به گزارش خبرنگار مجلس گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران؛ موضوع مفقود شدن دکل نفتی در دوران فعالیت دولت گذشته چندی است در تیر راس مطبوعات قرار گرفته و حالا بسیاری از مسئولان در رابطه ابعاد مفقود شدن این دکل مطالبی را بیان میکنند.
این درحالی است که در آبان ماه سال گذشته، چهارده تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی بنا بر اسنادی که به دست آنها رسیده بود، در نامه ای به موضوع گم شدن یک دکل حفاری نفتی که در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد خریداری شده بود، اشاره کردند.
بعد
از اوج گیری بحثها پیرامون دکل گم شده در شبکههای اجتماعی و همچنین
رسانههای رسمی به تدریج اخبار و اطلاعات بیشتری در خصوص وضعیت و چگونگی
خرید و گم شدن این دکل نفتی منتشر شد. تا آنکه نهایتا مقامات رسمی در وزارت
نفت لب به سخن گشودند و بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت نیز گم شدن دکل نفتی
خریداری شده ایران را تأیید کرد؛ در همین رابطه با «علی علیو» نماینده مردم
شبستر و عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی به گفتگو نشستهایم
که وی ابعاد تازهای از مفقود شدن دکل نفتی را برایمان تشریح کرد.
باشگاه خبرنگاران: موضوع دکل نفتی گمشده را چگونه آسیبشناسی میکنید؟ آیا این موضوع عقبهای داشته است؟
علیلو: در سیستم نفتی کشور چند اتفاق عجیب در حال وقوع است که در دو سه سال اخیر این وقایع شدت گرفته است. یک، موضوع دکلهای حفاری است که شروع آن به خرید دکلی با مالکیت تام ایران برمیگردد که با مدیریت تخصصی جوانان کشور، موفق به استخراج میانگین بالایی از نفت شد؛ اما همان تیم متخصص حفاری امروز در سایه ندانم کاری یک مدیریت نسنجیده و سودجو، دکل و تمام نیروهایش کنار گذاشته میشود و طی آن و طبق اطلاعات واصله 18 دکل با نیروهای خارجی و با اجاره بهاهای سنگین و یک رفتار تحقیرآمیز مورد استفاده قرار میگیرد.
باشگاه خبرنگاران: مقداری از موضوع مفقود شدن دکل نفتی بگویید ؟ این موضوع از کجا شروع شد؟
علیلو: علیرغم وجود ظرفیتهای کشور برای خرید دکل در ایران، شرکت ملی نفت اقدام به خرید دکل نفتی از طریق یک واسطه ایرانی مقیم خارج از یک شرکت یونانی میکند که این دکل ساخت 32 سال پیش بوده و به قدری فرسوده است که بازسازی آن یکی از شروط قرارداد خرید این دکل قرار میگیرد و شرکت یونانی مذکور عنوان میکند که به هیچ وجه توان بازسازی دکل را ندارد و پس از آن این مسئله جز تعهدات طرف ایرانی قرار میگیرد تا بدین نحوی، شرکت ایرانی 17 میلیون دلار برای بازسازی این دکل متحمل شود در صورتی که هزینه بازسازی دکل نفتی مذکور به این مقدار نبوده و طبق اطلاعاتمان این دکل با 5 میلیون دلار بازسازی و قابل تحویل بوده است.
باشگاه خبرنگاران: این طور که در شواهد بیان میشود دلال نفتی فریب خورده است، به ما بگویید که فریب دلال نفتی چگونه باعث شد تا این دکل حتی به آبهای ایران هم نرسید؟
باشگاه خبرنگاران: گفته میشود واسطهگران از طریق شرکتهای صوری و زیر سایه شرکتهای مادر فعالیت میکنند؛ به نظر شما شرکت تأسیسات دریایی نظارتی بر فعالیت واسطهگران در زمینه تاسیسات دریایی دارد؟
علیلو: بدون شک نکته مباحث در این موضوع نهفته است چرا که ما بر یک اصل معتقدیم و میگوییم بدن انسان مجهز به یک سیستم دفاعی است و زمانی که این سیستم ضعیف شود، امراض به بدن نفوذ خواهند کرد. بارها بنده در مناظرات رسانهای عرض کردهام که سیستم نظارتی بدن کشور ضعیف شده و حتی ضعیفتر از قبل هم به نظر میرسد و وقتی امراض بدخیم در این بدن اجازه رشد پیدا میکنند که حاشیه امنی در ضعف سیستم نظارتی شکل گرفته باشد.
آنچه که مقام معظم رهبری همواره به آن تاکید داشتهاند جلوگیری از رشد و ایجاد کانونهای فساد بوده و بنده هنوز نمیدانم دستگاههای نظارتی در چه نوع خوابی فرورفتهاند که امروز علیرغم تجربههای متعدد سالهای گذشته همچنان کانونهای فساد و شبکههای مویرگی شکل میگیرند و مفاسد بزرگ را هدایت میکنند.
باشگاه خبرنگاران: آیا موضوع مفقود شدن دکل نفتی به همین دکل مذکور ختم میشود و یا این که این مسئله ابعاد دیگری هم دارد؟
علیلو: در مبحث دکلها، موضوعات تنها به دکل مفقود شده منتهی نمیشود؛ چرا که این موضوع ابعاد دیگری هم دارد، مثلاً در موضوع فعالیت چند هزار نیرو بر روی دکلهای داخلی که فعالیت آن متوقف و به یکباره نیروها بیکار میشوند مشاهده میکنیم که شرکت ملی نفت ایران اقدام به اجاره دکل فرسوده هندی منتسب به یک شرکت ورشکسته یهودی وابسته به صهیونیستها به نام «آبان» میکند که امر خود میتواند چند هزار نیرو کار را بیکاره کرده و باعث ورود دکلهای خارجی با نیروهای خارجی به کشور شود.
باشگاه خبرنگاران: به نظر شما چه دلایلی باعث شده تا دستگاههای نظارتی به این موضوع نظارت نکنند؟
علیلو:
دلایلش مشخص نیست اما اگر دستگاههای نظارتی قادر به نظارت بر این موضوع
نیستند، ما حاضریم به آنها کمک کنیم، ما میتوانیم بگوییم که چه اتفاقی
باعث شده تا هیأت مدیرهای که قرار بود دکل آبان را 220 هزار دلار در روز
اجاره کند و بعد با اعتراض برخی اجاره این دکل را به 158 هزار دلار
میرساند با چه اهدافی صورت گرفته است و این فاصله پولی نصیب چه کسانی
میشود.
این موضوع جای سوال دارد که چرا باید با اجاره دکل 158 هزاری دلاری، دکل خود و نیروهای خودمان را کنار بگذاریم و از دکل سی و چند ساله هندیها که به مرتبط با صهیونیستها استفاده کنیم؛ این در حالی است که وقتی ترکمنستان دکلهای ما را اجاره میکند در قراردادهای خود ذکر میکند که 80 درصد نیروهایش باید ترکمن باشند و طرف مقابل را مکلف به این شروط میکند. اما ما نمیتوانیم شروط خودمان را به طرف اجاره دهنده تفهیم کنیم. آیا این مسئله رانت نیست؟ فساد نیست؟ مافیا نیست؟ واقعاً چه اسمی باید روی آن بگذاریم؟ واقعاً این جای سوال دارد که دیدهبانهای نظارتی و حراست وزارت نفت در کدامین خواب است؟ بازرسی وزارت نفت در کجا به خواب زمستانی رفته که زمستانها آمده و رفته و هنوز بیدار نشده است.
باشگاه خبرنگاران: چند دکل خارجی با نام "آبان" در حال حاضر در آبهای ایران مشغول فعالیت هستند؟
علیلو: باید به این نکته اشاره کنم که 18 نوع از دکل آبان امروز در حفاریها مورد استفاده قرار میگیرند و یک نیروی ایرانی بر این دکلها مشغول کار نیست.
باشگاه خبرنگاران: چرا زمانی که قادر به خرید دکل هستیم، دکل خریداری نمیکنیم؟ قیمت تمام شده یک دکل چند است؟
میخام بپرسم انصاف هست پول ملت اینجوری خرج بشه بعد وزارت نفت استخدامی را ممنوع کنه؟!
ما دانشجویان دانشگاه صنعت نفت که بورسیه بودیم به خاطر تصمیمات وزیر همه خونه نشین شدیم؟
گناه ما چیه که جور این هزینه ها را ما باید بدیم؟
هیچ کسی هم گوش به ناله های ما نمیده
تو رو خدا حداقل شما یه گزارش بدین، شاید به گوش وزیر رسید که چه داره بر سر جوانان نخبه این مرز و بوم میاره
این خبر های مهم حتماً لازم است با تاریخ وقوع اعلام شود.