فایننشال تایمز:
بدبینی مردم کشورهای قدرتمند به آینده
فایننشال تایمز نوشت مردم کشورهای قدرتمند جهان، نگران آینده خود هستتند و افسردگی ناشی از آن موجب شده است نظام سیاسی بین‌المللی دچار بی‌ثباتی شود.
به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه فایننشال تایمز چاپ انگلیس نوشت: در سال ۲۰۱۵، احساس ناراحتی و نگرانی بر تمام مراکز قدرت مهم در جهان سایه افکنده است. از پکن گرفته تا واشینگتن، برلین تا برازیلیا، مسکو تا توکیو دولت‌ها، رسانه‌ها و مردم عصبی و آماده جنگند. چنین احساس نگرانی در سطح جهان معمول نیست. در ۳۰ سال گذشته، دست کم در یکی کشورهای قدرتمند جهانی، احساس خوشبینی فزاینده‌ای وجود داشت . در اواخر دهه ۱۹۸۰، مردم ژاپن همچنان از شکوفایی چند دهه‌ای خود بهره می‌بردند. در دهه ۱۹۹۰ آمریکا از پیروزی در جنگ سرد و رشد اقتصادی طولانی مدت خود مسرور بود.
در اوایل دهه ۲۰۰۰، اتحادیه اروپا در حال شکوفایی بود، استفاده از پول واحد رواج می‌یافت و تعداد اعضای آن تقریبا دو برابر شد.
اما اکنون به نظر می‌رسد تمام بازیگران بزرگ جهانی احساس بی‌اعتمادی و حتی ترس می‌کنند. این منبع می‌افزاید، تنها استثنای موجود هند است.
فایننشال تایمز در ادامه گزارشش تاکید کرده است فضا در اروپا تیره و تار است. سال گذشته برای اروپا با دو حمله تروریستی خونین در پاریس همراه بوده است. بحران اقتصادی هم که چند سالی است این قاره را دچار مشکل کرده است در ماه ژوئیه(مرداد) زمانی که احتمال خروج یونان از منطقه یورو مطرح شد، به اوج خود رسید.
آلمان هم که به عنوان یک قدرت سیاسی و اقتصادی شناخته می‌شد، اکنون با بحران ورود بیش از یک میلیون پناهجو که بیشتر آن‌ها از درگیری‌های غرب آسیا گریخته‌اند، مواجه است. پیش از این نیز یورو میان آلمان و کشورهای جنوب اروپا شکاف ایجاد کرده بود، اکنون بحران پناهجویان نیز بین این کشور و کشورهای شرق اروپا فاصله انداخته است.
از سوی دیگر انگلیس تهدید می‌کند اتحادیه اروپا را ترک خواهد کرد و رای دهندگان فرانسوی به سمت جناح راست تندرو گرایش پیدا کرده‌اند.
از دیدگاه سیاسی و امنیتی هم بحران‌های غرب آسیا همچنان ادامه دارد. قدرت‌های خارجی ثابت کرده‌اند که قادر به برقراری مجدد نظم در این منطقه نیستند و اکنون نا‌آرامی‌ها به شکل پناهجو و تروریسم در حال گسترش به سمت آفریقا و اروپا است.
فایننشال تایمز تاکید کرده است، این یاس و افسردگی جهانی موجب شده است نظام سیاسی بین المللی احساس بیماری داشته باشد.
انتهای پیام/
