سوال (جو بیدل از AFP): سلام تشکر می کنم. آیا رفتن فابیوس به محل مذاکرات و سخنان شما که گفتید سایر وزیران آخر هفته می روند بدین معنی است که شما تقریباً همه مسائل را حل کرده اید؟ آخرین بار در لوزان چند روز طول کشید تا وزرا آمدند، بعد برخی رفتند و دوباره بازگشتند.
مقام ارشد دولت آمریکا: خیر. گمان می کنم این بار متفاوت باشد. سوال خوبی است. همه وزرا آخر هفته جاری می آیند. کارشناسان و مدیران سیاسی مدتی است مشغولند. به سی ام نزدیک می شویم. از همین الان سوالی را پیش بینی می کنم که سوال همه شماست. همان طور که می دانید نتوانستیم به ضرب الاجل سی ام مارس برسیم و شاید به سی ام ژوئن هم نرسیم، اما نزدیک خواهیم بود. اما در حقیقت گمان میکنم بهتر باشد وزرا به گونه ای حضور خود را اعلام کنند و از آنچه تاکنون به دست آمده است اطلاع پیدا کنند. انتظار ندارم همه وزراتا آخر اینجا بمانند. ما و چینی ها مسافت بیشتری را می بایست طی کنیم. وزرای ما می توانند نصف روز اینجا بیایند و به خانه برگردند. بعد هر وقت لازم شد دوباره بیایند. وزیر خارجه کری مدتی خواهد ماند. به دو دلیل نمی توانم به شما بگویم چه مدت. اول، همان طور که می دانید او واقعاً تلاش می کند گفتگوها را با وزیر خارجه ظریف پیش ببرد. او و وزیر انرژی مونز. مشاوره نزدیکی با همه شرکای خود داریم چون برای دستیابی به توافق جامعی بلند مدت تلاش می کنیم و پیامدهای آن برای هر کشور حاضر در مذاکرات مهم است. برخلاف برنامه اقدام مشترک که ابتدا قرار بود شش ماه اجرا شود، این توافق سال ها به طول می انجامد. بنابراین همه می خواهند از جزئیات اطلاع داشته باشند.
سوال (پاملا داکینز از صدای آمریکا): متشکرم. درباره آنچه گفتید شاید تا سی ام به نتیجه نرسید، اما پیش بینی می کنید خیلی نزدیک باشید، آیا درباره توافق دو قسمتی صحبتی مطرح شده است؟ مثلاً تا سی ام چارچوب اصلی توافق مشخص شود و درباره سازوکار پس از سی ام ژوئن تصمیم گیری شود.
مقام ارشد دولت آمریکا: نه،‌نه، نه. همه، 5+1، اتحادیه اروپا که این مذاکرات را تسهیل و در بسیاری موارد هدایت می کند و ایران معتقدند باید به ضرب الاجل سی ام ژوئن پایبند بود و همه چیز را به نتیجه رساند. قرار نیست آن را تکه تکه انجام دهیم بلکه همزمان همه چیز را با ضمائم آن انجام می دهیم.
سوال (جیمز روزن از فاکس نیوز(: دو سوال، اگر ممکن باشد. نخست، ممکن است ایران نتواند تا سی ام ژوئن ذخیره اورانیوم با غنای پایین خود را به آنچه در لوزان مطرح شد تبدیل کند. به ما گفتند این مساله مهمی در مذاکرات نیست و ما پذیرفتیم،‌ اما آیا می توانید به همه طرف های درگیر اطمینان دهید با توجه به عملکرد قبلی ایران و براساس اطلاعات فنی که شما دارید ایران می تواند تا ضرب الاجل به تعهدات خود عمل کند.
مقام ارشد دولت آمریکا: لازم است هر اظهار نظری در این باره را به آژانس بین المللی انرژی اتمی واگذار کنم. زیرا این نهاد پایبند بودن یا نبودن ایران را به تعهداتش تایید می کند. به وضوح اعلام کرده ایم که همه به تعهدات خود در قالب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) پایبند هستیم.
سوال: بسیار خوب. سوال آخر به گونه ای شخصی است. اگر مایل باشید. [اطلاعاتی که موجب شناسایی پاسخ دهنده شود حذف شده است.]
مقام ارشد دولتی: به این سوال پاسخ نخواهم داد و فایده ای در آن نمی بینم.
سوال (مارگارت برنام از سی بی ای نیوز): دو سوال. آیا تفاهم (understanding)، اصطلاحی که شما به کار می برید، ‌مساوی با توافقی امضا شده است؟ می خواهم بدانم آیا درست متوجه شده ام. سوال دوم،‌آیا تاریخ نهم ژوئیه که کنگره مد نظر دارد تا بتواند مدت بیشتری به بررسی توافقی بپردازد که شما در اختیار آنها قرار می دهید،‌ تغییری در روند انجام کارها می دهد؟
مقام ارشد دولت آمریکا: مایلم یک دقیقه به سوالی برگردم که آقای روزن مطرح کرد و چرا گفتم فایده ای ندارد. ما بر آنچه در اتاق مذاکرات اتفاق می افتد تمرکز کرده ایم. در این هجده ماه خیلی ها خیلی چیزها شنیده اند، اما این چیزها در نهایت اهمیت ندارد. آنچه در نهایت اهمیت دارد دستاورد ماست. اینکه آیا می توانیم در نهایت به توافق جامع مشترکی دست پیدا کنیم که توافق خوبی باشد و همه راههای دستیابی ایران به مواد شکاف پذیر مورد استفاده در سلاح هسته ای را مسدود کند و به جامعه جهانی اطمینان دهد برنامه هسته ای ایران کاملاً صلح آمیز است. صداهای بسیاری شنیده می شود و این روزها بیشتر شده است و باز بیشتر خواهد شد. از شما و همه رسانه ها می خواهم، می دانم بعضی وقت ها نوشتن درباره سایر مسائل جذاب تر است، بر جزئیات و ماهیت آنچه اینجا بحث می شود تمرکز کنید و ارزیابی کنید آیابه اهداف خود رسیده ایم. این معیار منصفانه است و صادقانه بگویم، در نهایت این مساله اهمیت دارد.
راجب سوال شما و چرا از لغت تفاهم (understanding) استفاده کردم. چون وکلایم به من می گویند لغت توافق (agreement) را به کار نبر، پس به کار نمی برم. گمان می کنم در گویش انگلیسی توافق کاملاً مناسب است. از نظر حقوقی این یک پیمان نیست. این تفاهمی سیاسی یا توافقی سیاسی است، به همین دلیل از این لغات استفاده کردم.
در باره سوال دوم، نهم ژوئیه تغییری در روند کار ندارد. همه به آن آگاهند. همه می دانند پس از نهم ژوئیه فرصت شصت روزه بررسی توافق است در مقابل سی روزی که پیش تر تعیین شده بود. اما همان طور که همه سخنگوهای ما عملاً در همه کشورها، از جمله کشور خودمان، گفته اند به ضرب الاجل سی ام ژوئن پایبندیم حتی اگر اندکی از آن تخطی کنیم، آن گونه که از ضرب الاجل سی ام مارس اندکی تخطی کردیم. باید مطمئن شویم مفاد توافق درست است و اگر اندگی از ضرب الاجل تخلف کردیم تا مطمئن شویم همه چیز درست است، اهمیتی ندارد.
سوال: آیا انتظار دارید تا سی ام ژوئن توافقی امضا شده داشته باشیم.
مقام ارشد دولت آمریکا: نه انتظار ندارم. ما به برنامه اقدام مشترک امضا الصاق نکردیم. فکر نمی کنم این بار نیز به چیزی امضا الصاق کنیم. عموماً در این مواقع مراسمی که واقعاً در آن چیزی امضا شود درکار نیست و من نیز انتظار چنین چیزی ندارم.
سوال (ایندیرا لاکشمانان از اخبار بلومبرگ): فقط می خواهم دو سوال قبلی روشن تر شود. نخست پایبندی به ضرب الاجل سی ام ژوئن در کنار پذیرش حقیقتی که ممکن است اندکی از آن تخطی شود. آیا این مساله می تواند شامل خروج هیات های مذاکره کننده برای استراحت و بازگشت آنها به محل مذاکرات پس از یک هفته یا چیزی شبیه به این باشد؟
دوم، می خواهم روشن شود آیا تفاهم سیاسی و ضمایم فنی آن علنی خواهد شد. درباره جزئیات طبقه بندی شده سخن نمی گویم. اما آیا عموم، نه صرفاً کنگره،‌ از ضمائم فنی و تفاهم سیاسی آگاه خواهد شد؟
سوال بعدی من درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران است. آیا ایران می بایست مطالبات آژانس بین المللی انرژی اتمی را درباره دسترسی به دانشمندان، اطلاعات، اسناد موجود در سایت ها و غیره پیش از لغو تحریم ها برآورده کند؟
مقام ارشد دولتی: گمان نمی کنم کسی از ما در این مرحله استراحت کند. یا کار را به نتیجه می رسانیم یا مطمئن می شویم که نشدنی است. البته ممکن است همه چیز تغییر کند. زندگی است دیگر! اما قصد همه کسانی که اینجا هستند، 5+1، اتحادیه اروپا و ایران به نتیجه رساندن کار یا مطمئن شدن از امکان ناپذیر بودن آن است. قصد ما همین است. بله انتظار داریم تفاهم سیاسی، متن اصلی و ضمایم آن علنی شود.
درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران گفته ایم می بایست امکان دسترسی آژانس بین المللی انرژی اتمی فراهم شود و لازم است آنها مساله ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای خود را حل کنند. موضع ما هیچ گاه تغییر نکرده است. همیشه گفته ایم به خصوص آمریکا به دنبال اعتراف گرفتن نیست، چون مدت هاست قضاوت ملی خود را انجام داده ایم. اما برداشتن تحریم ها فقط وقتی اتفاق می افتد که ایران گام های توافق شده، گام های هسته ای توافق شده، را بردارد، از جمله پرداختن به مساله ابعاد احتمالی برنامه هسته ای اش.
سوال: بنابراین صحیح است اگر فرض کنیم این مساله با تغییراتی که ایران باید در فردو،‌اراک، نطنز و غیره انجام دهد مرتبط است. یعنی همه اینها یک بسته است که ایران می بایست پیش از لغو تحریم ها آن را اجرا کند.
مقام ارشد دولتی: بسته ای متشکل از گام های هسته ای که با نوعی همزمانی، ‌متوجه هستید که، به برداشتن تحریم ها منجر می شود.
سوال آخر (ارشد محمد از رویترز): یک مساله اجرایی: چقدر طول می کشد تا توافق کامل شود. یعنی چه مدت زمان می برد تا از تفاهم و ضمائم آن به توافقی کامل، آماده ارائه به کنگره،‌برسیم؟
مقام ارشد دولتی: به همه الزامات قانونی واقفیم. اگر خوش شانس باشیم و به توافق برسیم، همه اسناد لازم در کوتاه ترین زمان برای ارائه به کنگره حاضر خواهد شد. اما الان نمی توانم بگوییم این زمان کوتاه چقدر طول می کشد. اما همه ما روی این موضوع کار می کنیم.
سوال: یک چیز دیگر، اگر اجازه داشته باشم. فقط برای اینکه مطمئن شوم پاسخ شما را درباره مشارکت وزیر خارجه کری درست متوجه شده ام. آیا از نظر شما خروج او از مذاکرات برای مدتی و بازگشت دوباره اش قابل تصور است؟ یا صحبت های شما درباره استراحت نکردن تا رسیدن به نتیجه در مورد او هم صادق است؟
مقام ارشد دولتی: نمی توانم به این سوال پاسخ دهم چون نمی دانم در روزهای آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. اینجا هر روز چندنفر در هیات های مختلف برنامه روز آینده را اعلام میکنند و می گویند چه اتفاقی قرار است بیافتد. هر روز که بیدار می شویم برنامه ای تنظیم می کنیم و این برنامه می تواند هر روز تغییر کند. بنابراین قصد ندارم درباره برنامه سفر یا تصمیم های وزیر خارجه کری سخن بگویم.

انتهای پیام/