ترتیل جزء دهم قرآن کریم با قرائت استاد کریم منصوری + متن و صوت
قرائت جزء دهم قرآن کریم در روز دهم ماه مبارک رمضان را با صدای استاد "کریم منصوری" می‌شنوید.
به گزارش گروه فیلم و صوت باشگاه خبرنگاران، قرائت جزء دهم قرآن کریم در روز دهم ماه مبارک رمضان را با صدای استاد "کریم منصوری" می‌شنوید.
به نام خداوند رحمتگر مهربان | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | |
و
بدانيد كه هر چيزى را به غنيمت گرفتيد يك پنجم آن براى خدا و پيامبر و
براى خويشاوندان [او] و يتيمان و بينوايان و در راهماندگان است اگر به خدا
و آنچه بر بنده خود در روز جدايى [حق از باطل] روزى كه آن دو گروه با هم
روبرو شدند نازل كرديم ايمان آوردهايد و خدا بر هر چيزى تواناست | وَاعْلَمُواْ
أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ
وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِن
كُنتُمْ آمَنتُمْ بِاللّهِ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَى عَبْدِنَا يَوْمَ
الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ
قَدِيرٌ | |
آنگاه
كه شما بر دامنه نزديكتر [كوه] بوديد و آنان در دامنه دورتر [كوه ] و
سواران [دشمن] پايينتر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با يكديگر وعده
گذارده بوديد قطعا در وعدهگاه خود اختلاف مىكرديد ولى [چنين شد] تا
خداوند كارى را كه انجامشدنى بود به انجام رساند [و] تا كسى كه [بايد]
هلاك شود با دليلى روشن هلاك گردد و كسى كه [بايد] زنده شود با دليلى واضح
زنده بماند و خداست كه در حقيقتشنواى داناست | إِذْ
أَنتُم بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُم بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَى
وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدتَّمْ لاَخْتَلَفْتُمْ فِي
الْمِيعَادِ وَلَكِن لِّيَقْضِيَ اللّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا
لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَيَحْيَى مَنْ حَيَّ عَن بَيِّنَةٍ
وَإِنَّ اللّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ | |
[اى
پيامبر ياد كن] آنگاه را كه خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو
اندك نشان داد و اگر ايشان را به تو بسيار نشان مىداد قطعا سست مىشديد و
حتما در كار [جهاد] منازعه مىكرديد ولى خدا شما را به سلامت داشت چرا كه
او به راز دلها داناست | إِذْ
يُرِيكَهُمُ اللّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلًا وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِيرًا
لَّفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِي الأَمْرِ وَلَكِنَّ اللّهَ سَلَّمَ
إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ | |
و
آنگاه كه چون با هم برخورد كرديد آنان را در ديدگان شما اندك جلوه داد و
شما را [نيز] در ديدگان آنان كم نمودار ساخت تا خداوند كارى را كه
انجامشدنى بود تحقق بخشد و كارها به سوى خدا بازگردانده مىشود | وَإِذْ
يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِي أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا
وَيُقَلِّلُكُمْ فِي أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِيَ اللّهُ أَمْرًا كَانَ
مَفْعُولًا وَإِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ | |
اى كسانى كه ايمان آوردهايد چون با گروهى برخورد مىكنيد پايدارى ورزيد و خدا را بسيار ياد كنيد باشد كه رستگار شويد | يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُواْ وَاذْكُرُواْ اللّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلَحُونَ | |
و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد و با هم نزاع مكنيد كه سستشويد و مهابتشما از بين برود و صبر كنيد كه خدا با شكيبايان است | وَأَطِيعُواْ
اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ
رِيحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ | |
و
مانند كسانى مباشيد كه از خانههايشان با حالتسرمستى و به صرف نمايش به
مردم خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز مىداشتند و خدا به آنچه
مىكنند احاطه دارد | وَلاَ
تَكُونُواْ كَالَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِم بَطَرًا وَرِئَاء
النَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَاللّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ
مُحِيطٌ | |
و
[ياد كن] هنگامى را كه شيطان اعمال آنان را برايشان بياراست و گفت امروز
هيچ كس از مردم بر شما پيروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامى كه دو
گروه يكديگر را ديدند [شيطان] به عقب برگشت و گفت من از شما بيزارم من
چيزى را مىبينم كه شما نمىبينيد من از خدا بيمناكم و خدا سختكيفر است | وَإِذْ
زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ وَقَالَ لاَ غَالِبَ لَكُمُ
الْيَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَإِنِّي جَارٌ لَّكُمْ فَلَمَّا تَرَاءتِ
الْفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَى عَقِبَيْهِ وَقَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكُمْ
إِنِّي أَرَى مَا لاَ تَرَوْنَ إِنِّيَ أَخَافُ اللّهَ وَاللّهُ شَدِيدُ
الْعِقَابِ | |
آنگاه
كه منافقان و كسانى كه در دلهايشان بيمارى بود مىگفتند اينان [=مؤمنان]
را دينشان فريفته است و هر كس بر خدا توكل كند [بداند كه] در حقيقتخدا
شكستناپذير حكيم است | إِذْ
يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ
هَؤُلاء دِينُهُمْ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ فَإِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ
حَكِيمٌ | |
و اگر ببينى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مىستانند بر چهره و پشت آنان مىزنند و [گويند] عذاب سوزان را بچشيد | وَلَوْ
تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُواْ الْمَلآئِكَةُ يَضْرِبُونَ
وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ | |
اين [كيفر] دستاوردهاى پيشين شماست و [گر نه] خدا بر بندگان [خود] ستمكار نيست | ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِيدِ | |
[رفتارشان]
مانند رفتار خاندان فرعون و كسانى است كه پيش از آنان بودند به آيات خدا
كفر ورزيدند پس خدا به [سزاى] گناهانشان گرفتارشان كرد آرى خدا نيرومند
سختكيفر است | كَدَأْبِ
آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَفَرُواْ بِآيَاتِ اللّهِ
فَأَخَذَهُمُ اللّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللّهَ قَوِيٌّ شَدِيدُ
الْعِقَابِ | |
اين
[كيفر] بدان سبب است كه خداوند نعمتى را كه بر قومى ارزانى داشته تغيير
نمىدهد مگر آنكه آنان آنچه را در دل دارند تغيير دهند و خدا شنواى داناست | ذَلِكَ
بِأَنَّ اللّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ
حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَأَنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ | |
[رفتارى]
چون رفتار فرعونيان و كسانى كه پيش از آنان بودند كه آيات پروردگارشان را
تكذيب كردند پس ما آنان را به [سزاى] گناهانشان هلاك و فرعونيان را غرق
كرديم و همه آنان ستمكار بودند | كَدَأْبِ
آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُواْ بآيَاتِ رَبِّهِمْ
فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَونَ وَكُلٌّ
كَانُواْ ظَالِمِينَ | |
بىترديد بدترين جنبندگان پيش خدا كسانىاند كه كفر ورزيدند و ايمان نمىآورند | إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الَّذِينَ كَفَرُواْ فَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ | |
همانان كه از ايشان پيمان گرفتى ولى هر بار پيمان خود را مىشكنند و [از خدا] پروا نمىدارند | الَّذِينَ عَاهَدتَّ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لاَ يَتَّقُونَ | |
پس اگر در جنگ بر آنان دستيافتى با [عقوبت] آنان كسانى را كه در پى ايشانند تارومار كن باشد كه عبرت گيرند | فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ | |
و
اگر از گروهى بيم خيانت دارى [پيمانشان را] به سويشان بينداز [تا طرفين]
به طور يكسان [بدانند كه پيمان گسسته است] زيرا خدا خائنان را دوست
نمىدارد | وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوْمٍ خِيَانَةً فَانبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَى سَوَاء إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ الخَائِنِينَ | |
و زنهار كسانى كه كافر شدهاند گمان نكنند كه پيشى جستهاند زيرا آنان نمىتوانند [ما را] درمانده كنند | وَلاَ يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ سَبَقُواْ إِنَّهُمْ لاَ يُعْجِزُونَ | |
و
هر چه در توان داريد از نيرو و اسبهاى آماده بسيج كنيد تا با اين
[تداركات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] ديگرى را جز ايشان كه شما
نمىشناسيدشان و خدا آنان را مىشناسد بترسانيد و هر چيزى در راه خدا خرج
كنيد پاداشش به خود شما بازگردانيده مىشود و بر شما ستم نخواهد رفت | وَأَعِدُّواْ
لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ
تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ
لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي
سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ | |
و اگر به صلح گراييدند تو [نيز] بدان گراى و بر خدا توكل نما كه او شنواى داناست | وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ | |
و اگر بخواهند تو را بفريبند [يارى] خدا براى تو بس است همو بود كه تو را با يارى خود و مؤمنان نيرومند گردانيد | وَإِن يُرِيدُواْ أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ | |
و
ميان دلهايشان الفت انداخت كه اگر آنچه در روى زمين است همه را خرج
مىكردى نمىتوانستى ميان دلهايشان الفت برقرار كنى ولى خدا بود كه ميان
آنان الفت انداخت چرا كه او تواناى حكيم است | وَأَلَّفَ
بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا مَّا
أَلَّفَتْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَكِنَّ اللّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ
عَزِيزٌ حَكِيمٌ | |
اى پيامبر خدا و كسانى از مؤمنان كه پيرو تواند تو را بس است | يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ | |
اى
پيامبر مؤمنان را به جهاد برانگيز اگر از [ميان] شما بيست تن شكيبا باشند
بر دويست تن چيره مىشوند و اگر از شما يكصد تن باشند بر هزار تن از كافران
پيروز مىگردند چرا كه آنان قومىاند كه نمىفهمند | يَا
أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن
مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَإِن يَكُن مِّنكُم
مِّئَةٌ يَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ
قَوْمٌ لاَّ يَفْقَهُونَ | |
اكنون
خدا بر شما تخفيف داده و معلوم داشت كه در شما ضعفى هست پس اگر از [ميان]
شما يكصد تن شكيبا باشند بر دويست تن پيروز گردند و اگر از شما هزار تن
باشند به توفيق الهى بر دو هزار تن غلبه كنند و خدا با شكيبايان است | الآنَ
خَفَّفَ اللّهُ عَنكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن
مِّنكُم مِّئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُواْ مِئَتَيْنِ وَإِن يَكُن مِّنكُمْ
أَلْفٌ يَغْلِبُواْ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللّهِ وَاللّهُ مَعَ
الصَّابِرِينَ | |
هيچ
پيامبرى را سزاوار نيست كه [براى اخذ سربها از دشمنان] اسيرانى بگيرد تا
در زمين به طور كامل از آنان كشتار كند شما متاع دنيا را مىخواهيد و خدا
آخرت را مىخواهد و خدا شكستناپذير حكيم است | مَا
كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الأَرْضِ
تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللّهُ يُرِيدُ الآخِرَةَ وَاللّهُ عَزِيزٌ
حَكِيمٌ | |
اگر در آنچه گرفتهايد از جانب خدا نوشتهاى نبود قطعا به شما عذابى بزرگ مىرسيد | لَّوْلاَ كِتَابٌ مِّنَ اللّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ | |
پس از آنچه به غنيمت بردهايد حلال و پاكيزه بخوريد و از خدا پروا داريد كه خدا آمرزنده مهربان است | فَكُلُواْ مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلاَلًا طَيِّبًا وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
اى
پيامبر به كسانى كه در دستشما اسيرند بگو اگر خدا در دلهاى شما خيرى سراغ
داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مىكند و بر شما
مىبخشايد و خدا آمرزنده مهربان است | يَا
أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّمَن فِي أَيْدِيكُم مِّنَ الأَسْرَى إِن
يَعْلَمِ اللّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِّمَّا
أُخِذَ مِنكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
و اگر بخواهند به تو خيانت كنند پيش از اين [نيز] به خدا خيانت كردند [و خدا تو را] بر آنان مسلط ساخت و خدا داناى حكيم است | وَإِن يُرِيدُواْ خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُواْ اللّهَ مِن قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ | |
كسانى
كه ايمان آورده و هجرت كردهاند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد
نمودهاند و كسانى كه [مهاجران را] پناه دادهاند و يارى كردهاند آنان
ياران يكديگرند و كسانى كه ايمان آوردهاند ولى مهاجرت نكردهاند هيچ گونه
خويشاوندى [دينى] با شما ندارند مگر آنكه [در راه خدا] هجرت كنند و اگر در
[كار] دين از شما يارى جويند يارى آنان بر شما [واجب] است مگر بر عليه
گروهى باشد كه ميان شما و ميان آنان پيمانى [منعقد شده] است و خدا به آنچه
انجام مىدهيد بيناست | إِنَّ
الَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ
وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ
أُوْلَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَلَمْ
يُهَاجِرُواْ مَا لَكُم مِّن وَلاَيَتِهِم مِّن شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُواْ
وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى
قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ
بَصِيرٌ | |
و كسانى كه كفر ورزيدند ياران يكديگرند اگر اين [دستور] را به كار نبنديد در زمين فتنه و فسادى بزرگ پديد خواهد آمد | وَالَّذينَ كَفَرُواْ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ إِلاَّ تَفْعَلُوهُ تَكُن فِتْنَةٌ فِي الأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِيرٌ | |
و
كسانى كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و كسانى
كه [مهاجران را] پناه داده و يارى كردهاند آنان همان مؤمنان واقعىاند
براى آنان بخشايش و روزى شايستهاى خواهد بود | وَالَّذِينَ
آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ
آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُولَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم
مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ | |
و
كسانى كه بعدا ايمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد كردهاند اينان
از زمره شمايند و خويشاوندان نسبت به يكديگر [از ديگران] در كتاب خدا
سزاوارترند آرى خدا به هر چيزى داناست | وَالَّذِينَ
آمَنُواْ مِن بَعْدُ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ مَعَكُمْ فَأُوْلَئِكَ
مِنكُمْ وَأُوْلُواْ الأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ
اللّهِ إِنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ | |
|
| |
پس
[اى مشركان] چهار ماه [ديگر با امنيت كامل] در زمين بگرديد و بدانيد كه
شما نمىتوانيد خدا را به ستوه آوريد و اين خداست كه رسواكننده كافران است | فَسِيحُواْ فِي الأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّهِ وَأَنَّ اللّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ | |
و
[اين آيات] اعلامى است از جانب خدا و پيامبرش به مردم در روز حج اكبر كه
خدا و پيامبرش در برابر مشركان تعهدى ندارند [با اين حال] اگر [از كفر]
توبه كنيد آن براى شما بهتر است و اگر روى بگردانيد پس بدانيد كه شما خدا
را درمانده نخواهيد كرد و كسانى را كه كفر ورزيدند از عذابى دردناك خبر ده | وَأَذَانٌ
مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الأَكْبَرِ
أَنَّ اللّهَ بَرِيءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِن تُبْتُمْ
فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ
مُعْجِزِي اللّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ | |
مگر
آن مشركانى كه با آنان پيمان بستهايد و چيزى از [تعهدات خود نسبت به] شما
فروگذار نكرده و كسى را بر ضد شما پشتيبانى ننمودهاند پس پيمان اينان را
تا [پايان] مدتشان تمام كنيد چرا كه خدا پرهيزگاران را دوست دارد | إِلاَّ
الَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ
شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُواْ عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّواْ إِلَيْهِمْ
عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ | |
پس
چون ماههاى حرام سپرى شد مشركان را هر كجا يافتيد بكشيد و آنان را دستگير
كنيد و به محاصره درآوريد و در هر كمينگاهى به كمين آنان بنشينيد پس اگر
توبه كردند و نماز برپا داشتند و زكات دادند راه برايشان گشاده گردانيد
زيرا خدا آمرزنده مهربان است | فَإِذَا
انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ
وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ
مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ
فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
و اگر يكى از مشركان از تو پناه خواست پناهش ده تا كلام خدا را بشنود سپس او را به مكان امنش برسان چرا كه آنان قومى نادانند | وَإِنْ
أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ
كَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ
لاَّ يَعْلَمُونَ | |
چگونه
مشركان را نزد خدا و نزد فرستاده او عهدى تواند بود مگر با كسانى كه كنار
مسجد الحرام پيمان بستهايد پس تا با شما [بر سر عهد] پايدارند با آنان
پايدار باشيد زيرا خدا پرهيزگاران را دوست مىدارد | كَيْفَ
يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِندَ اللّهِ وَعِندَ رَسُولِهِ إِلاَّ
الَّذِينَ عَاهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُواْ
لَكُمْ فَاسْتَقِيمُواْ لَهُمْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ | |
چگونه
[براى آنان عهدى است] با اينكه اگر بر شما دستيابند در باره شما نه
خويشاوندى را مراعات مىكنند و نه تعهدى را شما را با زبانشان راضى مىكنند
و حال آنكه دلهايشان امتناع مىورزد و بيشترشان منحرفند | كَيْفَ
وَإِن يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لاَ يَرْقُبُواْ فِيكُمْ إِلاًّ وَلاَ
ذِمَّةً يُرْضُونَكُم بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ
وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ | |
آيات خدا را به بهاى ناچيزى فروختند و [مردم را] از راه او باز داشتند به راستى آنان چه بد اعمالى انجام مىدادند | اشْتَرَوْاْ بِآيَاتِ اللّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ | |
در باره هيچ مؤمنى مراعات خويشاوندى و پيمانى را نمىكنند و ايشان همان تجاوزكارانند | لاَ يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلاًّ وَلاَ ذِمَّةً وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ | |
پس
اگر توبه كنند و نماز برپا دارند و زكات دهند در اين صورت برادران دينى
شما مىباشند و ما آيات [خود] را براى گروهى كه مىدانند به تفصيل بيان
مىكنيم | فَإِن
تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ
فِي الدِّينِ وَنُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ | |
و
اگر سوگندهاى خود را پس از پيمان خويش شكستند و شما را در دينتان طعن زدند
پس با پيشوايان كفر بجنگيد چرا كه آنان را هيچ پيمانى نيست باشد كه [از
پيمانشكنى] باز ايستند | وَإِن
نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُواْ فِي
دِينِكُمْ فَقَاتِلُواْ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لاَ أَيْمَانَ
لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ | |
چرا
با گروهى كه سوگندهاى خود را شكستند و بر آن شدند كه فرستاده [خدا] را
بيرون كنند و آنان بودند كه نخستينبار [جنگ را] با شما آغاز كردند
نمىجنگيد آيا از آنان مىترسيد با اينكه اگر مؤمنيد خدا سزاوارتر است كه
از او بترسيد | أَلاَ
تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُواْ أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّواْ بِإِخْرَاجِ
الرَّسُولِ وَهُم بَدَؤُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ
أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤُمِنِينَ | |
با
آنان بجنگيد خدا آنان را به دستشما عذاب و رسوايشان مىكند و شما را بر
ايشان پيروزى مىبخشد و دلهاى گروه مؤمنان را خنك مىگرداند | قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ | |
و خشم دلهايشان را ببرد و خدا توبه هر كه را بخواهد مىپذيرد و خدا داناى حكيم است | وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَيَتُوبُ اللّهُ عَلَى مَن يَشَاءُ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ | |
آيا
پنداشتهايد كه به خود واگذار مىشويد و خداوند كسانى را كه از ميان شما
جهاد كرده و غير از خدا و فرستاده او و مؤمنان محرم اسرارى نگرفتهاند
معلوم نمىدارد و خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است | أَمْ
حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُواْ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللّهُ الَّذِينَ
جَاهَدُواْ مِنكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُواْ مِن دُونِ اللّهِ وَلاَ رَسُولِهِ
وَلاَ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَاللّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ | |
مشركان
را نرسد كه مساجد خدا را آباد كنند در حالى كه به كفر خويش شهادت مىدهند
آنانند كه اعمالشان به هدر رفته و خود در آتش جاودانند | مَا
كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُواْ مَسَاجِدَ الله شَاهِدِينَ عَلَى
أَنفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُوْلَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِي النَّارِ
هُمْ خَالِدُونَ | |
مساجد
خدا را تنها كسانى آباد مىكنند كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده و
نماز برپا داشته و زكات داده و جز از خدا نترسيدهاند پس اميد است كه اينان
از راهيافتگان باشند | إِنَّمَا
يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ
وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللّهَ
فَعَسَى أُوْلَئِكَ أَن يَكُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ | |
آيا
سيراب ساختن حاجيان و آباد كردن مسجد الحرام را همانند [كار] كسى
پنداشتهايد كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده و در راه خدا جهاد مىكند
[نه اين دو] نزد خدا يكسان نيستند و خدا بيدادگران را هدايت نخواهد كرد | أَجَعَلْتُمْ
سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ
بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ
يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ | |
كسانى
كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا با مال و جانشان به جهاد
پرداختهاند نزد خدا مقامى هر چه والاتر دارند و اينان همان رستگارانند | الَّذِينَ
آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ
وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللّهِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ
الْفَائِزُونَ | |
پروردگارشان آنان را از جانب خود به رحمت و خشنودى و باغهايى [در بهشت] كه در آنها نعمتهايى پايدار دارند مژده مىدهد | يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ | |
جاودانه در آنها خواهند بود در حقيقتخداست كه نزد او پاداشى بزرگ است | خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد اگر پدرانتان و برادرانتان كفر را بر ايمان
ترجيح دهند [آنان را] به دوستى مگيريد و هر كس از ميان شما آنان را به
دوستى گيرد آنان همان ستمكارانند | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ آبَاءكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ
أَوْلِيَاء إَنِ اسْتَحَبُّواْ الْكُفْرَ عَلَى الإِيمَانِ وَمَن
يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ | |
بگو
اگر پدران و پسران و برادران و زنان و خاندان شما و اموالى كه گرد
آوردهايد و تجارتى كه از كسادش بيمناكيد و سراهايى را كه خوش مىداريد نزد
شما از خدا و پيامبرش و جهاد در راه وى دوستداشتنىتر است پس منتظر باشيد
تا خدا فرمانش را [به اجرا در]آورد و خداوند گروه فاسقان را راهنمايى
نمىكند | قُلْ
إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَآؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ
وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ
كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ
وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ
اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ | |
قطعا
خداوند شما را در مواضع بسيارى يارى كرده است و [نيز] در روز حنين آن
هنگام كه شمار زيادتان شما را به شگفت آورده بود ولى به هيچ وجه از شما دفع
[خطر] نكرد و زمين با همه فراخى بر شما تنگ گرديد سپس در حالى كه پشت [به
دشمن] كرده بوديد برگشتيد | لَقَدْ
نَصَرَكُمُ اللّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ
أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ
عَلَيْكُمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ | |
آنگاه
خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد و سپاهيانى فرو
فرستاد كه آنها را نمىديديد و كسانى را كه كفر ورزيدند عذاب كرد و سزاى
كافران همين بود | ثُمَّ
أَنَزلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ
وَأَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَعذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَذَلِكَ
جَزَاء الْكَافِرِينَ | |
سپس خدا بعد از اين [واقعه] توبه هر كس را بخواهد مىپذيرد و خدا آمرزنده مهربان است | ثُمَّ يَتُوبُ اللّهُ مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَلَى مَن يَشَاءُ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد حقيقت اين است كه مشركان ناپاكند پس نبايد از
سال آينده به مسجدالحرام نزديك شوند و اگر [در اين قطع رابطه] از فقر
بيمناكيد پس به زودى خدا اگر بخواهد شما را به فضل خويش بىنياز مىگرداند
كه خدا داناى حكيم است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ
يَقْرَبُواْ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَذَا وَإِنْ
خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاء
إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ | |
با
كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز بازپسين ايمان نمىآورند و آنچه را خدا
و فرستادهاش حرام گردانيدهاند حرام نمىدارند و متدين به دين حق
نمىگردند كارزار كنيد تا با [كمال] خوارى به دستخود جزيه دهند | قَاتِلُواْ
الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَلاَ
يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ يَدِينُونَ دِينَ
الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ
عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ | |
و
يهود گفتند عز ير پسر خداست و نصارى گفتند مسيح پسر خداست اين سخنى است
[باطل] كه به زبان مىآورند و به گفتار كسانى كه پيش از اين كافر شدهاند
شباهت دارد خدا آنان را بكشد چگونه [از حق] بازگردانده مىشوند | وَقَالَتِ
الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللّهِ وَقَالَتْ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ
اللّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِؤُونَ قَوْلَ الَّذِينَ
كَفَرُواْ مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ | |
اينان
دانشمندان و راهبان خود و مسيح پسر مريم را به جاى خدا به الوهيت گرفتند
با آنكه مامور نبودند جز اينكه خدايى يگانه را بپرستند كه هيچ معبودى جز او
نيست منزه است او از آنچه [با وى] شريك مىگردانند | اتَّخَذُواْ
أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ وَالْمَسِيحَ
ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُواْ إِلاَّ لِيَعْبُدُواْ إِلَهًا وَاحِدًا
لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ | |
مىخواهند نور خدا را با سخنان خويش خاموش كنند ولى خداوند نمىگذارد تا نور خود را كامل كند هر چند كافران را خوش نيايد | يُرِيدُونَ أَن يُطْفِؤُواْ نُورَ اللّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللّهُ إِلاَّ أَن يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ | |
او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين درست فرستاد تا آن را بر هر چه دين است پيروز گرداند هر چند مشركان خوش نداشته باشند | هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد بسيارى از دانشمندان يهود و راهبان اموال مردم
را به ناروا مىخورند و [آنان را] از راه خدا باز مىدارند و كسانى كه زر و
سيم را گنجينه مىكنند و آن را در راه خدا هزينه نمىكنند ايشان را از
عذابى دردناك خبر ده | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّ كَثِيرًا مِّنَ الأَحْبَارِ
وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ
وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ
وَالْفِضَّةَ وَلاَ يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُم
بِعَذَابٍ أَلِيمٍ | |
روزى
كه آن [گنجينه]ها را در آتش دوزخ بگدازند و پيشانى و پهلو و پشت آنان را
با آنها داغ كنند [و گويند] اين است آنچه براى خود اندوختيد پس [كيفر] آنچه
را مىاندوختيد بچشيد | يَوْمَ
يُحْمَى عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَى بِهَا جِبَاهُهُمْ
وَجُنوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَذَا مَا كَنَزْتُمْ لأَنفُسِكُمْ فَذُوقُواْ
مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ | |
در
حقيقتشماره ماهها نزد خدا از روزى كه آسمانها و زمين را آفريده در كتاب
[علم] خدا دوازده ماه است از اين [دوازده ماه] چهار ماه [ماه] حرام است اين
است آيين استوار پس در اين [چهار ماه] بر خود ستم مكنيد و همگى با مشركان
بجنگيد چنانكه آنان همگى با شما مىجنگند و بدانيد كه خدا با پرهيزگاران
است | إِنَّ
عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ
اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ
ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ
وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَآفَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً
وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ | |
جز
اين نيست كه جابجا كردن [ماههاى حرام] فزونى در كفر است كه كافران به
وسيله آن گمراه مىشوند آن را يكسال حلال مىشمارند و يكسال [ديگر] آن را
حرام مىدانند تا با شماره ماههايى كه خدا حرام كرده است موافق سازند و در
نتيجه آنچه را خدا حرام كرده [بر خود] حلال گردانند زشتى اعمالشان برايشان
آراسته شده است و خدا گروه كافران را هدايت نمىكند | إِنَّمَا
النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُواْ
يُحِلِّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِّيُوَاطِؤُواْ عِدَّةَ مَا
حَرَّمَ اللّهُ فَيُحِلُّواْ مَا حَرَّمَ اللّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ
أَعْمَالِهِمْ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد شما را چه شده است كه چون به شما گفته مىشود در
راه خدا بسيجشويد كندى به خرج مىدهيد آيا به جاى آخرت به زندگى دنيا دل
خوش كردهايد متاع زندگى دنيا در برابر آخرت جز اندكى نيست | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِي
سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَاةِ
الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي
الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ | |
اگر
بسيج نشويد [خدا] شما را به عذابى دردناك عذاب مىكند و گروهى ديگر به جاى
شما مىآورد و به او زيانى نخواهيد رسانيد و خدا بر هر چيزى تواناست | إِلاَّ
تَنفِرُواْ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا
غَيْرَكُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ | |
اگر
او [پيامبر] را يارى نكنيد قطعا خدا او را يارى كرد هنگامى كه كسانى كه
كفر ورزيدند او را [از مكه] بيرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه
كه در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مىگفت اندوه مدار كه خدا با ماست
پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهيانى كه آنها را
نمىديديد تاييد كرد و كلمه كسانى را كه كفر ورزيدند پستتر گردانيد و كلمه
خداست كه برتر است و خدا شكستناپذير حكيم است | إِلاَّ
تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ
ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ
تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ
وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ
كَفَرُواْ السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللّهُ عَزِيزٌ
حَكِيمٌ | |
سبكبار و گرانبار بسيجشويد و با مال و جانتان در راه خدا جهاد كنيد اگر بدانيد اين براى شما بهتر است | انْفِرُواْ
خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي
سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ | |
اگر
مالى در دسترس و سفرى [آسان و] كوتاه بود قطعا از پى تو مىآمدند ولى آن
راه پر مشقت بر آنان دور مىنمايد و به زودى به خدا سوگند خواهند خورد كه
اگر مىتوانستيم حتما با شما بيرون مىآمديم [با سوگند دروغ] خود را به
هلاكت مىكشانند و خدا مىداند كه آنان سخت دروغگويند | لَوْ
كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَلَكِن
بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ
اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللّهُ
يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ | |
خدايت ببخشايد چرا پيش از آنكه [حال] راستگويان بر تو روشن شود و دروغگويان را بازشناسى به آنان اجازه دادى | عَفَا اللّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُواْ وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ | |
كسانى كه به خدا و روز بازپسين ايمان دارند در جهاد با مال و جانشان از تو عذر و اجازه نمىخواهند و خدا به [حال] تقواپيشگان داناست | لاَ
يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ أَن
يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ
بِالْمُتَّقِينَ | |
تنها
كسانى از تو اجازه مىخواهند [به جهاد نروند] كه به خدا و روز بازپسين
ايمان ندارند و دلهايشان به شك افتاده و در شك خود سرگردانند | إِنَّمَا
يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ
وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ | |
و
اگر [به راستى] اراده بيرون رفتن داشتند قطعا براى آن ساز و برگى تدارك
مىديدند ولى خداوند راهافتادن آنان را خوش نداشت پس ايشان را منصرف
گردانيد و [به آنان] گفته شد با ماندگان بمانيد | وَلَوْ
أَرَادُواْ الْخُرُوجَ لأَعَدُّواْ لَهُ عُدَّةً وَلَكِن كَرِهَ اللّهُ
انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ | |
اگر
با شما بيرون آمده بودند جز فساد براى شما نمىافزودند و به سرعتخود را
ميان شما مىانداختند و در حق شما فتنهجويى مىكردند و در ميان شما
جاسوسانى دارند [كه] به نفع آنان [اقدام مىكنند] و خدا به [حال] ستمكاران
داناست | لَوْ
خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالًا ولأَوْضَعُواْ
خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ
وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ | |
در
حقيقت پيش از اين [نيز] در صدد فتنهجويى برآمدند و كارها را بر تو وارونه
ساختند تا حق آمد و امر خدا آشكار شد در حالى كه آنان ناخشنود بودند | لَقَدِ
ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَقَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ حَتَّى
جَاء الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ | |
و
از آنان كسى است كه مىگويد مرا [در ماندن] اجازه ده و به فتنهام مينداز
هشدار كه آنان خود به فتنه افتادهاند و بىترديد جهنم بر كافران احاطه
دارد | وَمِنْهُم
مَّن يَقُولُ ائْذَن لِّي وَلاَ تَفْتِنِّي أَلاَ فِي الْفِتْنَةِ
سَقَطُواْ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ | |
اگر
نيكى به تو رسد آنان را بدحال مىسازد و اگر پيشامد ناگوارى به تو رسد
مىگويند ما پيش از اين تصميم خود را گرفتهايم و شادمان روى بر مىتابند | إِن
تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُواْ قَدْ
أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَيَتَوَلَّواْ وَّهُمْ فَرِحُونَ | |
بگو جز آنچه خدا براى ما مقرر داشته هرگز به ما نمىرسد او سرپرست ماست و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند | قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلاَّ مَا كَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ | |
بگو
آيا براى ما جز يكى از اين دو نيكى را انتظار مىبريد در حالى كه ما
انتظار مىكشيم كه خدا از جانب خود يا به دست ما عذابى به شما برساند پس
انتظار بكشيد كه ما هم با شما در انتظاريم | قُلْ
هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَنَحْنُ
نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ
بِأَيْدِينَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ | |
بگو چه به رغبت چه با بىميلى انفاق كنيد هرگز از شما پذيرفته نخواهد شد چرا كه شما گروهى فاسق بودهايد | قُلْ أَنفِقُواْ طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمْ إِنَّكُمْ كُنتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ | |
و
هيچ چيز مانع پذيرفته شدن انفاقهاى آنان نشد جز اينكه به خدا و پيامبرش
كفر ورزيدند و جز با [حال] كسالت نماز به جا نمىآورند و جز با كراهت انفاق
نمىكنند | وَمَا
مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ
كَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ
وَهُمْ كُسَالَى وَلاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ كَارِهُونَ | |
اموال
و فرزندانشان تو را به شگفت نياورد جز اين نيست كه خدا مىخواهد در زندگى
دنيا به وسيله اينها عذابشان كند و جانشان در حال كفر بيرون رود | فَلاَ
تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلاَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ
لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ
وَهُمْ كَافِرُونَ | |
و به خدا سوگند ياد مىكنند كه آنان قطعا از شمايند در حالى كه از شما نيستند ليكن آنان گروهى هستند كه مىترسند | وَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ إِنَّهُمْ لَمِنكُمْ وَمَا هُم مِّنكُمْ وَلَكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ | |
اگر پناهگاه يا غارها يا سوراخى [براى فرار] مىيافتند شتابزده به سوى آن روى مىآوردند | لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلًا لَّوَلَّوْاْ إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ | |
و
برخى از آنان در [تقسيم] صدقات بر تو خرده مىگيرند پس اگر از آن [اموال]
به ايشان داده شود خشنود مىگردند و اگر از آن به ايشان داده نشود بناگاه
به خشم مىآيند | وَمِنْهُم
مَّن يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُواْ مِنْهَا رَضُواْ وَإِن
لَّمْ يُعْطَوْاْ مِنهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ | |
و
اگر آنان بدانچه خدا و پيامبرش به ايشان دادهاند خشنود مىگشتند و
مىگفتند خدا ما را بس است به زودى خدا و پيامبرش از كرم خود به ما مىدهند
و ما به خدا مشتاقيم [قطعا براى آنان بهتر بود] | وَلَوْ
أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُواْ حَسْبُنَا
اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ
رَاغِبُونَ | |
صدقات
تنها به تهيدستان و بينوايان و متصديان [گردآورى و پخش] آن و كسانى كه
دلشان به دست آورده مىشود و در [راه آزادى] بردگان و وامداران و در راه
خدا و به در راه مانده اختصاص دارد [اين] به عنوان فريضه از جانب خداست و
خدا داناى حكيم است | إِنَّمَا
الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاء وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا
وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي
سَبِيلِ اللّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ
عَلِيمٌ حَكِيمٌ | |
و
از ايشان كسانى هستند كه پيامبر را آزار مىدهند و مىگويند او زودباور
است بگو گوش خوبى براى شماست به خدا ايمان دارد و [سخن] مؤمنان را باور
مىكند و براى كسانى از شما كه ايمان آوردهاند رحمتى است و كسانى كه
پيامبر خدا را آزار مىرسانند عذابى پر درد [در پيش] خواهند داشت | وَمِنْهُمُ
الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ
خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ
لِّلَّذِينَ آمَنُواْ مِنكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ
عَذَابٌ أَلِيمٌ | |
براى
[اغفال] شما به خدا سوگند ياد مىكنند تا شما را خشنود گردانند در صورتى
كه اگر مؤمن باشند [بدانند] سزاوارتر است كه خدا و فرستاده او را خشنود
سازند | يَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤْمِنِينَ | |
آيا ندانستهاند كه هر كس با خدا و پيامبر او درافتد براى او آتش جهنم است كه در آن جاودانه خواهد بود اين همان رسوايى بزرگ است | أَلَمْ
يَعْلَمُواْ أَنَّهُ مَن يُحَادِدِ اللّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ
جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ذَلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ | |
منافقان
بيم دارند از اينكه [مبادا] سورهاى در باره آنان نازل شود كه ايشان را از
آنچه در دلهايشان هستخبر دهد بگو ريشخند كنيد بىترديد خدا آنچه را كه
[از آن] مىترسيد برملا خواهد كرد | يَحْذَرُ
الْمُنَافِقُونَ أَن تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا
فِي قُلُوبِهِم قُلِ اسْتَهْزِئُواْ إِنَّ اللّهَ مُخْرِجٌ مَّا
تَحْذَرُونَ | |
و اگر از ايشان بپرسى مسلما خواهند گفت ما فقط شوخى و بازى مىكرديم بگو آيا خدا و آيات او و پيامبرش را ريشخند مىكرديد | وَلَئِن
سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ
أَبِاللّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ | |
عذر
نياوريد شما بعد از ايمانتان كافر شدهايد اگر از گروهى از شما درگذريم
گروهى [ديگر] را عذاب خواهيم كرد چرا كه آنان تبهكار بودند | لاَ
تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِن نَّعْفُ عَن
طَآئِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُواْ مُجْرِمِينَ | |
مردان
و زنان دو چهره [همانند] يكديگرند به كار ناپسند وامىدارند و از كار
پسنديده باز مىدارند و دستهاى خود را [از انفاق] فرو مىبندند خدا را
فراموش كردند پس [خدا هم] فراموششان كرد در حقيقت اين منافقانند كه فاسقند | الْمُنَافِقُونَ
وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ
وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُواْ اللّهَ
فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ | |
خدا
به مردان و زنان دو چهره و كافران آتش جهنم را وعده داده است در آن
جاودانهاند آن [آتش] براى ايشان كافى است و خدا لعنتشان كرده و براى آنان
عذابى پايدار است | وَعَدَ
الله الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ
خَالِدِينَ فِيهَا هِيَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ
مُّقِيمٌ | |
[حال
شما منافقان] چون كسانى است كه پيش از شما بودند آنان از شما نيرومندتر و
داراى اموال و فرزندان بيشتر بودند پس از نصيب خويش [در دنيا] برخوردار
شدند و شما [هم] از نصيب خود برخوردار شديد همان گونه كه آنان كه پيش از
شما بودند از نصيب خويش برخوردار شدند و شما [در باطل] فرو رفتيد همان گونه
كه آنان فرو رفتند آنان اعمالشان در دنيا و آخرت به هدر رفت و آنان همان
زيانكارانند | كَالَّذِينَ
مِن قَبْلِكُمْ كَانُواْ أَشَدَّ مِنكُمْ قُوَّةً وَأَكْثَرَ أَمْوَالًا
وَأَوْلاَدًا فَاسْتَمْتَعُواْ بِخَلاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُم
بِخَلاَقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ بِخَلاَقِهِمْ
وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُواْ أُوْلَئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي
الُّدنْيَا وَالآخِرَةِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ | |
آيا
گزارش [حال] كسانى كه پيش از آنان بودند قوم نوح و عاد و ثمود و قوم
ابراهيم و اصحاب مدين و شهرهاى زير و رو شده به ايشان نرسيده است
پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان آوردند خدا بر آن نبود كه به آنان ستم كند
ولى آنان بر خود ستم روا مىداشتند | أَلَمْ
يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ
وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وِأَصْحَابِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ
أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ
وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ | |
و
مردان و زنان با ايمان دوستان يكديگرند كه به كارهاى پسنديده وا مىدارند و
از كارهاى ناپسند باز مىدارند و نماز را بر پا مىكنند و زكات مىدهند و
از خدا و پيامبرش فرمان مىبرند آنانند كه خدا به زودى مشمول رحمتشان قرار
خواهد داد كه خدا توانا و حكيم است | وَالْمُؤْمِنُونَ
وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاَةَ
وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ
سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ | |
خداوند
به مردان و زنان با ايمان باغهايى وعده داده است كه از زير [درختان] آن
نهرها جارى است در آن جاودانه خواهند بود و [نيز] سراهايى پاكيزه در
بهشتهاى جاودان [به آنان وعده داده است] و خشنودى خدا بزرگتر است اين است
همان كاميابى بزرگ | وَعَدَ
اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا
الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ
وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ | |
اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنان سخت بگير و جايگاهشان دوزخ است و چه بد سرانجامى است | يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ | |
به
خدا سوگند مىخورند كه [سخن ناروا] نگفتهاند در حالى كه قطعا سخن كفر
گفته و پس از اسلام آوردنشان كفر ورزيدهاند و بر آنچه موفق به انجام آن
نشدند همت گماشتند و به عيبجويى برنخاستند مگر [بعد از] آنكه خدا و پيامبرش
از فضل خود آنان را بىنياز گردانيدند پس اگر توبه كنند براى آنان بهتر
است و اگر روى برتابند خدا آنان را در دنيا و آخرت عذابى دردناك مىكند و
در روى زمين يار و ياورى نخواهند داشت | يَحْلِفُونَ
بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُواْ
بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ يَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ
إِلاَّ أَنْ أَغْنَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن يَتُوبُواْ
يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَابًا
أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِي الأَرْضِ مِن
وَلِيٍّ وَلاَ نَصِيرٍ | |
و از آنان كسانىاند كه با خدا عهد كردهاند كه اگر از كرم خويش به ما عطا كند قطعا صدقه خواهيم داد و از شايستگان خواهيم شد | وَمِنْهُم مَّنْ عَاهَدَ اللّهَ لَئِنْ آتَانَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ | |
پس چون از فضل خويش به آنان بخشيد بدان بخل ورزيدند و به حال اعراض روى برتافتند | فَلَمَّا آتَاهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُواْ بِهِ وَتَوَلَّواْ وَّهُم مُّعْرِضُونَ | |
در
نتيجه به سزاى آنكه با خدا خلف وعده كردند و از آن روى كه دروغ مىگفتند
در دلهايشان تا روزى كه او را ديدار مىكنند پيامدهاى نفاق را باقى گذارد | فَأَعْقَبَهُمْ
نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَى يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُواْ
اللّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُواْ يَكْذِبُونَ | |
آيا ندانستهاند كه خدا راز آنان و نجواى ايشان را مىداند و خدا داناى رازهاى نهانى است | أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللّهَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ | |
كسانى
كه بر مؤمنانى كه [افزون بر صدقه واجب] از روى ميل صدقات [مستحب نيز]
مىدهند عيب مىگيرند و [همچنين] از كسانى كه [در انفاق] جز به اندازه
توانشان نمىيابند [عيبجويى مىكنند] و آنان را به ريشخند مىگيرند [بدانند
كه] خدا آنان را به ريشخند مىگيرد و براى ايشان عذابى پر درد خواهد بود | الَّذِينَ
يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ
وَالَّذِينَ لاَ يَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ
سَخِرَ اللّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ | |
چه
براى آنان آمرزش بخواهى يا برايشان آمرزش نخواهى [يكسان استحتى] اگر
هفتاد بار برايشان آمرزش طلب كنى هرگز خدا آنان را نخواهد آمرزيد چرا كه
آنان به خدا و فرستادهاش كفر ورزيدند و خدا گروه فاسقان را هدايت نمىكند | اسْتَغْفِرْ
لَهُمْ أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ
مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ
بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ | |
بر
جاىماندگان به [خانه] نشستن خود پس از رسول خدا شادمان شدند و از اينكه
با مال و جان خود در راه خدا جهاد كنند كراهت داشتند و گفتند در اين گرما
بيرون نرويد بگو اگر دريابند آتش جهنم سوزانتر است | فَرِحَ
الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلاَفَ رَسُولِ اللّهِ وَكَرِهُواْ أَن
يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَقَالُواْ
لاَ تَنفِرُواْ فِي الْحَرِّ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَّوْ
كَانُوا يَفْقَهُونَ | |
از اين پس كم بخندند و به جزاى آنچه به دست مىآوردند بسيار بگريند | فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلًا وَلْيَبْكُواْ كَثِيرًا جَزَاء بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ | |
و
اگر خدا تو را به سوى طايفهاى از آنان بازگردانيد و آنان براى بيرون آمدن
[به جنگ ديگرى] از تو اجازه خواستند بگو شما هرگز با من خارج نخواهيد شد و
هرگز همراه من با هيچ دشمنى نبرد نخواهيد كرد زيرا شما نخستينبار به
نشستن تن درداديد پس [اكنون هم] با خانهنشينان بنشينيد | فَإِن
رَّجَعَكَ اللّهُ إِلَى طَآئِفَةٍ مِّنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ
فَقُل لَّن تَخْرُجُواْ مَعِيَ أَبَدًا وَلَن تُقَاتِلُواْ مَعِيَ
عَدُوًّا إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُواْ
مَعَ الْخَالِفِينَ | |
و هرگز بر هيچ مردهاى از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نايست چرا كه آنان به خدا و پيامبر او كافر شدند و در حال فسق مردند | وَلاَ
تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلاَ تَقُمْ عَلَىَ
قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُواْ وَهُمْ
فَاسِقُونَ | |
و
اموال و فرزندان آنان تو را به شگفت نيندازد جز اين نيست كه خدا مىخواهد
ايشان را در دنيا به وسيله آن عذاب كند و جانشان در حال كفر بيرون رود | وَلاَ
تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ أَن
يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ
كَافِرُونَ | |
و
چون سورهاى نازل شود كه به خدا ايمان آوريد و همراه پيامبرش جهاد كنيد
ثروتمندانشان از تو عذر و اجازه خواهند و گويند بگذار كه ما با خانهنشينان
باشيم | وَإِذَآ
أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُواْ بِاللّهِ وَجَاهِدُواْ مَعَ رَسُولِهِ
اسْتَأْذَنَكَ أُوْلُواْ الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُواْ ذَرْنَا نَكُن
مَّعَ الْقَاعِدِينَ | |
راضى شدند كه با خانهنشينان باشند و بر دلهايشان مهر زده شده است در نتيجه قدرت درك ندارند | رَضُواْ بِأَن يَكُونُواْ مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ يَفْقَهُونَ | |
ولى
پيامبر و كسانى كه با او ايمان آوردهاند با مال و جانشان به جهاد
برخاستهاند و اينانند كه همه خوبيها براى آنان است اينان همان رستگارانند | لَكِنِ
الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ جَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ
وَأَنفُسِهِمْ وَأُوْلَئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ وَأُوْلَئِكَ هُمُ
الْمُفْلِحُونَ | |
خدا براى آنان باغهايى آماده كرده است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است و در آن جاودانهاند اين همان رستگارى بزرگ است | أَعَدَّ اللّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ | |
و
عذرخواهان باديهنشين [نزد تو] آمدند تا به آنان اجازه [ترك جهاد] داده
شود و كسانى كه به خدا و فرستاده او دروغ گفتند نيز در خانه نشستند به زودى
كسانى از آنان را كه كفر ورزيدند عذابى دردناك خواهد رسيد | وَجَاء
الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ
كَذَبُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ
عَذَابٌ أَلِيمٌ | |
بر
ناتوانان و بر بيماران و بر كسانى كه چيزى نمىيابند [تا در راه جهاد ]
خرج كنند در صورتى كه براى خدا و پيامبرش خيرخواهى نمايند هيچ گناهى نيست
[و نيز] بر نيكوكاران ايرادى نيست و خدا آمرزنده مهربان است | لَّيْسَ
عَلَى الضُّعَفَاء وَلاَ عَلَى الْمَرْضَى وَلاَ عَلَى الَّذِينَ لاَ
يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُواْ لِلّهِ وَرَسُولِهِ مَا
عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
و
[نيز] گناهى نيست بر كسانى كه چون پيش تو آمدند تا سوارشان كنى [و] گفتى
چيزى پيدا نمىكنم تا بر آن سوارتان كنم برگشتند و در اثر اندوه از
چشمانشان اشك فرو مىريخت كه [چرا] چيزى نمىيابند تا [در راه جهاد] خرج
كنند | وَلاَ
عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لاَ أَجِدُ مَا
أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّواْ وَّأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ
حَزَنًا أَلاَّ يَجِدُواْ مَا يُنفِقُونَ |
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
عاطفم
۱۶:۵۶ ۰۶ تير ۱۳۹۴
ممنون از سایت خوبتون فقط یکم برای خوندن کلمات بدلیل وجود فونت نامناسب به مشکل برخوردم
پاسخ دادن