بنیانگذار سلسله‌ی افشاریان توانست در مدت پادشاهی‌اش با اقداماتی مانند بیرون راندن عثمانی و روسیه از کشور، تجدید استقلال ایران و فتح هندوستان و آوردن غنائم ارزشمندی مانند الماس‌های «کوه نور» و «دریای نور» به ایران، به شهرتی دست پیدا کند که کمتر پادشاهی در ایران از آن برخوردار است.

مجسمه‌ی نادرشاه افشار در آرامگاه این پادشاه، یکی از مهم‌ترین آثاری است که با محوریت شخصیت او ساخته شده است. این مجسمه‌ی مرتفع ساخته دست ابوالحسن صدیقی - مجسمه‌ساز مشهور ایرانی - است. این مجسمه در آرامگاهی نصب شده است که به سفارش انجمن آثار ملی ایران بنا شد. ساختمان آرامگاه نادرشاه از قسمت میانی که جایگاه خاکسپاری نادرشاه است و دو تالار موزه، تشکیل شده که یکی از آن‌ها موزه اسلحه‌ی دوره‌های مختلف تاریخ و دیگری موزه اسلحه و آثار مربوط به دوران نادرشاه است.

بیشتر کسانی که برای زیارت و سیاحت به شهر مشهد سفر می‌کنند، پس از زیارت بارگاه مطهر امام رضا (ع) به آرامگاه نادرشاه افشار، پادشاه قدرتمند ایرانی نیز سر می‌زنند. این بنا در باغی به مساحت ۱۴۴۰۰ مترمربع ساخته شده‌ است. در کنار قبر نادر، سکویی مرتفع تعبیه شده که مجسمه‌ی برنزی نادرشاه سوار بر اسب و سه سرباز او قرار گرفته است.

صدیقی این مجسمه را در ایران طراحی کرد و در زمان اقامتش در ایتالیا کار ساخت آن را انجام داد و به مشهد منتقل کرد. آنچه در ساخت این مجسمه مورد توجه صدیقی قرار گرفت تلاش نادرشاه برای متحد کردن ایران و گسترش این سرزمین و همچنین قدرت و صلابت نادر در زمان حکومتش بود. جنس این مجسمه برنز ریخته‌گری‌شده است.

انجمن مفاخر ملی ایران در ساخت و نصب مجسمه‌های مشاهیر ایران نقش مهمی ایفا کرده است. این انجمن با سفارش طراحی و ساخت مجسمه‌های مشاهیر به طراحان و مجسمه‌سازان معروف ایرانی باعث ساخته شدن مجسمه‌هایی از دولتمردان، شاعران و عالمان ایرانی شده که جزو مهم‌ترین مجسمه‌های ساخته‌شده در ایران است. در دوره‌ای که این انجمن روی بحث ساخته شدن مجسمه‌ها و تندیس‌های بزرگان تأکید داشت، مجسمه‌های بسیاری توسط اساتید مطرح مجسمه‌سازی ایران ساخته شدند که امروزه به خاطره جمعی مردم ایران در دهه‌های مختلف تبدیل شده‌اند.

ابوالحسن صدیقی، نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی در سال 1273 در محله عولادجان تهران متولد شد. او پس از گذراندن دوران ابتدایی به مدرسه آلیانس رفت و به تحصیل نقاشی پرداخت. او برای ادامه کار در کلاس‌های کمال‌المک در مدرسه صنایع مستظرفه رفت و با هنرش، او را تحت تأثیر قرار داد. مدتی بعد، صدیقی به مجسمه‌سازی علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت آن را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کند. پیش از صدیقی هیچ استادی در این زمینه در ایران فعالیت نمی‌کرد.

صدیقی در طول عمر خود بیش از 80 مجسمه ساخت و تابلوهای نقاشی بسیاری را از خود باقی گذاشت.

گوستینوس آمبروزی - مجسمه‌ساز ایتالیایی - پس از دیدن مجسمه فردوسی که در «ویلا بورگز» شهر رم قرار دارد، گفت: «دنیا بداند، من خالق مجسمه فردوسی را "میکل‌آنژ شرق" شناختم. میکل‌آنژ بار دیگر در مشرق زمین متولد شده‌ است.»

پدر مجسمه‌سازی ایران مجسمه سازی ایران20 آذرماه سال 1374 و پس از یک عمر فعالیت هنری درگذشت.

منبع: ایسنا

 برای آگاهی از آخرين اخبار و پيوستن به کانال تلگرام باشگاه خبرنگاران جوان اينجا را کليک کنيد.

انتهای پیام