سینمای کودک در استفاده از جلوه‌های بصری فقیر است
باید نیاز سینمای کودک در جهت ساخت فیلم‌های تخیلی و به روز برطرف شود.
امیر سحرخیز مدیر جلوه‌های بصری در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص تعریفش از جلوه‌های بصری و پرداختن به مسائل مختلف این حوزه گفت: جلوه‌های بصری در سینما به هر آن چیزی می‌گوییم که در حین فیلمبرداری وجود ندارد و بعد اضافه می‌شود، یعنی در کل هر آن چیزی که قرار است اضافه شود، در حوزه جلوه‌های بصری قرار می‌گیرد. برخی از کارهایی که توسط این صنعت انجام می‌شود غیر ممکن، پرهزینه و خطرناک است.
وی افزود: یکی از اتفاقاتی که در همه جای دنیا می‌افتد و یکی از مهمترین مسائلی که سینما را نسبت به دیگر هنرها گسترده‌تر می‌کند، استفاده از عنصر خیال و خیال‌پردازی در قصه است. بسیاری از فیلم‌های پرفروش در سال‌های اخیر وجه خیال‌پردازی آن‌ها برجسته‌تر بوده که در این شکل از سینما جلوه‌های بصری حرف اول را می‌زند.
وی ادامه داد: تقریبا فیلم‌هایی که مقوله خیال‌پردازی در آن‌ها وجود دارد، از جلوه‌های بصری استفاده می‌کنند و سایر فیلم‌ها نیز در حدی که نیاز داشته باشند، جلوه‌های بصری در آن‌ها به چشم می‌خورد. مسلماً آن چیزی که در سینمای جهان به خصوص سینمای سرگرمی است، تجربه خیالاتی است که این خیال‌ها توسط جلوه‌های بصری در قالب فیلم با جذابیت خاص خودش به مخاطب ارائه داده می‌شود.
سحرخیز ادامه داد: استفاده نکردن از جلوه‌های بصری در ایران به نوبه خود درگیر یک سری مسائل است. یکی از بزرگترین مسائل آن به سیستم مالی و چرخه اقتصادی ربط پیدا می‌کند. به هرحال کار جلوه‌های بصری پرهزینه است و هزینه‌ای را به سیستم تولید اضافه می‌کند اما اگر از آن استفاده شود، بازگشت سرمایه چشمگیری را به فیلم شاهد خواهیم بود.
وی افزود: شاید استفاده از جلوه‌های بصری به خاطر صرف هزینه دغدغه تولیدات ما نباشد، علی‌الخصوص در سینمای اجتماعی ما که تا حد زیاد به تجربه کردن و ساختن قصه‌های ماورایی و مختلف نیاز نیست با چند لوکیشن ساده خانگی و خیابانی فیلم‌ها ساخته می‌شوند. پس تا زمانی که عنصر خیال در سینما و فیلم وجود نداشته باشد، لزوم استفاده از جلوه‌های بصری احساس نشده و تولیدکننده رغبتی ندارد به سمت آن برود.
وی ادامه داد: استفاده از سینمای اجتماعی در ایران طی چند سال آینده اشباع خواهد شد و مخاطب آن را پس می‌زند و نیازمند خوراک جدیدتر برای آن‌ها هستیم و امیدوارم از الان نسبت به توقع بیننده و دیدن ژانر و موضوعات جدیدتر فکر کنیم.
این مدیر بیان کرد: ما در کشور یک منبع بزرگ مکتوب ادبی داریم که گنجینه‌ای است از تصاویر خیال‌انگیزی که می‌توانند به تصویر تبدیل شوند و ماسراغ آن‌ها نمی‌رویم یا اگر رفتیم برای استفاده از این گنجینه ادبی تجربه کافی نداشتیم و در جهت سر و سامان بخشیدن به این بخش، بودجه و سیاست تولیدی هدفمندی اتفاق نمی‌افتد.
وی در خصوص کمبود جلوه‌های بصری در سینمای ایران تصریح کرد: دو دسته کارگردان در سینمای ایران وجود دارد یکی کارگردان‌هایی که با مقوله جلوه‌های بصری آشنایی دارند و هنوز وارد این عرصه نشده‌اند و دیگری کارگردان‌هایی که سینمای آن‌ها تعریف خاص خودش را دارد و مشخص است و دلیلی نمی‌بینند که وارد این عرصه شوند. پس نتیجه آن است که می‌بینیم یعنی کمبود استفاده از جلوه‌های ویژه بین فیلمسازان و فیلم‌های ایرانی.
وی افزود: اما به نظر من استفاده از جلوه‌های ویژه و پرداختن به فیلم‌هایی که تخیل در آن‌ها حرف اول را می‌زند تا چند سال آینده در سینمای ایران مانند همه جای دنیا رواج پیدا می‌کند. به عنوان مثال زمانی فیلم‌های طنز فراوانی تولید می‌شد و از فروش بالایی برخوردار بود ولی بعد از گذشت مدتی از بین رفت و بسیار کمتر شد، سینمای اجتماعی نیز جای خود را طی چند سال آینده به سینمای تخیلی با جذابیت بالا می‌دهد.
سحرخیر گفت: جدا از مشکلات مالی، سعی ما و کسانی که در حوزه جلوه‌های بصری فعالیت دارند این است که این مقوله را به عنوان نیاز و نه به عنوان کالای لوکس در سینمای ایران بیشتر بشناسانیم و جایگاه ویژه‌ای برایش در نظر بگیریم که پیش‌بینی می‌شود طی یکی دو سال آینده این اتفاق رخ دهد.
سحرخیر عنوان کرد: سینمای کودک ما سینمایی است که از فقر استفاده از جلوه‌های بصری رنج می‌برد و باید با جدیت فکری به حال آن شود چرا که کودکان و نوجوانان ما با صنعت رو به رشد جهانی پیشرفت می‌کنند و نیاز آن‌ها در جهت ساخت فیلم‌های به روز و تخیلی باید برطرف شود.
وی افزود: به طور کلی نیاز به جلوه‌های ویژه در چند سال آینده به عنوان یک عنصر کاملا اجتناب‌ناپذیر و در همه تولیدات احساس می‌شود با این توضیح که میزان استفاده از آن در فیلم‌ها فرق می‌کند.
وی در خصوص هزینه‌های بالای جلوه‌های بصری در سینمای ایران گفت: با این مقوله موافق نیستم. با اینکه جلوه‌های بصری کاری است که هزینه‌های زیادی را به فیلم اضافه می‌کند اما در مقایسه با دیگر مخارج فیلم درصد پایین‌تری را به خود اختصاص داده. با وجود اینکه مهمترین مسئله اینجاست که استفاده هر چه بیشتر و بهتر از جلوه‌های بصری به فروش فیلم کمک بسیاری خواهد کرد.
وی عنوان کرد: در ایران به حرفه جلوه‌های بصری به عنوان یک حرفه تخصصی و اینکه وجودش نیاز است، نگاه نمی‌شود. اکثریت به این مقوله سطحی نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند با داشتن یک کامپیوتر می‌توانیم کارهای جلوه‌های بصری فیلم را انجام دهیم. در صورتی که یکی از ارکان اساسی فیلم استفاده از این موضوع است.
سحرخیز اظهار داشت: باید به جلوه‌های ویژه به عنوان نقطه تمرکز در یک فیلم نگاه کرد. چیزی که متاسفانه در حال حاضر در آخرین لحظه و غیر تخصصی به آن فکر می‌شود و به عقیده برخی افراد هر کسی می‌تواند این کار مهم را انجام دهد.
این مدیر بیان کرد: جلوه‌های بصری یک اتفاق جدید و یک صنف نوپاست و هنوز آنقدر قوام پیدا نکرده که با نگاه احترام دیده شود و محترم شمرده نمی‌شود. متاسفانه مانند یک باری از لحاظ زمان و هزینه بردوش تولید است که تولیدکنندگان به هر شکلی درصدد کاهش این بار هستند. انگار مجبوریم که به سراغ جلوه‌های بصری برویم. این اجبار در دیالوگ‌های شفاهی ما هم وجود دارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: باید مانند تکنولوژی و سینماهای پیشرفته جهانی از قبل روی مقوله استفاده از جلوه‌های بصری فکر شود. امکانات لازم را در ذهنمان طراحی کنیم و به نقطه دلخواه برسیم نه اینکه از روی اجبار از صنعتی به این مهمی استفاده کنیم.
انتهای پیام/
دانستنیهای حقوقی؛
«عندالاستطاعه» یا «عندالمطالبه»؟
دیوان عدالت اداری اعلام کرد؛
شرط سنی سازمان تأمین اجتماعی برای استخدام، غیر قانونی است
