به گزارش گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان،روزانه نزدیک به هفت ساعت از وقتمان را صرف نگاه کردن به مانیتور های گوشی و کامپیوتر می کنیم.  برآورد می‌شود که شمار کاربران گوشی‌های هوشمند تا پایان امسال به ۴۰ میلیون نفربرسد. بافراگیر شدن تلفن های هوشمند در بین مشترکان موبایل، فناوری تلفن های همراه دیگر محدود به ارسال پیامک و مکالمه صوتی نیست. نیاز به محتوا برای خوراک 40 میلیون کاربر فعال در این زمان احساس می شود، محتوایی که می تواند یک فیلم، موسیقی، لطیفه، بازی و یا یک نرم افزار ساده باشد. 

با وجود اینکه نرم افزار ها کمتر از 30 درصد از کل محتوای فضای مجازی را به خود اختصاص می دهند، حدود 10 درصد پهنای باند کل کشور در اختیار نرم افزار های موبایل قرار گرفته است که می تواند موجب ایجاد سرمایه ای قابل توجه برای کشور باشد ولی متاسفانه اکثر آن صرف استفاده از نرم افزار های خارجی می شود. 

با وجود اینکه طراحان  داخلی در زمینه فرآیند تولید نرم افزار اطلاعات کافی دارند و در جریان آخرین دست آوردها و مقالات روز هستند، ولی نرم افزارهای داخلی از موفقیت چندانی برخوردار نبوده اند. اگر در شرکت های مطرح دنیا به دنبال اسامی طراحان بنام نرم افزارهای موبایلی بگردید، به اسامی نخبگان ایرانی می رسید. منظور ما فرارذ مغزها نیست. در ایران، در کنار فراوانی مهندسان نرم افزار، طراح حرفه ای کم نداریم. مهندسانی که می دانند کاربر چه می خواهد و از قافله عقب نمی مانند. اما سوال اینجاست که چرا مارکت های مطرح نرم افزارهای ایرانی را کم می بینیم؟

یکی معتقد است مسئولین اهمیت نمی دهند، دیگری بازار ناجوانمردانه رقابت را مقصر می داند، برخی هم عدم وجود سرمایه گذار قوی را علت می داند و یکی از علت های آن معضل شناسنامه دار نبودن نرم افزار های داخلی است. بسیاری ازمسئولان و متخصصان بر این باورند که قانون کپی رایت اساسی ترین معضل تولید نرم افزار در ایران دانست. 

رعایت حقوق ناشر یا تولید کننده از زمان صنعت چاپ کاغذی رونق پیدا کرد، اما عدم رعایت حق کپی رایت با گسترش تکنولوژی نقش پررنگ تری به خود می گیرد . اطلاعات دیجیتال بسیار آسان تر از اطلاعات دیگر قابل به اشتراک گذاری و کپی برداری هستند.

معضل نسخه برداری آسان در دنیای دیجیتال مسبب معضلات و مشکلات فراوانی برای طراحان و برنامه نویسان است که ازجمله آن می توان به توقف تولید نرم افزار اشاره کرد. زمانی که خرید نرم افزار از سوی مشترکین متوقف شود، مشکلات اقتصادی به وجود آمده  منجر به توقف تولید نرم افزار خواهد شد.

بسیاری از برنامه نویسان و طراحان کشور از عدم وجود امنیت شغلی در حوزه طراحی نرم افزار به جهت اجرا نشدن قانون کپی رایت در کشور شکایت می کنند.

از آنجایی که بازار نرم افزار به سرمایه گذاری های کلان نیازمند نیست، بازار نرم افزار دربرخی کشورهای درحال توسعه مانند هند، به یکی از عمده راههای کسب درآمد ملی از راه صادرات تبدیل شده است.

گفته می شود که درآمد صنعت نرم افزار هند برابر درآمد نفت ایران است. هند درنیم سال نخست سال میلادی توانسته بود ۶میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار ، سخت افزار و نرم افزار به دنیا بویژه آمریکا و انگلستان صادر کند، ولی در کشور ما درآمد زایی از طریق صادرات نرم افزار جایگاه خوبی ندارد. علت اصلی آن راتا حدی می توان به عدم احساس امنیت شغلی برنامه نویسان در این حوزه دانست.

در نتیجه این بحث ها آنچه که از مسئولین این حوزه انتظار می رود، در وهله اول، فرهنگ سازی و در وهله دوم ایجاد قوانین جدی تری در زمینه کپی رایت نرم افزار و ایجاد امنیت شغلی برای برنامه نویسان است.

انتهای پیام/