که سال‌ها افتخار ایران و ایرانی با آن رقم خورده است و برای بدست‌آوردن آن خون دل‌ها خورده‌اند البته بعضا این خاطرات و دست نوشته‌ها به رشته تحریر درآمده است ناراحتی‌هایی را در پی داشته است.

اوایل ورزشکارانی که رو به نویسندگی آورد، زمانی بود که در قالب گذران اوقات فراغت خاطرات خود را روی کاغذ نوشت، اما این سنت از اوایل دهه هفتاد میلادی آغاز شد و از حالت فراغتی  به یک شکل جدی و تجاری مبدل شد. دیگر مقوله خاطره‌نویسی مختص به قشر ورزشکار بازنشسته نبود بلکه اکنون ستارگان ورزش جهان در دوره اوج توانایی و مهارت خود  به این کار روی مب‌آورند، البته پاره‌ای از مسائل مهم و اعتقادات ستاره‌ها به روی کاغذ می‌آید.

در این جا بد نیست به مقوله خاطره‌نویسی در ایران نگاهی بیندازیم در کشور ما علاقه ورزشکاران به نویسندگی وجود دارد هر چند این اتفاق ندرت رخ می‌دهد زیرا غالب ورزشکاران دوست ندارند مطالب آ‌ن‌ها چاپ شود و یا اینکه خاطرات آن‌ها به رشته تحریر در آید، اما در این میان ورزشکارانی بوده‌اند که قریحه و ذوق نویسندگی داشتند و به جز ورزش، صاحب هنر دیگری به نام نویسندگی بوده‌اند آنها اتفاقات ورزش و قهرمانی‌ها و رسیدن به المپیک با جام جهانی را به رشته تحریر درآورده‌اند.تا آینده‌گان همواره از رشادت‌های ورزشکارن با تجربه شوند در واقع نویسندگی باعث ده که سینه به سینه، نقل به نقل منتقل شود.

در واقع باید گفت عمر مقوله خاطره‌نویسی در ایران چندان طولانی نبوده و به جرات می‌توانگفت که از دو دهه تجاوز نمی‌کند. کتاب داستان یک صعود در سال 1377 توسط مصطفی هاشمی طبا چاپ شد این کتاب به موضوع خاطرات صعود ایران به جام جهانی 1998 فرانسه احتصاص داده شده که از زبان مرد شماره یک وقت ورزش ایران پرداخته است.در این کتاب به فواصل اتفاقات خرداد تا آذر 1376 پرداخته شده است.

باید قبول کرد که محمد مایلی کهن از مردان جنجالی فوتبال ماست مردی که پس از دوران بازیگری به جرگه مربیان پیوسته است مردی که در رسانه‌ها دچار درگیری لفظی با امیر قلعه‌نوئی، علی‌پروین، کارلوس کی‌روش شده است که شکایت و جدال با علی دایی منظومه بلند و طولانی بوده که به آن  مثنوی هفتادمن اطلاق می‌شود.

اما مایلی کهن دست به قلم شده بود و از اوایل سال 1378 کار نگارش کتابش را آغاز کرد و زمانی که وی سرمربی سایپا بود توسط انتشارات این باشگاه چاپ شد مطالب این کتاب که نام خاطرات مایلی کهن شهرت یافته بود  انتقادات به روزنامه‌ها بود.

نکته دیگر اینکه صداقت لهجه مایلی کهن در نوشته‌ها و کتاب‌های وی بیشتر احساس می‌شد. البته در این کتاب به موضوع اتفاقات فوتبالی پرداخته شده بود. البته قرار بود مایلی کهن در زندان نیز کتاب تالیف نماید اما این اتفاق رخ نداد چون عمر زندان مایلی کهن بسیار کوتاه بود.

در عرصه نگارش کتاب‌‌های ورزشی و خاطره‌نویسیس اهالی مطبوعات نیز تلاش‌های ماندگاری  انجام داده‌اند که می‌توان به مهدی حدادپور اشاره کرد. حدادپور پیرامون تاریخ پرسپولیس کتابی منتشر کرده است که تاکنون چند بار تجدید چاپ شده است.

البته نام  هادی وصال روحانی،حمید رضا صدر و کامران احمدپور را نباید از قلم انداخت که کتاب‌های را در راستای خاطره‌نوییس ورزشی نگارش کرده‌اند که البته جنبه آماری دارد.

هنگامی که خبر بیماری ناصر حجازی رسانه‌ای شد فتح‌اله‌زاده تلاش کرد تا کتاب خاطرات او را چاپ کند. اما این اتفاق رخ نداد البته چند سالی پس از فوت وی دو کتاب از تالیفات حجازی به چاپ رسید اما رسانه‌ای نشد و اگر تبلیغات خوبی صورت می‌گرفت چه بسا از پرفروش‌ترین کتاب‌های سال بود.

با توجه به اینکه کشتی ورزش اول کشور ما بوده و طی دهه‌های اخیر کتاب‌های متعددی در خصوص کشتی به چاپ رسیده است «صدرالدین اعظمی» در عرصه رسانه‌های ورزشی کاملا آشنا بوده که کتاب‌های فراوانی چاپ کرده است.

کتاب‌های وی که پرداختن به ورزش اول بوده بطور حتم برای همیشه ماندگار می‌شود مرجعی برای کشتی که در خصوص کشتی قهرمانی بوده جزو همین کتاب‌هاست.

عادل فردوسی‌پور یکی از مجریان برنامه‌های تلویزیونی که از نویسندگان خوب و تراز اول کشورمان بوده که هنوز نویسندگی وی به پای هنر اجرای او رسیده است.

فردوسی‌پور کتاب« هنرشفاف اندیشیدن» را تالیف کرده است. این کتاب 335 صفحه و در 99 فصل جمع‌آوری شده است. موضوع این کتاب به زندگی فردی و اجتماعی مربوط شده و به راه‌کارهایی پرداخته شده که به جهت بدون رفت از مشکلات بوده است.

فردوسی‌پور یکی از مترجمان خوب بوده که بیش‌تر کتاب« فوتبال علیه دشمن» را از سایمون کوپر ترجمه و با پنج چاپ منتشر ساخته است. خلاصه اینکه گرچه هنر نویسندگی در قشر ورزشکار عمر چندانی ندارد اما در آینده ما شاهد این حرکت هنری ورزشی خوب خواهیم بود زیرا ورزشکاران ما قریحه نویسندگی را برای انتقال قهرمانی  به نسل‌های آینده را جزو کارهای نیکو و هنر دوم خود می‌دانند.

انتهای پیام/