فرشته نوبخت نویسنده در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص تاریخ نگارش و نوشتن در کشور گفت: یکی مشکلات نویسندگان ما به خصوص نویسندگان جوان و تازه کار این است که نسبت به آغاز نوشتن و نوع نگارش در ایران اطلاعات ندارند. نویسندگان ما باید این تاریخ نمایشنامه‌نویسی، داستان‌نویسی و .... را بدانند؛ ولی متاسفانه اطلاعات عمومی نویسندگان در مورد ریشه‌های نگارش در ایران ضعیف است. می‌توان گفت آن قدر که ما درباره ادبیات جهان می‌دانیم، در مورد ادبیات کشور خود چیزی نمی‌دانیم البته در مورد ادبیات جهان هم آنقدر قوی نیستیم.
 
وی ادامه داد: نوشتن آثار از دوران صفویه در ایران آرام آرام شروع شد و اهمیت پیدا کرد تا به امروز رسید. مثلا ما در ادبیات فارسی منابعی به نام «هزارافسان» داریم که داستان‌های اساطیری و اسطوره‌ای زیادی دارد. این کتاب مربوط به قبل از اسلام است. حتی فردوسی با ایده از داستان‌های «هزار افسان» شاهنامه را نوشته است. قصه‌پردازی در فرهنگ و زبان ما از دیرباز تاکنون رواج داشته، همه این‌ها عواملی هستند که می‌توانند به نویسندگان ما در نوشتن کمک کنند.
 
نوبخت با اشاره به تاثیر گرفتن نویسندگان از آثار ترجمه گفت: نویسندگان عصر ما بسیار تحت تاثیر آثار ترجمه هستند. حتی نشر فارسی به گونه‌ای است که گویی یک مترجم این متون را نوشته است. اما بودن همه این منابع اصیل و غنی در یک مکان مشخص کمک بسزایی به نویسندگان  و همچنین تصویرگران و نگارگران می‌کند. اینکه بدانیم آن‌ها به چه چیزی برای نوشتن توجه می‌کردند و ریشه‌های نوشتن از کجا آمده است.
 
این نویسنده با بیان اهمیت موزه‌های فرهنگی در کشورمان گفت: در کشور ما حوزه‌های زیاد وجود دارد؛ ولی خیلی مورد استقبال قرار نمی‌گیرد و موزه کتاب و کتابت مسلما برای یک قشر خاص قابل توجه خواهد بود؛ زیرا موزه کتاب و کتابت یک مکان تخصصی است و برای همه مردم جذابیت نخواهد داشت و بهتر است تدابیری برای علاقه‌مند کردن مردم به این مورد  اندیشید.
 
 فرشته نوبخت در پایان گفت: بهتر است از تاریخ صنعت چاپ، جمع آوری کتاب‌ها، صنعت نگارگری و .... در این موزه عنوان شود. قطعا این موزه می‌تواند در  بالا بردن سطح فرهنگ و آگاهی مردم موثر باشد. البته نقش رسانه برای استقبال مردم عادی از این حوزه و پیشرفت‌های فرهنگی را نمی‌توان نادیده گرفت.



انتهای پیام/