به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، میانمار، کوبا و حتی کرۀ شمالی مورد توجه گردشگران قرار گرفته‌اند. یک حس هیجانی هست و مردم فکر می‌کنند که پشت دیوارهای این کشورها چه خبر است و به دنبال قدری احساس خطر هستند." همچنین توجه فزاینده‌ای نیز در حال جلب شدن به مکانهایی است که محل وقوع مرگ و فاجعه بوده‌اند."توریسم سیاه در نگاه اول، گویی ناشی از شیدایی زیاد نسبت به مرگ است، اما در واقع این مسئله بیشتر به زندگی و ارتباط بیشتر با جهانمان، سیاستها و میراثمان مرتبط است. در یک جامعۀ سکولار، اینترنت و گردشگری می‌توانند مبنای معنا قرار گیرند." 

در حالی که میلیونها پناهجو از هرج و مرج خونین در عراق و سوریه می‌گریزند، اندرو دروری، کارگر ساختمانی انگلیسی، آماده می‌شود تا مسیر برعکس را در پیش بگیرد. 

 

دروری ِ 50 ساله، مسیری را تعیین کرده که از قلمرو تحت اختیار کردها می‌گذرد و به نزدیکی خط مقدم جنگ با داعش می‌رسد. 

 

او می‌گوید: "این سوالی سخت است؛ اینکه چقدر ریسک قبول کنم؟ شما می‌توانید تا سرحد جایی که نیروهای کرد در حال جنگیدن در نزدیکی موصل هستند پیش بروید. من می‌خواهم تا ایزدی‌ها را دوباره ببینم... تا ببینم که آیا قبیله‌ای که با آنها ملاقات کرده بودم، هنوز زنده هستند یا نه؟" 

 

این مرد انگلیسی خاطرات خوشی از مهمان‌نوازی ایزدی‌هایی دارد که در جنگ قبلی میزبان او بودند. 

 

این یکی از سفرهای مورد علاقۀ اوست. 

 

به دنبال ماجراجویی  

برای بیش از 20 سال، دروری زندگی‌ای دوگانه داشت. 

 

او یک شوهر، پدر و صاحب یک شرکت ساختمانی موفق در نواحی روستایی سوری، در نزدیکی لندن است. 

 

اما عشق او، رفتن به خطرناکترین مقاصد دنیا است و اشتهایش نیز سیری‌ناپذیر. 

 

جرقۀ این سرگرمی زمانی زده شد که اندرو به اوگاندا سفر کرده بود و تصادفاً از مرز رد شد و سر از کشور جنگ زدۀ جمهوری دموکراتیک کنگو درآورد. در آنجا بود که مجبور شد از دست یک کشاورز قمه به دست فرار کند. 

 

از آن زمان، سفر بنای انگلیسی را به موگادیشو و سرزمین‌های ناآرام افغانستان کشانده است. 

 

او می‌گوید که در این سفرها، از در ویرانه‌های بمباران شدۀ چچن خود را از دست سربازان روس پنهان کرده، به یک گروه شبه نظامی کو کلاکس کلان نفوذ کرده، در پیونگ یانگ گلف بازی کرده و در میانمار نزد یک قبیلۀ آدمکش زندگی کرده است. 

 

دروری می‌گوید: "هم ریسک دارد و هم پاداش. پاداشش این است که شما بیشتر می‌بینید و بیشتر یاد می‌گیرد. ما به دنیا نیامده‌ایم که کارمند شویم. باید قدری کاوشگر باشید و سعی کنید که دنیایی را که در آن زندگی می‌کنید را بشناسید." 

 

دروری قبول دارد که بخشی از دلیل ماجراجویی‌هایش، گشتن به دنبال هیجان است، اما می‌گوید که نگرشش در طول زمان دچار تغییر شده است. در ابتدا با پسرعمویش مسافرت می‌کرد و این دو یکدیگر را تهییج می‌کردند که ریسک کنند. 

 

اما در سالهای اخیر، به تنهایی سفر می‌کند و سعی می‌کند که به جوامع محلی نزدیکتر شود. 

 

او حالا در شهر مورد علاقه‌اش، موگادیشو، اسپانسر یک تیم بسکتبال شده و برای تماشای مسابقات آن به این شهر باز می‌گردد. 

 

دروری از اینکه تنها به اخبار رسانه‌ای اتکا نکند و واقعیات را از نزدیک ببیند لذت می‌برد و از هر فرصتی برای این موضوع استفاده می‌کند. 

 

او می‌گوید: "مردم انگلیس فکر می‌کنند که سومالیایی‌ها همه اعضای گروههای خلافکار و قاچاقچی مواد مخدر هستند... اما مردمی که من می‌شناسم اینطور نیستند. آنها مردم دوست داشتنی‌ای هستند که همۀ تلاششان را می‌کنند و حتی جانشان را برای شما می‌دهند."

منبع:فرادید

انتهای پیام/