در یادداشت آمده است: تب و تاب توافق هسته ای ایران در کنگره قابل تامل است. محسنات توافق نیز به اندازه ایست که راه هرگونه بهانه جویی را بسته است. با این وجود، مباحث مطرح شده در خصوص توافق هسته ای ایران در کنگره به گونه ایست که گویا هدف از آن گمراه کردن اذهان است.
برخی از نمایندگان جمهوریخواه کنگره همچون تد کروز – سناتور جمهوریخواه تگزاس-- با مطرح کردن مسائلی می کوشند، بیش از پیش بر حواشی توافق هسته ای ایران دامن زنند.
تد کروز – نامزد جمهوریخواه انتخابات 2016 ریاست جمهوری آمریکا – توافق هسته ای ایران را دستاویزی برای ضربه زدن به رقبای دموکرات خود در انتخابات آتی آمریکا قرار داده است. وی می کوشد با توسل به توافق هستهای ایران جایگاه دولت دموکرات اوباما را در آمریکا متزلزل کند.
وی مدعی است توافق هسته ای ایران، دولت اوباما را به اصلی ترین حامی مالی تروریسم اسلامی تبدیل خواهد کرد. چرا که به ادعای برخی از جمهوریخواهان تندرو، با آزاد شدن بخشی از سرمایه های مسدود شده ایران، میلیاردها دلار وارد این کشور می شود که برای حمایت از تروریسم هزینه خواهد شد. شماری از منتقدان توافق هسته ای ایران، رویه ای همچون تد کروز را در پیش گرفته و چشم خود را بر واقعیات توافق هسته ای ایران بسته اند. در مقابل، دولت آمریکا برای دفاع از حصول توافق هسته ای با ایران بر این موضوع تاکید دارد که اگر توافقی با این کشور حاصل نمی شد، آمریکا وادار به جنگ با ایران می شد.
سرنوشت توافق هسته ای ایران در کنگره در پنج و یا در نهایت شش هفته آتی مشخص می شود. با توجه به مخالفت سرسختانه جمهوریخواهان کنگره با توافق هسته ای ایران، احتمال می رود اوباما در نهایت با حق وتو ریاست جمهوری، گره از توافق هسته ای ایران در کنگره باز کند. تنها در صورتی جمهوریخواهان می توانند وتوی رییس جمهور را باطل کنند که که دو سوم نمایندگان، علیه این وتو با یکدیگر همصدا شوند. قرار است کنگره 17 سپتامبر (26 شهریور) رای نهایی خود را در خصوص توافق هسته ای ایران اعلام کند.
توافق هسته ای ایران تنها میان این کشور و آمریکا منعقد نشده است؛ بلکه توافقی چند جانبه میان این کشور و جهانی گسترده تر است که عمدتا آن را پذیرفته است. اگر کنگره توافق ایران را رد کند، آمریکا با صرف هزینه گزاف دیپلماتیک، برای جلوگیری از تضعیف تحریم ها درگیر نبردی می شود که احتمال شکست در آن زیاد است.
اگر توافق هسته ای ایران در کنگره رد شود و وتوی اوباما نیز راه به جایی نبرد، بازنده این جریان جز آمریکا نخواهد بود. چرا که آلمان، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین به عنوان پنج عضو تیم مذاکره کننده برنامه هسته ای ایران، مخالفت های غرض ورزانه آمریکایی ها را با این توافق برنخواهند تافت و راه خود را از متحد آمریکاییشان جدا می کنند. اگر خلاف این بود، اروپایی ها بلافاصله پس از توافق هسته ای ایران عازم این کشور نمی شدند و از تمایل خود برای رابطه با ایران و سرمایه گذاری در این کشور سخن به میان نمی آوردند.
از این رو، کنگره به جای عناد کورکورانه با ایران می بایست به تقویت توافق هسته ای ایران کمک کند. آمریکا در صورتی می تواند نسبت به توافق هسته ای ایران اعتراض کند که با تخطی مقامات ایرانی از این توافق مواجه شود. در آن صورت این کشور می تواند از تمامی توان خود استفاده کند و مانع از دست یابی این کشور به سلاح هسته ای شود.
در حال حاضر بهترین راه حل اینست که آمریکا با کشورهای مذاکره کننده توافق هستهای ایران همکاری کند و با اختصاص منابع مالی و اطلاعاتی در بازرسی از سایت های نظامی ایران نقش پررنگ تری را ایفا کند.
انتهای پیام/