به گزارش خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از گرگان؛ ازگیل وحشی یا همان میوهای که در گلستان به آن کُندس گفته میشود، از حدود سه هزار سال پیش در جنوب دریای خزر در مناطق گیلان، مازندران و گلستان کاشت میشد .
کندس درختچهای است خاردار و بومی ایران که در همه جنگلهای شمال ایران و در همهٔ بلندیهای دامنه جنوبی البرز و مناطق استپی میروید.
میوه کندس بسیار سخت و اسیدی است و به همین خاطر تا خوب رسیده نشود قابلخوردن نیست.
برای جلوگیری از پوسیده شدن کندس بر روی درخت، معمولاً میوهها را زودتر برداشت میکنند و در محل مناسبی انبار میکنند تا برسد.
گوشت ازگیل پس از رسیدن از سفید و کرمرنگی به قهوهای تغییر مییابد و کاملاً نرم و شیرین میشود.
در گلستان آب کندس را گرفته و میجوشانند و از آن ترشی کندس، مربا و ژله تهیه میکنند.
میوه کندس علاوه بر مصارف خوراكی دارای كاربردهای دارویی نیز هست.
خواص دارویی کندس از روزگاران بسیار دور موردتوجه بوده بقراط کندس را برای مبتلایان به ترشی معده و مدفوع سوزان و عوارض تب نافع میپنداشت.
برگهای کندس بندآورنده خوناند. آبسه دهان و گلو و آنژین را نیز میتوان با جوشاندهی برگ ازگیل درمان کرد.
دانههای کندس حاوی اسید هیدروسیانیک سمیاند. از پوست تنه آن نیز بهجای گنه گنه در درمان مالاریا استفاده میشود اما چندان تائید شده نیست.
کُندس سرشار از ویتامینهای «ب» و «ث» و هیدراتکربن است.
کُندس دارای مادهای به نام تانن است که بهترین دارو برای درمان عفونتهای روده بزرگ است.
هر ساله در فصل پاییز زنان روستایی در مناطق جنگلی گلستان اقدام به جمع آوری کندس از درختان می کنند.
انتهای پیام/ش