد این کشور امروز به حالت توقف درآمده است. شرکت های ساخت و ساز نمی توانند حقوق کارگرانشان را پرداخت کنند. دولت با کمبود بودجه مواجه شده و در حال کمتر کردن یارانه های کالایی است. با افزایش نارضایتی در میان مردم، دولت این کشور که از سال 1979 قدرت را حفظ کرده، شروع به سرکوب مخالفان کرده است.
سایر کشورهای آفریقایی، کنیا، اوگاندا، لیبی و مصر نیز با مشکلات اقتصادی فراوانی مواجه شده اند و کاهش شدید بهای نفت وضع آن ها را هرچه بدتر کرده است.
این کشورها نه تنها به شدت به صادرات نفت وابسته هستند، بلکه به مقدار زیادی بر واردات از سایر کشورها نیز حساب می کنند. با کمتر شدن درآمد این کشورها، هزینه زندگی به شدت افزایش خواهد یافت و مشکلات اجتماعی و سیاسی را نیز به همراه خواهد آورد.
اروپا در حال حاضر به شدت با مشکل تعداد زیاد پناهجویان مواجه است؛ اما اگرکشورهای آفریقایی از نظر اقتصادی دچار آسیب جبران ناپذیر شوند، باید انتظار داشت تعداد مهاجران هرچه بیشتر افزایش یابد.
انتهای پیام/
