گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان- عنایت‌الله آتشی – بالاخره سرنوشت نیمکت تیم ملی بسکتبال ایران مشخص شد و درک باوئرمان بامداد دیروز پس از ورود به ایران، وارد فدراسیون شد تا با مسئولان بسکتبال ایران پشت یک میز بنشیند. فرجام این نشست توافق نهایی با سرمربی پیشین آلمان بود و درک باوئرمان برای چهار سال سکان هدایت تیم ملی بسکتبال ایران را در دست گرفت. غیر از این موضوع قرار شد او در مدت حضورش در ایران، بر عملکرد تیم‌های سنین پایه هم نظارت داشته باشد. برپایی پایگاه‌های تخصصی بسکتبال با حضور این مربی در تهران و شهرستان‌ها، دیگر دستاورد این نشست بود. انتصابی که در صورت توانمندی سرمربی تیم ملی برای مدیریت این پروژه عظیم باید آن را به فال نیک گرفت.  
 
با نگاهی اجمالی به وضعیت کنونی بسکتبال ایران و موقعیت ما در آسیا و جهان، تغییرات بنیادین در ساختار بسکتبال کشور، اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد . بسکتبال ایران ظرفیت بالایی دارد که در صورت برنامه‌ریزی مدون و به کارگیری ظرفیت‌های آشکارا و نهان این ورزش در کشور، می‌تواند جایگاه معتبری در سطح بین‌المللی برای ایران به ارمغان آورد. دگرگونی نظام آموزشی بسکتبال، دغدغه‌ای که سالیان خود را در ماهیت بسکتبال ایران فریاد می‌زند، می‌تواند با استفاده از مربیان مجرب و کاربلد به واقعیت تبدیل شود. انقلاب وسیعی در بسکتبال ما که مدت‌هاست انتظارش را می‌کشیم.  
 
حدود اختیارات و شرح وظایف باوئرمان
در کنار رسالتی که سرمربی تیم ملی بردوش دارد و آن رهبری ملی‌پوشان است، ما باید برنامه‌ریزی دقیقی از هم‌اکنون برای المپیک 2020 داشته باشیم. البته صرف آوردن مربی به ایران و دل بستن به توانایی‌ها و دانش فنی او نمی‌تواند کارگشا باشد. این موضوع به سان این است که با یک کشتی، آب‌های اقیانوس را خالی کنیم! چنانچه باوئرمان دارای شخصیت علمی و آکادمیک باشد و مهارت انتقال دانش مربیگری و تجاربش را به نمایش بگذارد، این بار فاکتور زمان را هم کنار امتیازات مثبتی که برای او و بسکتبال ایران تدارک دیده شده، می‌بیند. در حالت کلی بهترین شرح وظایف برای سرمربی تیم ملی به دو بخش تقسیم می‌شوند. نخست استعدادیابی فیزیکی براساس ابعاد بدن و دوم استعدادیابی هوش و ذهن برای کسب موفقیت در آینده. فدراسیون در این برهه از زمان باید ابزار، تاسیسات، ورزشی، منابع انسانی و نظرات پیشکسوتان خوشنام و صاحب‌سبک، همچین مدیران باشگاه را هم برای تحقق اهداف باوئرمان در نظر بگیرد.  
 
آموزش و پرورش سرمایه اصلی بسکتبال  
بسکتبال ورزشی دانشگاهی است و پایه آن ریشه در دبستان  و دبیرستان دارد. به این ترتیب نقش آموزش و پرورش بیش از هرزمان دیگری در این مقطع برای موفقیت بسکتبال ایران اهمیت پیدا می‌کند. فدراسیون بسکتبال غیر از وزارت ورزش و جوانان و دیگر نهادهای مرتبط با بسکتبال، حرکت به سوی آموزش و پرورش، این منبع لایزال ورزش ایران را آغاز کرده و امید است این روند تداوم داشته باشد. از این نظرگاه می‎توان استانهای کشور را تقسیم‌بندی کرد. برخی استانها از گذشته تا کنون همواره در بسکتبال فعال بودند و هستند. این استانها بازیکنان بزرگ و مطرحی را به بسکتبال ایران تقدیم کرده‌اند و بسکتبال ایران امروز می‌تواند حرکت رو به رشدش را از همین مناطق شروع کند. ضمن اینکه نباید از دیگر استانها و به ویژه مناطق محروم و دورافتاده هم غافل شد. باید توجه داشت در برقراری ارتباط با نظام بسکتبال نوین، نقش مربی کاردان، مجرب و حرفه‌ای که با اصول و شیوه‌های بسکبتال روز دنیا آشناست انکار ناپذیر است. ضمن اینکه چنین مربیانی اغلب از علم روانشناسی هم سررشته دارند. هر هزینه‌ای در این راه هم باید با هدف مشخصی صرف شود. به هرحال امید است با یک برنامه سنجیده، مستمر و کاربردی بسکتبال ایران در جاده پیشرفت قرار بگیرد.

انتهای پیام/