به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،پرویز افشار کاهش آسیب از سیاست‌های پذیرفته شده کشور است، اظهار کرد: در سه بند از سیاست‌های کلی نظام ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری به صراحت تاکید شده است که مداخلات کاهش آسیب باید نهادینه شود.

وی افزود: کاهش آسیب به معنای آن است که از طریق اتخاذ یکسری راهکارها، میزان آسیب را چه برای مصرف کننده و چه جامعه اطرافش که شامل خانواده، محله و کل جامعه می‌شود به حداقل برسانیم.

معاون کاهش تقاضا و توسعه مشارکت‌های مردمی ستاد مبارزه با مواد مخدر درباره اثر تزریق مواد مخدر در محیط های امن بر کاهش آسیب‌های ناشی از اعتیاد گفت: فرض را بر این بگیرید که شما حداکثر تلاش خود را کرده‌اید تا یک معتاد تزریقی تحت درمان قرار بگیرد اما متادون رضایت کاملش را به دنبال ندارد و هرازچندگاهی تزریق می‌کند. حال شما ترجیح می‌دهید تزریق آلوده با سرنگ چندبار مصرف و با جمعی از افراد همسانش انجام شود یا اینکه توسط یک سرنگ کاملا تمیز و در محیط تمیز اتفاق بیافتد؟

افشار ادامه داد: فلسفه کاهش آسیب این است که میان بد و بدتر، بد را انتخاب کنید و میان بدتر و بدترین،‌بدتر را. این اصل مورد به مورد متفاوت است.

وی با اشاره به اینکه خدمات کاهش آسیب از سال 1381 در کشور ما به عنوان شاه بیت کنترل اچ آی وی و سایر بیماری‌های نوپدید و بازپدید چه در داخل زندان‌ها و چه در جامعه مورو توجه جدی قرار گرفت و اثربخشی خودش را بخوبی اثبات کرده است گفت: موج HIV که در میان معتادان تزریقی به راه افتاده بود با اقدامات کاهش آسیب کنترل شد و اکنون روند شیوع HIV ایدز از اعتیاد تزریقی به سمت رفتارهای پرخطر جنسی می‌رود.

معاون کاهش تقاضا و توسعه مشارکت‌های مردمی ستاد مبارزه با مواد مخدر اضافه کرد: در حال حاضر تزریق مشترک با سرنگ آلوده کمتر شده و علاوه بر این شاهد تغییر الگوی مصرف افراد از هروئین تزریقی و مواد سنتی به شیشه و مواد آمفتامینی هستیم و رفتارهای محافظت نشده جنسی بیشتر شده است.

افشار با بیان اینکه در بسته خدمتی کاهش آسیب که به گروه‌های پرخطر اجتماعی و معتادان تزریقی و آخر خط که در گوشه خرابه‌ها، زیر پل ها و ... سکونت دارند، علاوه بر سرنگ، سایر لوازم کاهش آسیب هم ارائه می‌شود، گفت: یکی از ایده‌های مطرح در این زمینه این است که وقتی سرنگ تمیز را به معتادان آخر خط خیابانی ارائه می‌دهیم، اتاق و مکان امن تزریق را هم برای آنها فراهم کنیم.

وی افزود: این ایده در پاره ای از کشورها چون آلمان، بخش هایی از سوییس، کانادا و ... پیاده شده است. این موضوع که چه طور این طرح را بومی کنیم جای بحث و تامل دارد. ممکن است یک معتاد دانش و مهارت استفاده از سرنگ را نداشته باشد و آن را به اشتراک بگذارد و مبتلا به عفونت ها شود، در این وضعیت اگر شرایطی را برای تزریقش فراهم کنیم در واقع بین گزینه بدتر و بدترین، بدتر را انتخاب کرده‌ایم. اما اینکه چگونه بتوانیم این ایده را بومی سازی کنیم که قابلیت پذیرش وجود داشته باشد باید بیشتر روی آن تامل کرد.
منبع: ایسنا
انتهای پیام /