کافه کتاب/122
مهجور ماندن کودک و نوجوان در دنیای ادبیات
شناخت روحی و روانشناسی کودک و نوجوان نقطه عطف ادبیات در این حوزه است.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مونا اسکندری داستان‌نویس همدانی در حوزه کودک و نوجون و بزرگسال قلم می‌زند و رتبه‌های زیادی را در کارنامه خود ثبت کرده است. از جمله آثار او می‌توان به «دست بابا»، «قشقرق»، «پنجره‌ای نزدیک سقف»، «مثل ماهی»، «بابایی که همیشه می‌خندد»، «من فضانوردی‌ها را بیشتر دوست دارم» اشاره کرد.
خانم اسکندری موضوع کودک و نوجوان چه ویژگی داشت که شما به عنوان یکی از نویسندگان در این حوزه فعالیت می‌کنید؟
نویسنده عهده‌دار آشنا کردن کودک و نوجوان با دنیای ادبیات است و باید کودک و نوجوان را برای پذیرفتن آن آماده کند. دنیای کودک و نوجوان در حوزه ادبیات مهجور مانده است در صورتی که تاثیرگذاری زیادی روی شناخت و علاقمندی این نسل از ادبیات خواهد داشت. من این مسئولیت را احساس کردم که رابطه بین ادبیات و دنیای کودک و نوجوان را آشتی بدهم و دنیا را از قاب نگاه آنها ببینم.
روند فعلی داستان نویسی در حوزه کودک و نوجوان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
نسبت به گذشته خیلی خوب است و حوزه کودک و نوجوان، همچنین نویسندگان این حوزه جایگاه جدی را به خود اختصاص داده‌اند ولی ما هنوز به جایگاهی که بتوانیم ادبیات کودک و نوجوان کشورمان را به دنیا معرفی کنیم نرسیده‌ایم.
چه موانعی بر سر راه این روند وجود دارد؟
یکی از موانع چاپ، حوزه چاپ و نشر است. متاسفانه ناشران برای سهولت کار خود از کارهای ترجمه و بدون اجازه از نویسنده و تصویرگر استفاده می‌کنند زیرا هزینه کمتری را متحمل می‌شوند این باعث می‌شود ناشر کمتر به دنبال محتوای ایرانی برود و در نهایت دلسردی نویسنده را در بر پی خواهد داشت. علاوه بر آن ناشران اغلب آثار نویسندگان فاخر را چاپ می‌کنند و از نویسندگان جوان و نوقلم غافلند.
از نظر شما برگ برنده یا نقطه عطف داستان نویسی چه چیزی است؟
شناخت روحی و روانشناسی کودک و نوجوان می‌تواند یک برگ برنده در این زمینه باشد.
محصولات داخلی ما در خارج از کشور مورد استقبال قرار می‌گیرد؟
به آن اندازه که ما محصولات خارجی را جدی می‌گیریم آنها کارهای ما را جدی نمی‌گیرند البته برخی داستان‌های ما از جمله «بچه‌های آسمان» در کتب درسی آنها وجود دارد ولی نباید به این بسنده کنیم در واقع ما برای انتشار و تبلیغ فرهنگمان کاری نکرده‌ایم و نیاز به حمایت دولت و مسئولان داریم.
از بین نویسندگان ایرانی قدیم و معاصر سبک کدام نویسنده‌ها را بیشتر می‌پسندید؟
از نویسندگان قدیمی مهدی آذر یزدی نویسنده «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» و از نویسندگان معاصر داوود امیریان و حمیدرضا شاه آبادی را می‌پسندم.
رابطه‌تان با محافل ادبی چگونه است؟
تا جایی که وقت داشته باشم شرکت می‌کنم، البته کلاس‌های خاصی را نرفته‌ایم و همه نوشته‌هایم برگرفته از تجربه و دانسته‌هایم است و من همواره سعی کرده‌ام همه داشته‌هایم را خالصانه به علاقمندان ادبیات ارائه کنم.
سخن آخر با توجه به برگزاری جلسات نقد کتاب، شرایط نقد را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من ساکن استان همدان هستم و در این استان جلسات نقد خوبی توسط افراد فاخری از استان همدان و دیگر استان‌های صورت می‌گیرد کسانی که خیلی دلسوزانه و با همدلی یکدیگر را در این زمینه یاری می‌کنند.
انتهای پیام/
