به گزارش خبرنگار
سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران، فرانسه یکی از کشورهای تشکیل دهنده مجموعه 5+1 یعنی طرف مقابل تیم هسته‌ای ایران در میدان مذاکرات است. این کشور، به ویژه پس از آغاز به کار
"فرانسوا اولاند" رییس جمهور فعلی
این کشور، نتوانسته یا به عبارت بهتر نخواسته رویکرد واحدی را اتخاذ کند؛ گاه در میدان پیچیده مذاکرات هسته‌ای، خود را حافظ منافع رژیم صهیونیستی قلمداد کرده و بانگ منافع این رژیم را بلند کرده است و از سوی دیگر، از همراهی با ایران دم می‌زند و ادعا می‌کند که حقوق هسته‌ای ایران را به رسمیت می‌شناسد و سعی بر حل و فصل قضیه هسته‌ای دارد.
اینکه فرانسه حقیقتاً در مذاکرات هسته‌ای به دنبال چیست و چرا به اتخاذ رفتارهای دوگانه مبادرت می‌ورزد، موضوعی است که جای تأمل دارد. دقت در رویکردهای مختلف و بعضاً متضادی که فرانسه در طول مذاکرات هسته‌ای به ویژه در ماه‌های اخیر اتخاذ کرده است، به وضوح دلالت بر سیاست "یک بام و دو هوا"ی این کشور در قبال ایران و در عرصه مذاکرات هسته‌ای دارد.
"فرانسوا اولاند" رییس جمهور دمدمی‌مزاج فرانسه، بارها در پنهان و عیان بر حمایت خود از رژیم صهیونیستی صحّه گذاشته است. در مقابل، "نتانیاهو" نیز به تمجید از رویکرد فرانسه نسبت به مذاکرات هسته‌ای و توافق با ایران پرداخته و اظهار داشته است: «فرانسه چون با توافق هسته‌ای با ایران مخالف است، دوست اسراییل است.» و گویا اولاند در آخرین سفری که سال گذشته میلادی به اسراییل داشت، مزد خوش‌خدمتی خود را نیز دریافت کرد!
از سوی دیگر، "لوران فابیوس" وزیر امور خارجه فرانسه، در مصاحبه با مجله "لوموند"- چاپ پاریس- می‌گوید: «فرانسه می‌خواهد موضوع هسته‌ای ایران با کمترین هزینه حل و فصل شود... ما بسیار علاقمندیم که مردم ایران بتوانند از مزایای انرژی هسته‌ای برخوردار شوند...»
فارغ از شرط و شروطی که اخیراً فرانسه برای فراهم کردن زمینه توافق نهایی با ایران مطرح کرده است و ازجمله بر پایداری بازرسی‌ها تأکید ورزیده است، ادعاهایی مبنی بر اینکه ما خواهان دستیابی ایران به انرژی هسته‌ای هستیم، ممکن است- البته برای اذهان ساده اندیش- گواه بر رویکرد مثبت و غیرخصمانه فرانسه در مذاکرات هسته‌ای باشد اما حقیقت جز این است.
فعالیت‌های فرانسه در همراهی با رژیم صهیونیستی واقعیتی است که برخی از کارشناسان مسائل هسته‌ای نیز به آن معتقدند؛ ازجمله "حسن بهشتی پور" می گوید: «برخی از طرف‌های مذاکره ما در 5+1 با جریان مذاکرات همدل نیستند و به نظر می‌رسد به جای آنکه همه تلاش خود را برای حل و فصل پرونده هسته‌ای به کار گیرند، بلندگوی رژیم صهیونیستی شده‌اند و عرصه را برای جولان منافع پوشالی این رژیم مساعد دیده‌اند.»
بهشتی‌پور می‌افزاید: «مقصود از دولت‌های غیر همدل، مشخصاً فرانسه است. این کشور نمی‌تواند شریک قابل اعتمادی باشد. فرانسه با اینکه می‌داند جمهوری اسلامی ایران رژیم صهیونیستی را به عنوان یک دولت شناسایی نکرده و هیچ ارتباطی در سطح سیاسی با آن ندارد و آن را دشمن درجه یک خود می‌شناسد اما باز بر طبل حمایت از این رژیم و به اصطلاح منافع این رژیم می‌کوبد و به گونه‌ای برخورد می‌کند که گویی قرار است واسطه بین ایران و اسراییل باشد.»
این کارشناس مسائل هسته‌ای اضافه می‌کند: «واقعاً نمی‌توان اعتمادی به فرانسه داشت. این کشور به ویژه از زمان روی کار آمدن اولاند نتوانسته به رویکرد واحدی نسبت به مذاکرات هسته‌ای و به ویژه در قبال جمهوری اسلامی ایران دست یابد و سیاستی یک بام و دو هوا در پیش گرفته است. حقیقت این است که فرانسه فعلی، از فرانسه زمان "ژاک شیراک" که به سطح مطلوبی از ارتباطات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی با ما رسیده بود و می‌شد آن را شریکی قابل اعتماد محسوب نمود فاصله بسیار گرفته است.»
بهشتی پور معتقد است: «باید با احتیاط بیشتری با فرانسه ارتباط داشت. اولاند ثابت کرده که فردی متلوّن و تأثیرپذیر است. وی، دولتش و نیز نماینده‌اش در مذاکرات اصلاً قابل اعتماد نیستند.»
این گفته‌ها را "عوض حیدرپور" نیز به صورتی دیگر تأیید می‌کند. این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی می‌گوید: «فرانسه بیش از آنکه دلش برای مذاکرات بسوزد و بخواهد در قبال این مذاکرات نگاهی مسئولانه و متعهدانه داشته باشد و واقعاً تلاش خود را برای به ثمر رسیدن مذاکرات به کار بندد به عنوان یک حافظ منافع، نگران رژیم صهیونیستی است و به خیال خود به دنبال توافقی است که به ضرر اسرائیل نباشد؛ حال آنکه توافق ایران با 5+1 واقعاً هیچ ربطی به رژیم جعلی عبری ندارد و جای تعجب و البته تأسف است که فرانسه خود را در حد بلندگوی این رژیم تنزّل داده است و در عرصه‌ای که اصلاً به صهیونسیت‌ها مربوط نیست، همواره دم از حمایت از ثبات اسراییل می زند.»
وی می گوید: «شخص فرانسوا اولاند یک عنصر خودفروخته است. وی به جای اینکه فکری به حال اوضاع آشفته سیاسی و اقتصادی داخلی کشور خود کند، رژیم صهیونیستی را کعبه آمال خود می‌داند و فکر می‌کند که با پیوند زدن منافع فرانسه به منافع اسراییل می‌تواند کشورش را از وضعیت بحرانی فعلی خارج کند.»
حیدرپور معتقد است: «به نظر می‌رسد فرانسه بیشتر رفیق دزد است تا شریک قافله و مواضعی که اخیراً وزیر خارجه این کشور اتخاذ کرده و از شروط زیاده‌خواهانه برای نیل به توافق نهایی سخن گفته است، به هیچ وجه در راستای مذاکرات هدفمند نیست.»
به نظر می‌رسد تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای با گزاره‌هایی از این دست که مبتنی بر یک تجربه مهم هستند و در دور قبلی مذاکرات یعنی زمانی که فرانسوی‌ها با توسل به کارشکنی مانع از توافق نهایی شدند به اثبات رسیدند، همراه و همسو هستند؛ هرچند مجال مذاکرات برای مقابله به مثل یا انتقام مناسب نیست و اعضای تیم ایرانی بهتر از هر کس دیگری می‌دانند که باید از فرصت مذاکرات برای حل و فصل مسالمت‌آمیز قضیه هسته‌ای استفاده کنند.
به هر حال امیدواریم فرانسه به جای گره زدن منافع ملی خود با به‌اصطلاح منافع رژیم صهیونیستی که ظاهراً پس از انتخابات پارلمانی در این رژیم، متزلزل‌تر از هر زمان دیگری نیز شده است، در جبهه مذاکرات با رویکردی متعهدانه و مسئولانه حضور یابد.
انتهای پیام/
گزارش از حمیدرضا حیدرپور
