به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  روح الله حجازی کارگردان سینما برای «ايستاده در غبار» یادداشت نوشت.

مي خواهم جادو شوم
 
گوشي بي سيم در دستي از پشت ماشيني نظامي در ميان هياهو و غبار ناشي از جنگ نگاهمان را از آن خودش مي كند.
 
انگار قرار است اين سر و صداي برخواسته از زماني نه چندان غريب، برايمان قريب شود.
 
و چه خوب محمدحسين مهدويان و دوستانش بي هيچ واسطه اي ما را در ميان اين زمان گم شده در تاريخ پرتاب مي كنند.
 
زماني كه در اين زمانه سكه اصحابش خريداري ندارد!
 
و چه خوب ما را خريدار مردي مي كند كه خود خريدار دل مردمانش بوده و هست!
 
من عاشق شدم!
 
عاشق برادر احمد( متوسليان)
 
عاشق اطرافيان او
 
عاشق مردمانش
 
و عاشق حال خوبشان
 
عاشق آن بخش از تاريخ كه قهرماني از جنس مردم را در خودش  گم كرد و چنان رازي سر به مهر برايمان نگهش داشت.
 
براي مايي كه در ميان هياهوي قدرت و ثروت و غبار آلودگي اين شهر دستمان بر زمين و زمان بسته شده است.
 
ايكاش چراغهاي سالن روشن نمي شد
 
ايكاش  سينما ما را براي هميشه در همان حالهايي كه موقع تماشاي فيلمهاي دوست داشتني مان داشتيم، جادو مي كرد و نگهمان مي داشت.
 
ايكاش آن مرد در قاب آخر فيلم  ظاهر مي گشت و ما را اينچنين منتظر نمي گذاشت
 
آخر امروز خيلي نيازش داشتيم!
 
ايكاش...
 
سيد روح الله حجازي



انتهای پیام/