دکتر چیت‌ساز داروساز در گفتگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به نام‌گذاری داروها گفت: وقتی دارویی را کشف می کنند و یا می‌سازند داروساز یک فرمول شیمیایی متناسب با آن را انتخاب می‌کنند. داروهایی که می خواهند به بازار عرضه شوند باید طبق لیست 25 تا 30 بخش سازمان بهداشت جهانی دارای یک سری شرایط باشند مثلا داروی فشار خون حتما باید کاهنده فشار خون و عوارض جانبی آن حداقل باشد، حتی المقدور خوراکی باشد، مصرفش در بارداری و شیردهی بررسی شده باشد.

 

وی در ادامه افزود: همه داروها یک فرمول شیمیایی و اسم فرمولی سخت و طولانی دارند که نه عموم مردم قادر به فهم آن هستند و نه پزشک می‌تواند اسم طولانی و سختی را در نسخه‌ها بنویسد و تجویز کند بعنوان مثال دارویی باترکیب شیمیایی 1 گوگرد، 4 اکسیژن، 3 نیتروژن،‌17 هیدروژن و 16 کربن با اسم عام سفالکسین شناخته می‌شود. 

دکتر چیت ساز عنوان کرد: اسم عام یک دارو برای فرمول شیمیایی همان دارو در تمام دنیا صادق و قابل قبول است و معمولا داروسازها طبق قواعد نانوشته‌ای که دارند اسم دارو را انتخاب می‌کنند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه اول چه کسی اسم داروهای ساخته شده را تعیین می کند تصریح کرد: وقتی دارویی کشف و یا ساخته می‌شود کارخانه‌ی سازنده‌ی آن اسم دارو را انتخاب می‌کند و تا 5 سال به جز آن کارخانه‌ی کاشف کسی اجازه‌ی ساخت و ارائه به بازار آن دارو را ندارد که به این موضوع حق لیسانس گفته می‌شود چرا که شخص و یا سازمان سازنده باید بتواند هزینه‌های گزافی را که صرف ارائه امن و ایمن دارو به بازار کرده برای خود تامین کند. سپس طبق قوانین بین المللی بعد از 5 سال آن دارو آزاد می‌شود و کارخانه‌هایی که قصد تولید آن را دارند می‌توانند نام تجاری یا انتخابی خود را روی آن بگذارند برای نمونه اسم قرص متوکلپرامید را اولین کارخانه‌ سازنده‌اش پلازین گذاشته بوده است. 

دکتر چیت ساز خاطر نشان کرد: هر دارویی دارای سه اسم است اول اسمی شیمیایی که سخت و طولانی است و برای هیچکس جاذبه‌ای ندارد دوم اسم عام دارو که کارخانه کاشف آن می‌گذارد و سوم اسمی که کارخانه‌های تولید کننده مختلف پس از آزاد شدن دارو طبق سلیقه و برند خود برای تبلیغ  آن انتخاب می‌کنند. 

انتهای پیام/