میکائیل شهرستانی کارگردان نمایش «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی» در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص نمایش خود  بیان کرد: نظر برشت بر این است که متن باید طنزآلود باشد، وظیفه طنز «طرح و توصیف» اخلاقیات است و در این راستا اثری بی‌بدیل چون «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی» را خلق می‌کند. او در این اثر تقابل و تضاد طبقات اجتماعی را مطرح می‌کند و به چالش می‌کشد. اربابی که در عالم تعقل دیگران را مرعوب و استثمار می‌کند و تنها زمانی رفتارش قابل تحمل و انسانی به نظر می‌آید که هوشیار نیست و مدام این رفت و برگشت به دو احوال و عالم ادامه دارد.

وی افزود: از طرفی ماتی که الگوی بارزی از طبقات فرودست و زحمتکش اجتماع است، با خردورزی سعی در مدیریت و تعادل بخشیدن به اوضاع را دارد که نهایتا این تلاش بی‌نتیجه می‌ماند و ...

کارگردان نمایش «دایی وانیا» در رابطه با انگیزه خود از انتخاب این اثر عنوان کرد: در کنار تجربیات منحصر به فردی که با شاگردانم در هر دوره و گروه داشتم، جای کار طنز خالی بود. آن هم به روایت نمایشنامه‌نویسی که همواره علاقه‌مند بودم کاری از او را به صحنه ببرم و در عین حال شرایط دوره و گروهم که من تعلیم‌شان می‌دهم موثر و تعیین‌کننده است. ازجمله تعداد و جنسیتشان که البته آسان هم نیست و این بار نوبت «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی» نوشته «برتولت برشت» بود.

شهرستانی در راستای اجرای نمایش توسط هنرجویان خود اظهار داشت: در این سال‌ها ترجیح داده‌ام روندی را که در جهت پرورش هنرپیشه پیش گرفته‌ام، متوقف نکنم تا شاید از پس این دوره‌ها کسانی را به تئاتر معرفی کنم که در آینده خود و تئاتر نقش جدی و سازنده‌تر از نسل من ویا پیش از من داشته باشند.

وی ادامه داد: به نظرم اگر قرار است تغییر و تحولی رخ دهد، در همه ارکان باید اتفاق بیفتد. در نگاه به این متاع فرهنگی، در مدیریت، طراحی و مهندسی فرهنگی و در خودمان! که این آخری به گمان من مهم‌ترو موثرتر است و مجموعه این تلاش‌ها در جهت تربیت نسلی که به خودش و توانایی‌ها و شناخت از جامعه و حساسیت‌هایش به نهایت بهره‌وری برسد و هیچ‌چیز و هیچ‌کسی و هیچ‌روند و جریانی برایش تعیین‌کننده نباشد، چاره‌ساز است.

شهرستانی درباره اجرای نمایش «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی» در تماشاخانه «ایران» مطرح کرد: بعد از سه تجربه موفق، به خصوص نمایش «پدر» در تماشاخانه «دراما» بهتر آن دیدم تا به دعوت مسئولان تماشاخانه «ایران» جواب مثبت دهم. بخصوص که در این ماه تقویم دوستانم در دراما، با دو نمایش همراه بود و در آن تماشاخانه دیگر امکان اجرای نمایش فوق وجود نداشت.

کارگردان نمایش «پدر» در خصوص اینکه چرا نمایشنامه غیرایرانی روی صحنه می‌برد، گفت: ترجیح می‌دهم تجربیات و دانشی که شاگردانم به دست می‌آورند، در چالش با متون شناخته شوند و در کار غیرایرانی باشد؛ چرا که ابعاد این متون متنوع‌تر است و جوان هنرجو با سختی‌های بیشتری روبروست و الّا کار بر روی متون ایرانی (منهای یکی، دو درام‌نویس) برایم آسان‌تر هم است؛ ولی ترجیح می‌دهم این دردسر را به جان بخرم اما در عوض شاگردانم پخته‌تر شوند.