گیاه یونجه را به علت دارا بودن انواع ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌ها سلطان گیاهان می‌نامند.

به گزارش خبرنگار کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، زخم هاي معده كه به آنها زخم هاي گوارشي نيز اطلاق مي شود، جراحاتي هستند كه در مخاط پوشاننده اين اندام به وجود مي آيد. اين بيماري معمولا در افراد بالاي 50 سال بروز مي كند و آقايان بيشتر از خانم ها مستعد ابتلا هستند. امروزه روش هاي متعددي براي درمان شناخته شده است كه از جمله مي توان به درمان هاي طبيعي نيز اشاره كرد.

در بعضي موارد، زخم ها با علائم مشخصي همراه نيست اما پس از خوردن يا آشاميدن بعضي از خوراكي ها تشديد مي شود. ترش كردن، سوء هاضمه، درد پس از غذا خوردن، كاهش وزن و حالت تهوع جز رايج ترين علائم زخم معده است. البته در برخي موارد ممكن است خونريزي نيز در پي داشته باشد.

علل متعددي براي اين بيماري تشخيص داده شده كه عبارتند از:
عفونت باكتريايي: در اين حالت باكتري از طريق مواد غذايي به معده مي رسد.

تغذيه نامناسب:‌ مصرف زياد چربي، ادويه ها، سس و غذا خوردن خيلي سريع

حالت اسيدي زياد معده: افرادي كه به طور مكرر ترش مي كنند در معرض خطر ابتلا به زخم معده هستند.

مصرف برخي داروها: داروهاي ضد التهاب از گروه مسكن ها مانند آسپرين، ايبوپروفن و كورتيزون.
استرس

عوامل وراثتي

سرطان

اگر خود را جز افراد در معرض خطر مي دانيد بهتر است با پزشك مشورت كنيد تا درمان به موقع تشخيص داده شود. متخصصان توصيه مي كنند تغذيه سالم، كاهش مصرف چاي، قهوه و دخانيات ( مانع بهبود زخم)، اجتناب از مصرف داروهاي زمينه ساز و دوري از استرس همراه با چندين روز استراحت براي بهبود بيماري لازم است.
 
بايدها و نبايدهاي غذايي
اگر از زخم معده رنج مي بريد يا علائم ابتدايي آن را احساس مي كنيد، خوراكي هاي زير براي شما توصيه مي شود:
 
لبنات و به ويژه شير ( البته نه طي مدت بهبودي موقت)
گوشت و ماهي همراه با كمي چربي به شكل كبابي و همچنين تخم مرغ
غلات، سبزيجات و خميرهاي مخلوط با سبزيجات
پوره سبزجات
ميوه هاي كاملا رسيده و شيرين به شكل تازه، پوره يا كمپوت
آب، نوشيدني هاي رقيق و دمنوش هاي شيرين
روغن زيتون، آفتابگردان، ذرت، سويا و مارگارين
همچنين بايد از اين خوراكي ها اجتناب كرد:
پنيرهاي شور و مانده
گوشت هاي پرچرب وتخم مرغ نيمرو يا آب پز
نان تازه، كيك هاي و شيريني هاي شكلاتي، غلات سبوس دار
سبزيجات ايجاد كننده نفخ مانند كلم، گل كلم، پياز، كنگر فرنگي و فلفل خام
ميوه هاي ترش به شكل نارس، شربت و خام
قهوه، چاي، شكلات گرم و نوشابه هاي گازدار
كره، خامه و روغن
سوپ هاي آماده، عسل، پاستا، انواع خميرها، مرباجات، آبميوه هاي كنسانتره، خوراكي هاي سرخ شده، شكلات، سس هاي تند، ميوه هاي خشك و يخ.
علاوه بر رعايت نكات ذكر شده، بهتر است روش هاي طبيعي نيز در نظر گرفته شود:
دو عد سفيده تخم مرغ هم زده را با دو قاشق روغن زيتون مخلوط كرده و چند بار در روز ميل كنيد.
2 تا 5 ليوان آب كرفس تازه ( برگ وساقه) را در روز بنوشيد.

موز سبز پخته يا كبابي را هر روز بخوريد زيرا موز يك لايه محافظ در برابر شيره هاي گوارشي ايجاد مي كند.

سبوس گندم را در برنامه غذايي بگنجانيد زيرا درد ناشي از اسيد گوارشي را تسكين مي دهد.

دو عدد هويج را با يك برگ كلم سفيد و يك ليوان آب در مخلوط كن بريزد. پس از صاف كردن، بين غذا جرعه هاي كوچك بنوشيد.

نصف بادمجان را با كمي نمك و يك قاشق جلبك دريايي مخلوط كرده و با نصف ليوان آب بخوريد.
يك ليوان آب را با يك قاشق بادرنجبويه و يك قاشق بابونه به مدت 5 دقيقه بجوشانيد. بگذاريد بماند و هر شب بعد از شام ميل نماييد.
 
انتهای پیام/

یونجه، گیاهی است غریب که امروزه در اذهان عمومی تنها به درد علوفه دام می‌خورد، درحالی‌که در گذشته استفاده‌های فراوان از این گیاه پرفایده می‌شده است.این گیاه که عمدتاً در آسیا کشت می‌شود از اولین گیاهان دارویی شناخته‌شده برای بشر است.

«یونجه» که در فارسی به آن «اسپست باغی»، «سپست»، «سبیس» یا «درفا»، در افغانستان «اسپیشتا» و در ترکی بدان «یونجه»، به رومی «میدیکی»، به مصری «قضب» و به عربی «رطبه» یا همان «فصفصه» گویند، گیاهی است علفی، پایا و از تیره پروانه‌واران و همدسته شبدرها که ارتفاع آن تا یک متر می‌رسد. دارای ساقه‌های بلند و برگچه‌های نازک، نوک‌تیز و بیضی شکل. گل‌هایش غالباً بنفش، کوچک یا گاهی زردرنگ است و به شکل سیر، میوه «یونجه» مانند صدف بوده و دانه داخل میوه مانند لوبیا ولی کوچک‌تر از آن است. «یونجه» ریشه‌ای بسیار عمیق دارد که تا ۳ متر به عمق زمین نفوذ می‌کند، در نتیجه ویتامین‌ها و مواد معدنی را از خاک تهیه می‌کند. این گیاه از علف‌های خوب مراتع است و بهترین نوع آن سبز املس (نرم) است.

این گیاه در اکثر نقاط جهان رشد می‌کند و به صورت وحشی در بعضی نواحی معتدل آسیا و شمال آفریقا می‌روید که انواع و اقسام دارد. مزاج یونجه تازه در آخر اول گرم و تر و خشک آن، گرم و خشک است و قوتش تا ۵ سال باقی می‌ماند.

یونجه از نظر تغذیه عمومی غذایی کامل است که چاق می‌کند و آهن بسیاری دارد و خوردن آن تمام اعضای بدن را تقویت می‌کند، «یونجه» در درمان ضعف عمومی، ضعف بنیه، کم‌خونی و اعصاب مفید است و مغز و ستون فقرات را قوت می‌بخشد. این گیاه خوراکی با خواص تغذیه‌ای فوق‌العاده، منبع غنی از ویتامین‌های B ,K ,E ,D ,A و همچنین املاح معدنی نظیر کلسیم، اسیدفولیک، منیزیم، پتاسیم به حساب می‌آید و البته مصرف خشک آن تأثیرگذارتر خواهد بود.

از دیگر فواید گیاه یونجه این است که حاوی مقدار قابل‌توجهی پروتئین است. علاوه بر این ریشه گیاه یونجه قابلیت آن را دارد که تا عمق ۱۸ متری زمین هم پیشروی کرده و ویتامین‌ها و مواد معدنی بیشتری را از خاک جذب کند.

بررسی‌های گذشته حاکی از آن است که مصرف گیاه یونجه می‌تواند در پاک‌سازی روده از مواد سمی موثر باشد. همچنین گیاه یونجه کلسترول بد را کاهش می‌دهد و در تصفیه خون نقش دارد.
 
ترکیبات شیمیایی
ترکیبات شیمیایی یونجه بر حسب آن که عمل تجزیه روی این گیاه جوان (قبل از گل دادن) یا در آغاز گل دادن و یا پس از پیدایش گل انجام گیرد تفاوت می‌نماید. به طوری که در گیاه جوان، مقدار پروتئین‌ها زیادتر از آغاز گل دادن و برعکس مواد سلولزی و هیدرات‌های کربن آن کمتر است. آنزیم‌های بسیاری در یونجه یافت می‌شود که از آن‌ها می‌توان به اینورتاز و پکتیناز اشاره کرد. «یونجه» شامل حدود ۲۰ درصد پروتئین می‌باشد. علاوه بر این‌ها حاوی هیدرات‌های کربن، دیاستازها، نوعی ساپوتین با اثر عطسه‌آور، ستن‌ها، دو ماده رنگی، اسید فسفریک و ویتامین‌های مختلف است. در خاکستر آن مقدار زیادی آهک، پتاس، اسید فسفریک، کمی منیزیم، آهن و به مقدار جزئی «آرسنیک» و «سیلیس» است.
 
روش تهیه شربت یونجه
برای تهیه شربت یونجه ۳۰۰ گرم یونجه خشک را در یک لیتر آب می‌جوشانند تا نصف شود، سپس آن را با فشار صاف نموده و با ۹۰۰ گرم قند یا شکر شیرین کرده روزی ۲۰۰ تا ۳۰۰ گرم مصرف کند.
 
یونجه را می‌توان دم کرده و آن را به صورت چای نوشید. همچنین می‌توان این گیاه را به صورت کپسول و همچون قرص‌های مولتی‌ویتامین روزانه مصرف کرد.
 
ترک اعتیاد با یونجه
روش پزشکان قدیم ایران در معالجه اعتیاد، ساختن داروهایی بود که معتاد را نسبت به خود اعتیاد متنفر و حساس می‌کرد و برای این کار معمولاً از تعفن یونجه، افسنتین و چند گیاه دیگر استفاده می‌کردند.
 
اخیراً داروسازان سنتی هند یونجه تازه را خرد کرده ۲ ماه در الکل خیسانده و بعد یک استکان آن را با مقداری آب موقع خماری به معتاد می‌خورانند و بعد دستور می‌دهند که از ماده مورد اعتیاد خود استفاده کند. محلول الکلی یونجه به علت داشتن ماده صابونی (ساپونین) شخص را ناراحت کرده و نسبت به ماده مورد اعتیاد متنفر و بیزار می‌سازد و تا مدتی زیاد از آن بدش می‌آید. این روش سابقاً در ایران برای درمان اعتیاد به الکل بود، اکنون برای معالجه معتادان به تریاک و سیگار و حتی هروئین به کار رفته و نتایج عالی داده است.
 
انتهای پیام/
برچسب ها: یونجه ، گیاه ، دارو ، درد ، درمان
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار