مردان سروقامتی که با آمادگی بدنی بالا و مهم‌تر از آن روحیه قوی که شاید بتوان اذعان داشت درصد بالایی از آن را مدیون ولاسکوی آرژانتینی بودند، به راحتی تسلیم تیم‌های بزرگ نمی‌شدند و افتخارات پی در پی و گاهی فراتر از حد انتظار کسب می‌کردند. 

شاید همان روزهای خوب برای والیبال ایران سبب شد که امروز انتظار همه والیبال‌دوستان که تعدادشان هم نسبت به چهار سال قبل بیشتر شده بود از تیم ملی ایران بالاتر رفته باشد  و این سبک و سیاق در نحوه عملکرد تیم برایشان ناراحت کننده شود.

مردان والیبال ایران با آمادگی کامل راهی نبرد با بزرگان جهان شدند آمادگی خوبی که به نظر می‌رسید به دلیل برگزاری تمرینات منظم و اردوهای برون‌مرزی و دیدارهای تدارکاتی با تیم‌های دسته اول اروپایی ، ایجاد شده بود.

 هر چند عدم نتیجه گیری تیم ایران در جام واگنر و نگرانی‌های ایجاد شده با توجیهاتی از سوی فدراسیون‌نشینان و ملی‌پوشان و حتی واکنش‌های تند و تیز کاپیتان تیم ملی والیبال ایران هم همراه شد، اما باز هم دلمان خوش بود که این نبرد مهم  و معتبر جهانی با روحیه جندگی ستاره‌هایی که دوستشان داریم خوب و خوش تمام می‌شود، اما آغاز ناامیدکننده شاگردان کواچ  در سرزمین آفتاب که گویی یکی از ویژگی‌های تیم ملی والیبال ایران شده است و دو شکست پیاپی مقابل دو تیم مطرح اروپایی بار دیگر نگرانی را به جامعه والیبال آورد.

 هرچند پیش از حضور در مسابقات کمتر کسی امیدوار بود تیم ملی والیبال با مدال به ایران بازگردد، اما نتایج ضعیف در پایان مرحله نخست دلواپسان والیبال را به این فکر فرو برد که نکند نتوانیم با تیمی پرستاره و به ظاهر آماده تر از قبل از همان عنوان نهمی که با ولاسکو بدست آوردیم هم دفاع کنیم!

تیم ملی والیبال ایران در مرحله اول رقابت‌های جام جهانی 5 دیدار با تیم‌های آرژانتین، ونزوئلا، تونس ، لهستان و روسیه برگزار کرد که حاصل تلاشش از این مسابقات 7 امتیازی بود که از دو پیروزی مقابل تونس و ونزوئلا و یک شکست 3 بر 2 مقابل لهستان توانست برای خود دست و پا کند. 7 امتیازی که این تیم را در پایان  مرحله نخست در رده هفتم و پایین‌تر از تیم‌هایی نظیر ژاپن و آرژانتین قرار داد. تیم‌هایی که شاید به نظر می‌رسد نتوانند برای تیم ملی کشورمان سال‌های سال مشکل‌ساز شود. 

این که چند درصد از مشکلات تیم ملی والیبال ایران در نتیجه‌گیری مقابل حریفانش به مسائل فنی برمی‌گردد مطلبی است که می‌توان به تقصیل درباره آن صحبت کرد اما آنچه بیشتر از هرچیز در بعد فنی این سه شکست از سوی تیم ملی ایران دیده می‌شود، این است که درصد اشتباهات بازیکنان ایران در دیدار مقابل لهستان، آرژانتین و روسیه به خصوص در دیدار مقابل روسیه زیادتر از حد انتظار بوده است. به نحوی که اگر نگاهی آماری به درصد خطای بازیکنان ایران داشته باشیم به رقمی نزدیک به 9 خطا در هر ست می‌رسیم. رقمی که برای تیمی که راه المپیکی شدن را در پیش دارد چندان جالب توجه نیست.

 از طرفی این  که تیم‌های قدرتمند در زدن سرویس همیشه جلوی ایران مشکل کمتری دارند هم موضوعی است که بیشتر کارشناسان والیبال بر آن واقفند و با وجود اینکه بارها این ضعف تیم ملی مطرح شده است هنوز هم قدمی برای رفع آن برداشته نشده است. 

جدا از مسائل فنی که قطعا درصد قابل توجهی از یک شکست در مسابقه‌ای جهانی را شامل می‌شود، اما به نظر می‌رسد تیم ملی والیبال ایران از لحاظ روحی و روانی در شرایط ایده‌آلی به سر نمی‌برد. به یک سال قبل برگردیم جایی که تیم ملی والیبال ایران باید در رقابت‌های قهرمانی جهان باید مقابل آرژانتینی که حالا ولاسکو در اختیار داشت می‌رفت. برهیچ کس پوشیده نیست که درصد قابل توجهی از پیروزی ایران در آن دیدار حاصل روحیه بالای بازیکنانی بود که هم قسم شده بودند توانمندی خود را به استاد روزهای نه چندان دور خود نشان دهند. همانجا بود که امیدواری ما صدچندان شد و به این نتیجه رسیدیم بازیکنان ایران اگر بخواهند حوادث تاریخ‌ساز رقم می‌زنند. 

اما انگار امروز خبری از آن روحیه و انگیزه بیش از حد در بین بازیکنان ایران دیده نمی‌شود و دو مهره تاثیرگذار تیم یعنی سعید معروف و سید محمد موسوی، آن سعید و سید همیشگی نیستند. کار به آنجایی رسیده است که شاید بتوان گفت نقش اشتباهات سعید معروف در شکست برابر لهستان و روسیه بی تاثیر نبود. محمد موسوی هم مثل همیشه با اسپک‌های تماشایی روی دست مدافعان یا دفاع‌های کم نقص خود کسی را به وجد نمی‌آورد.  شاید از این دیدگاه هم بتوان به قضیه نگاه کرد که انگار دیگر خبری از تیم با انگیزه ولاسو نیست.

بدون شک مسائل روحیه‌ای در تیم ملی ایران احتیاج به تجدید نظری اساسی دارد. هرچند در تمام تیم‌های مطرح و بزرگ ورزشی دنیا کادر فنی، به خصوص سرمربی مهم‌ترین نقش را در ریکاوری روحی بازیکنان تیمش ایفا می‌کند، اما به نظر می‌رسد سرمربی جوان و کم‌تجربه تیم ملی ایران هنوز هم در دقایق حساس و موقعیت‌های مهم غرق در جریان بازی می‌شود و درصدی از وظایف خود را فراموش می‌کند. کواچ هنوز هم در گرفتن وقت استراحت تعلل می‌کند و در تعویض‌ها پر اشتباه ظاهر می‌شود.

شاید بهتر باشد در  ترکیبی که  در یک مسابقه‌ جواب نمی‌دهد و به شکست تیم منجر می‌شود در مسابقات بعدی تغييراتی حاصلشود. مرد صربستانی تیم ملی والیبال ایران درست همان ترکیبی را برای دیدار با روسیه به میدان فرستاد که نبرد با لهستان را باخته بود. ترکیبی که قطعا از سوی آلکنو و دستیاران پرتجربه‌اش تمام و کمال آنالیز شده بود و سبب شد تیمی که در برابر لهستان حداقل دو ست اول را به سود خود تمام کرده بود مقابل روسیه از همان ابتدا تسلیم شود. کواچ برای بهتر نتیجه گرفتن همراه تیم ملی والیبال ایران در نبرد با تیم‌های بزرگ جهان به زمان بیشتری نیاز دارد تا بتواند ضمن کسب تجربه بیشتر 

با این حال هنوز نیمی از راه تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی باقی مانده است هر چند خوش‌بین‌ترین‌ها هم امید چندانی به نتیجه گرفتن شاگردان کواچ در ادامه این مسیر ندارند، اما امیدواریم تعطیلات دو روزه مسابقات فرصتی فراهم آورد تا مشکلات این تیم حل شده و نتایج بهتری برای والیبال محبوب و دوست داشتنی کشورمان بیفتد. رشته‌ای که موفقیت‌هایش این روزها شاید  همه مردم ایران را خوشحال کند و این قطعا دستاورد کمی نیست.

انتهای پیام/