به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مسلم است که وقتی  برای تولید و عرضه برنامه‌ریزی می‌شود، باید تقاضا را هم در نظر داشت. وقتی ساختمان گران می‌شود، دوره تولید طولانی می‌شود و تعداد آن کاهش پیدا می‌کند، چنین وضعیتی در بازار ایجاد می‌شود.

دلایل شکل‌گیری چنین فضایی متعدد است.بسیاری از افرادی که تشکیل خانواده می‌دهند، امکان خرید خانه‌هایی با متراژ بالا ندارند. افزایش تعداد خانه‌ها و سوئیت‌های کوچک از طرفی هم نشان می‌دهد که توقع خانوارها و جوان‌ها منطقی شده است. چه اشکالی دارد افرادی که هنوز بچه ندارند، در سوئیت‌های کامل 40، 50 متری زندگی کنند؟

به نظر می‌رسد این روش پلکانی خانه‌دار شدن، جاافتاده است و افراد ابتدا از خانه‌های کوچک شروع می‌کنند تا بعد توان خرید خانه‌های بزرگ را پیدا کنند.

دلیل دیگر این تحولات بازار مسکن، بالا رفتن سن ازدواج و تمایل به زندگی مجردی است. وقتی سن ازدواج از حدی بالاتر می‌رود، خانوارهای تک‌نفره افزایش پیدا می‌کنند و به همین دلیل نیاز آن‌ها نیز ایجاب می‌کند تا ساخت‌وسازهای این‌چنینی شکل بگیرد.

بحث وام مسکن برای مجردها نیز که به تازگی مطرح شده، مشکل مسکن ما را حل نخواهد کرد. مشکل مسکن ما در وام 80 و 60 میلیونی خلاصه نمی‌شود. بلکه عمیق‌تر از این حرف‌هاست.

فرض گیریم مردم توان بازپرداخت وام‌ها را هم داشتند، بانک‌ها می‌توانند بیش از 100 هزار مورد می‌توانند وام مسکن دهند؟  مشکل بازار مسکن ما این است که سالانه به تولید بیش از یک میلیون واحد آپارتمانی نیاز داریم.

زندگی خانوارهای ما در حاشیه شهرهای‌مان در واقع نوعی بی‌خانمانی است. همین حاشیه نشینی چه‌قدر مشکلات ایجاد کرده است؟ با طرح‌های این‌چنینی نمی‌توان خانوارها را خانه‌دار و مشکل بازار مسکن را حل کرد.


منبع: صدای اقتصاد
انتهای پیام/