به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، همانطور که می دانید بعد از طی مراحل خواستگاری و برگزاری مراسم بله برون که دختر و پسر اصطلاحا شیرینی خورده هم محسوب می شوند، انگشتر نشان از طرف خانواده داماد به دختر داده می شود تا نشان کرده ی پسر شود. در برخی از خانواده های مدرن و امروزی (نه همه خانواده ها) دوران نامزدی از همان موقع شروع می شود.

 این خانواده ها فاصله بین بله برون و عقد کنان را طولانی تر می کنند تا دختر و پسر باز هم بیشتر و راحت تر معاشرت کنند و با خلق و خوی یکدیگر بیشتر از گذشته آشنا شوند و چنانچه هنوز مایل به ازدواج باهم بودند، به خانواده ها اطلاع دهند که مقدمات عقد را فراهم کنند.

دوران نامزدی برای هركس می‌تواند یكی از بهترین و خاطره‌انگیز‌ترین دوران زندگی باشد، با این حال نباید فراموش كرد كه مهم‌ترین كاركرد این دوره شیرین، كمك به شناخت ما از رفتار و خصوصیات كسی است كه قرار است یك عمر شریك زندگی‌مان باشد. 

هرچند انسان‌ها موجودات پیچیده‌ای هستند و برای اینكه بتوانیم آنها را به درستی بشناسیم به زمان، دقت و آگاهی زیادی نیاز داریم اما شاید بشود با دانستن زبان بدن و علائم مشخصی در گفتار و رفتار هر كس، به روند شناخت دو نفر از هم در یك دوره زمانی محدود، سرعت و درستی بیشتری بخشید. 

حمیدرضا رحمانی مشاور خانواده و روانشناس می گوید: اولین و مهمترین عاملی که سبب بروز مشکلات در طی دوران نامزدی می‌شود عدم شناخت کافی از فرد مقابل است. زیرا طرفین خصوصا دختران به دلایل متفاوتی همچون خجالت کشیدن و یا داشتن شناخت ابتدایی قبلی که  کامل سطحی هم هست از سؤال کردن اجتناب می‌کنند. اما شاید نمی‌دانند سؤال کردن تنها شاه کلید شناخت فردی است که قرار است سال‌های سال در کنار وی زندگی کنند.

رحمانی عقیده دارد: اساس شروع یک زندگی مشترک آن است که هر دو طرف علاوه بر چگونه زندگی کردن، درک کافی در همه‌ی موارد دخیل در زندگی مشترک را پیدا کنند و با یک دیگر صادق باشند زیرا اگر یکی از دو طرفین بفهمد همسرش به او دروغ می گوید یا پنهان کاری می کند بنیان های زندگی اش را از پایه ویران می کند و چشم‌هایشان را تا قبل از امضای پیوند زناشویی به طور کاملا دقیق بر ویژگی‌های مثبت و منفی طرف مقابلشان باز کنند. هرچند در طی دوران عقد نیز مشکلات جدیدی رخ می‌نمایند اما به هر حال نحوه رفتار افرادی که برای  شروع یک زندگی تصمیم می گیرند ،تا زمانی که زیر یک سقف نروند قابل پیش بینی نیست.

چه بسا که دیده میشود دختر یا پسر با دیدن ظاهر زیبا، وضعیت مالی خوب و حتی مدل ماشین  طرف مقابل بدون معطلی و مشورت گیری از افرادی که دارای تجربه تلخ و شرین هستند ،تصمیم به ازدواج میگیرند و ثروت و ظاهر فرد هرچند هم که ساختگی باشد اما باز هم توانایی تصمیم گیری صحیح را از آنان سلب خواهد کرد.

هم پسر و هم دختر می‌دانند که با بستن پیوند زناشویی و انتخاب شریک زندگی نقش هر دو طرف در زندگی عوض می‌شود، سبک زندگی آنها تغییر می‌کند و هر دو وظایفی را برعهده می‌گیرند که قبل از آن برعهده شخص دیگری بود و در واقع پدران مادرانشان مسئول انجام آن بوده‌اند اما عاملی که ممکن است، باعث دلزدگی و یا پشیمانی آن‌ها از شروع یک زندگی شود، طولانی شدن مدت زمان دوران عقد است.

رحمانی افزود:دختر و پسر پس از انجام مراسم عقد به این باور می‌رسند که زندگی‌شان با دوران مجردی تفاوت پیدا کرده اما نکته‌ای که این میان باعث آزردگی‌شان می‌شود، درک نکردن و عدم دریافت شیرینی‌ها و لذت‌های معنوی متأهلی است. چرا که هر دو طرف با قبول این که ازدواج کرده‌اند همچنان در خانه پدری بوده و علاقه دارند سریع‌تر به این دوران خاتمه داده و به آرزوهایی که به بهانه‌ی آن تن به این ازدواج داده‌اند جامعه عمل بپوشانند.

این روانشناس خانواده می گوید:طولانی شدن دوران عقد علاوه بر این مشکلات کوچک منجر به بروز اتفاق‌های بزرگ‌تر و تلخ‌تری خواهد شد که پایه‌های تازه متصل شده زندگی مشترک را تا سر حد جدایی سست نماید.

هر دو طرف با طولانی شدن این دوران و عدم دریافت لذت‌های پیش‌بینی شده مشکلات بروز یافته را به گردن یکدیگر می‌اندازند، حتی ممکن است به هر شخص اجازه دخالت در زندگی شان را به بهانه حل اختلاف بدهند که در این صورت ممکن است نگرش آن‌ها نسبت به یکدیگر عوض شده و هر دو به این نتیجه برسند که این فرد گزینه مناسبی برایشان نیست و با این تغییر نگرش خوبی‌های فرد مقابل را نادیده گرفته و شروع به توجه افراطی به نقاط ضعف و منفی وی می‌کنند که تا این زمان حتی برچشممان نمی‌آمده!

رحمانی برای جلوگیری از رخداد تلخ جدایی پس از عقد گفت: هر دو طرف باید اطلاعات کامل از خود فرد و خانواده وی را دریافت کرده و تمامی برنامه‌های پس از خواستگاری همچون جشن‌ عروسی، تاریخ عقد و عروشی را به طور دقیق مشخص نمایند.

نکته‌ی مهم و قابل توجه دیگر این است که والدین و خانواده‌ها حتی‌الامکان از دخالت و نظردادن پیرامون روابط و مشکلات پیش‌آمده در دوران عقد و نامزدی اجتناب کنند و به نحوه‌ی درست و منطقی هر دو طرف را جهت بهبود روابط و حل اتفاقات کوچک پیش آمده راهنمایی کنند. چرا که هنوز هر دو طرف وابسته به افکار و رفتار والدینشان هستند و هرگونه دخالت بی‌جا ممکن است مشکلات را بزرگ‌تر کرده و زندگی که قرار بود با امید و‌ آرزو شروع شود به بن بست بکشاند.

رحمانی می‌گوید: یک دوره نامزدی نرمال بین 6 ماه الی یک سال است و طولانی شدن از حد آن منجر به بروز سوءتفاهم‌های ذکر شده می‌شود، اما علاوه بر موارد عنوان شده ممکن است طولانی شدن دوران نامزدی باعث ایجاد سوءظن و بدبینی هم بشود که این مشکل بیشتر در دختران بروز می‌یابد و باعث می‌شود دختر دچار استرس شود و مدام از خود سؤال کند آیا نامزد من از ازدواج پشیمان شده یا این طولانی شدن به خاطر وجود نفر سوم در زندگی من است؟ همین سؤال‌ها هرچند غلط و بی‌اساس با استرس که در دختر ایجاد می‌کنند باعث می‌شود وی آن را با خانواده در میان گذاشته و با واکنش غلط آن‌ها همچون سر کوفت‌زدن امید و آرزوهایشان را برای شروع یک زندگی تا حد زیادی از دست بدهد.

حال و با توجه به تمامی موارد مذکور باید بدانیم ازدواج در دوره‌ ما امری کاملاً تخصصی بوده و شدیداً این نیازمند آموزش است و آموزش زیر نظر افراد مجرب قبل از شروع دوران نامزدی بسیار حائز اهمیت است چرا که می‌توان با نشان دادن راه درست و حل و فصل مشکلات کوچک بنیان‌های زندگی مشترک را محکم کرد.

گزارش از فرزانه فدوی

برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه خبرنگاران جوان اینجا کلیک کنید.

انتهای پیام/