به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ زبان فارسی دری، دوره زبانی گسترده ای را به خود اختصاص می دهد. این دوره زبانی با ورود اسلام به ایران آغاز می شود و تا دوره کنونی ادامه می یابد. به دلیل آنکه فارسی امروز دنباله فارسی دری است، ادامه فارسی دری را زمان حال حاضر می دانم. زبان فارسی دری، دنباله فارسی میانه است و پس از این زبان، زبان دیگری در ایران ایجاد نمی شود، بلکه با تغییر و تحول فارسی دری روبرو هستیم. دری به معنای درباری، زبان اداری زمان ساسانیان بود. این تفاوت میان زبان عامه مردم و مکاتبات اداری تنها به دوره ساسانیان منحصر نمی شود، بلکه این مسئله را می توان، در زبان امروز نیز مشاهده کرد. هم اکنون نیز کلماتی که در نامه های اداری به کارمی رود، در بین عامه مردم وجود ندارد. آنچه سبب شد، زبان فارسی دری به میان عامه مردم وارد شود، کاربرد این زبان توسط شاعران بود. اگر زبان فارسی دری به وسیله شاعران و نویسندگان به کارنمی رفت، به طور یقین این زبان در بین طبقات مختلف اجنماعی رواج نمی یافت.شاعران نیز غنای شعر خود را از فرهنگ عامه آن زمان می گرفتند. تا قبل از فردوسی، داستان های پهلوی ایران جز در شعر معدودی از شاعران دیده نمی شود. همچنین نظامی است که داستان های عاشقاته لیلی و مجنون و خسرو و شیرین را به نظم درمی آورد. این تاثیر و تاثر شاعران و فرهنگ عامه تنها به دوره فردوسی یا نظامی منحصر نمی شود، بلکه در طول ادبیات ایران کاربرد دارد. کوتاه سخن آنکه، اگرچه کاربرد واژه های فارسی دری توسط شاعران، واژه های این زبان را به فرهنگ عامه ایران وارد کرد، فرهنگ عامه نیز بر غنای ادبیات ایران افزود. با این توضیحات می توان، اهمیت ساخت و کاربرد واژه توسط مردم را دریافت. این مسئله در معادلسازی کلمات نیز اهمیت دارد.

1-«آمپول»: معادل خاصی برای این کلمه قرار نداده اند و همین کلمه توسط فرهنگستان زبان و ادب فارسی به عنوان معادل وضع شده است.. در صورتی که نمی توان، معادلی بهتر از کلمه لاتین ساخت، بهترین کار، وضع کلمه لاتین به عنوان معادل است. در این هنگام، ساخت هر معادلی می تواند، معنای کلمه را هدف قرار دهد. گنگی مفهومی که به دنبال این مسئله ایجاد می شود، کلمه را جزء کلمات متروک زبان فارسی قرار می دهد. متروک شدن یک کلمه پس از ساخت آن، مخاطبان نسل های آینده را به این گمان می افکند، که اندیشه و تعمق لازم برای ساخت کلمه صورت نگرفته است . این گمان سیمای ادیبان امروز را در نظر آیندگان مخدوش می سازد و در نهایت امر به نفع ادیبان امروز تمام نمی شود.

2-«آنتی بیوتیک»: معادل آن را « آنتی بیوتیک یا پادزیست» قرار داده اند. معادل «آنتی بیوتیک» در زبان امروز به کارمی رود به دلیل آنکه معادلسازی در این کلمه اتفاق نیفتاده بلکه کاربرد همان کلمه را در زبان امروز ترجیح داده اند. اما کلمه «پاد زیست»، در زبان امروز به کارنمی رود. به دلیل آنکه قرار گرفتن «پاد» در کنار کلمه «زیست» مناسب به نظر نمی رسد. ساختن این معادل برای کلمه لاتین ضرورتی نداشت، به خصوص که فارسی زبانان از نظر تلفظ کلمه لاتین مشکلی ندارند. کلمه « پاد زیست» در قیاس با «پادتن» ساخته شده و این قیاس چندان مناسب نبوده است.

3- «کوکتل»: معادل آن را «آمیزه» ساخته اند. در این کلمه، ترکیب بن مضارع فعل «آمیختن» را با پسوند «های بیان حرکت» مشاهده می کنیم. این کلمه با وجود آنکه فارسی است، معادل مناسبی برای کلمه لاتین نخواهد بود. شاید ساخت کلمه « نوشیدنی مخلوط» بسیار روان تر و واضح تر بود. ساخت واژه برای تک تک کلمات لاتین صحیح نیست، گاهی باید از زبان امروز نیز در ساخت واژه بهره برد. واژه را برای امروز معادلسازی می کنیم، نه برای آیندگانی که معادل های ما را به کارنخواهند برد و نه گذشتگانی که دیار باقی را به جای دار فانی برگزیدند.

انتهای پیام/