علیررضا زرین‌دست فیلمبردار سینما در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص تولید و تعریف از فیلم فاخر گفت: حقیقت را بخواهید من با کلمه سینمای فاخر هیچ سنخیتی ندارم و چیزی هم به عنوان سینمای فاخر وجود ندارد چون فیلم خوب را اصولا فکر خوب، استعداد، خلاقیت و توانایی می‌سازد، فخر فیلم خوب را نمی‌سازد به این دلیل من زیاد با این عنوان موافق نیستم اما فیلم‌های خوب در کشور ما کم نیستند و فیلم‌های باارزش زیاد ساخته می‌شوند.

وی افزود: متأسفانه برخی روش‌ها به خصوص خارج از ایران به نحوی است که فیلم‌هایی با خصوصیات خاص بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند و این موضوع در سینمای ما به یک نوع ویروس تبدیل شده که ساخت فیلم‌های ما بر اساس ذائقه آنها شکل می‌گیرد در صورتی که در سینمای ما فیلم‌هایی وجود دارد که آن نوع مشخصات را ندارد و فیلم‌هایی درجه یک و عالی هستند.

وی ادامه داد: متأسفانه سیستم موجود به فیلم‌های خوب ما زیاد بها نمی‌دهد و توجه نمی‌کند که امیدوارم برخی سازمان‌های مسئول در این زمینه به این نوع فیلم‌ها توجه و نگاه جدی‌تری داشته باشند و با ارزش بیشتری ارائه دهند و مردم را برای دیدن فیلم‌های خوب تشویق کنند. 

زرین دست در خصوص پرداخت هزینه‌های گزاف در قبال فیلم‌هایی تحت عنوان فاخر و عدم بازگشت سرمایه و جذب مخاطب توسط آنها اظهار داشت: این رشته سر دراز دارد به دلیل اینکه از ابتدا بنیاد این نوع سینما و فیلم‌سازی غلط است و همان طور که می‌بینید حاصل آن تعدادی فیلم‌های فاخر است که شکست فاحش می‌خورند و در حقیقت در آن بازگشت سرمایه‌ای وجود ندارد و همه دلخوشی برای این است که فیلم فاخر ساختیم و داریم، گفتن این کلمه کافی نیست و باعث نمی‌شود یک فیلم متوسط و معمولی به فاخر تبدیل شود یعنی با دادن عنوان فاخر به یک فیلم معمولی نمی‌توان آن را به فیلم خوب تبدیل کنیم.

این فیلم‌بردار ادامه داد: فیلم خوب و فاخر مشخصاتی دارد که زمانی که این مشخصات دیده شود ارزش پیدا می‌کند و خود به خود به مراحلی می‌رسد که آن مراحل بسیار فراتر از فاخر است و ما تعداد فیلم‌های فوق‌العاده و فراتر از فاخر فراوانی در سینمای ایران داریم.

وی در خصوص ساخت فیلم‌های فاخر ناموفق با هزینه دولتی و صرف این بودجه‌ها در ساخت تعداد زیادی فیلم عنوان کرد: واقعیت اینجا است با بودجه‌هایی که صرف ساخت بسیاری از فیلم‌ها می‌شود شاید بتوان حدود 200 فیلم ساخت که جایی از این موضوع اشکال دارد و من در مقامی نیستم که بخواهم به آنجا بپردازم، اما به هر حال موضوعی است که امیدوارم در سیاست‌گذاری برای فرهنگ، هنر، روحیه و ذهن مردم به آن توجه شود و آن را ارتقاء دهیم یعنی به مردم ارج بگذاریم و این احترام را برای آنها قائل شویم تا اینکه فیلم خوب را ببینند و نگاهشان از دیدن آن ارتقاء پیدا کند و از سر بی‌حوصلگی و سرگرمی به دیدن فیلم خوب نیایند، چرا که فیلم خوب برای خودش ارزش‌هایی دارد و مانند یک کتاب تصویری است که باید به آن بها داده شود.

انتهای پیام/