به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران سرمربی سابق تیم فوتبال پرسپولیس از زندگی و ورود خود به عرصه فوتبال حرفه ای و ملی سخن گفت که این گفتگو را میخوانید:

جیم: من حمید درخشان متولد خرداد سال 1338 در شهر تهران هستم.

من از تیم های پاس، شاهین و پرسپولیس پیشنهاد داشتم، در گذشته درس را در اولویت قرار می دادند و این فرهنگ وارد پرسپولیس شده بود و اون زمانی که وارد پرسپولیس شدم، فکر کنم یک یا دو بازیکن تحصیلات دانشگاهی نداشتند و بقیه همه تحصیلات عالیه داشتند، می تونم به صراحت بگم از دروازه بانمون قرخانلو بگیرید تا محمد دادکان، بیژن ذولفقار نسب، جواد اله‎وردی، رضا وطن خواه، فریدون معینی همه تحصیلات دانشگاهی داشتند و یکی از افتخاراتم این بود که توی تیمی اومده بودم که همه تحصیل کرده بودند.

جیم:به جز سالهایی که از ایران خارج شدم و در قطر بازی کردم. غیر از اون سالها توی هیچ باشگاه داخلی بازی نکردم قرارداد اون موقع من 20 هزار تومان بود. سال 55 بود که اولین قراردادم رو با پرسپولیس بستم و بعد از او سال 57 که انقلاب شد مافی سبیل ا... تاسال 1373 بدون هیچ پولی بازی کردیم و خاطرات زیادی داریم، در آن زمان ما روزی 3 تا بازی داشتیم و رفت و آمد ما با اتوبوس بود. یک بازی ساعت 10 صبح، یکی دیگه 12 ظهر و بازی آخر رو هم ساعت 5 بعداظهر انجام می دادیم. مثلا تیم پرسپولیس رو دعوت می کردند شمال، یک بازی تو کلاردشت داشتیم و بعدیشم گمبد بازی میکردیم پرسپولیس اینجوری پرسپولیس بود، اما الان بازیکنان دو وعده تمرین می کنند و 72 ساعت میرن تو اردو، بعدش استراحت می کنن و دکتر بالا سرشونه ویتامین های مختلف می خوردند و این هم نوع بازی کردنشونه!!

 جیم: به نظر من خیلی چیزها فرق کرده و بازیکنان نمی‌دونن که حرفه ای هستند. اگر کسی بدونه حرفه ای یعنی چه، فکر می کنم  کیفیت این بازیکنان به مراتب بهتر خواهد شد، بازیکنی که 8 صبح میاد باشگاه و  شب مثل یک کارمند بره بیرون و همونجا در باشگاه، تمرین، استراحت و تغذیه کند، این میشه فوتبال حرفه ای، این که 2 ساعت تمرین کنه و تا 3 نیمه شب، شب زنده داری بکنه، این بازیکن می تونه برای شما بازی بکنه؟ اصلا امکان نداره همچین چیزی اتفاق بیفته، متاسفانه خیلی از فوتبالیست های حال حاضر  چنین رویه ای پیش گرفتند و به همین دلیل زود مصدوم می شند و از فوتبال کنار میرن.

جیم: شما از سال 55 تا 73 حساب کنید! اگر اشتباه نکنم 16 یا 17 سال توی پرسپولیس بازی کردم. البته تو این فاصله 16، 17 ساله 4 سالش رو خارج از ایران بازی کردم و بعد دوباره برگشتم به پرسپولیس.

 جیم: از اینجا که رفتم قطر 10 هزار دلار هم به پرسپولیس کمک کردم. در اون زمان 10 هزار دلار از باشگاه قطری به بهانه رضایت نامه گرفتم در صورتی که رضایت نامه من تو جیبم بود سعی کردم با این پول به باشگاه کمک کنم، تا بتونن به بچه ها پول بدند، با قطری ها اول قراردادی با حقوق ماهیانه 400 هزار تومانی امضا کردم و 4 تا چهارصد تومان گرفتم و بعد از اون بود که قرارداد سالانه به ارزش 35 هزار دلاری بستم.

جیم: اون زمان علی پروین مربی نبود، بلکه زمانی که من رفتم انصاری فرد مدیر عامل باشگاه پرسپولیس بود، من با کمک 10 هزار دلاری به باشگاه جدا شدم بعد از مدتی برگشتم و یک مقطعی برای پرسپولیس بازی کردیم و مقدماتی جام جهانی 94 دوباره توی تیم ملی بازی کردیم و بعد از اون بود که به عنوان کمک مربی به مدت 4 سال کنار استانکو روی نیمکت پرسپولیس نشستم، بعد آخرین سالی که به عنوان سرمربی بودم 3 بر صفر استقلال رو شکست دادیم و از پرسپولیس جدا شدم و توباشگاه های دیگر مشغول فعالیت شدم.

جیم: دوست داشتم تحصیلات عالیه خوبی داشتم، ضمن اینکه بیزینس من خوبی باشم و تو کار تجارت موفق باشم.

جیم: از پدر و مادرم گرفتم، مخصوصا هدیه ای که سال تحویل از پدر و مادر می گیریم، واقعا روی آدم تاثیر خوبی می ذاره، اما هدیه های دیگری تو زمان بازیگری گرفتم، که 2 تاش مربوط میشه به زمانی که قطر بازی می کردم.

جیم: معمولا آدم بهترین و قشنگترین هدیه رو به همسرش میده و بهترین کادویی که آدم میگیره فرزندی که خداوند به ما میده.

سین: از چه چیزی توی زندگی بدتون میاد؟

جیم:از دروغ بدم میاد و سعی میکنم هیچوقت دروغ نگم.

سین: تا حالا دل کسی رو سوزوندین؟

جیم: واقعا نه.

سین: تا حالا دلتون رو سوزوندن؟

جیم: خیلی زیاد. تا دلت بخواد.

جیم: خیلی زیاد، یه جاهایی هست که اصلا فکرشم نمی‌کنید، اما دیدم خود خدا بهم کمک کرده.

جیم: اصلا به جایی رسیده بودم که کسی فریادرس نبود به غیر از خدا که خیلی کمک کرد، زیادتر از اون چه کسی فکرش رو بکنه.

جیم: اینقدر احساس قشنگیه تمام تلاشم رو می‌کنم اون حال و ارتباط رو حس کنم.

جیم: بهترین تجربه‌ای که آدم می‌تونه داشته باشه صبر و تحمل زیاده، اگر صبر و تحمل بالا نباشه، آدم از بین می‌ره و داغون می‌شه. همیشه سرنماز از خدا خواستم که آستانه تحمل ما رو زیاد کنه.

جیم: به نظر من هزینه اعتیاد خیلی بالاتره به خاطر اینکه توی ورزش، یکی دو بار هزینه می‌کنی. کفش و توپ و لباس می‌خری و 6 ماه تمرین می‌کنی اما اون اعتیاد رو باید هر لحظه هزینه کنی.

اگر فوتبالیست نبودی دوست داشتید جای کدوم ورزشکار باشید؟

با توجه به علاقه‌ای همیشه دوست داشتم که اگر قرار فوتبالیست بشم جای بهترینهای دنیا بودم مثل مسی رونالدو مارادونا که واقعا اسطوره و نابغه‌اند. اگر قراره آدم تو اون سطح و فاز باشه به نظر من دیگه آخرشه اما باز از همینی که هستم خدا رو شکر می‌کنم و خیلی هم راضیم و خوشحالم که تونستم به فوتبال مملکتم کمک کنم.

جیم: خاطره تلخ فوتبالیم خیلی رو من تاثیر گذاشت تو مقدماتی جام جهانی 94 تیم خیلی خوب داشتیم و یک سری بدشانسی‌ها و غفلتها باعث شد به جام جهانی نریم و این بدترین دوران ورزشی من بود که با علم به اینکه یک تیم خوب داشتیم از رفتن به جام جهانی بازموندیم و باعث شده خاطره تلخی رو توی ذهن من ایجاد کنه.

سین:چرا پرسپولیس امسال خوب نبود؟

جیم:چون خیلی اتفاقات در این فصل دست به دست هم داد تا ما نتیجه نگیریم، از جمله تغییرات مدیریتی و بحث خصوصی سازی و ...

سین: با خصوصی سازی موافقید؟

جیم:چراکه نه بخصوص اگر قرار باشه به خودروسازان واگذار بشه.

سین:

جیم: اگر واقعا علاقه داریم که ورزش حرفه‌ای داشته باشیم باید توجه ویژه‌ای به ورزش بشه. از آدمهای علمی و متخصص استفاده کنن چون فوتبال ورزش تخصصی و یک صنعت مهمه. ما چطور تو صنعت خودروسازی و فولاد آدمهای متخصص داریم، باور کنید این هم یک صنعت و آدمهای متخصص و فنی باید توی این صنعت باشن و واقعا باید حرفه‌ای به این موضوع نگاه کنیم چون این رشته پول سازه درآمدزایی سازندگی فروش و توسعه داره. همه چیز در اون هست و شما با بازی خوب باشگاهی و یا ملی می‌تونی 70، 80 درصد مردم رو خوشحال کنی. خیلی‌ها حرفه‌ای ورزشی نمی‌کنن اما ورزش حرفه‌ای رو می‌بینن و لذت می‌برند به نظر من اگر دوست داریم که جامعه سالمتر باشه باید ورزش حرفه‌ای و همگانی رو توسعه بدیم.

علی پروین اسطوره و شناسنامه پرسپولیس چون سالها برای این تیم زحمت کشید.

تو این سالها ناجی استقلال.

کی‌روش یک مربی حرفه‌ای فوتبال.

یکی از مربیان خوب فوتبال کشورمونه.

علی منصوریان مربی جوان و آینده‌دار برای کشورمونه.

پرسپولیس یعنی عشق.

یک تیم بسیار خوبیه که همیشه رقیب عشقی ما پرسپولیسی‌ها است.

بالاتر از خدا نیست و یعنی همه چیز.

زندگی ادامه داره و برای همه هست اما چه خوبه برای زندگی کارهای خوب انجام بدیم.

آدم احساسی هستم و خیلی سریع گریه‌ می‌کنم. درونم خیلی لطیف و حساسه و خیلی زود تحت تاثیر قرار می‌گیرم.

خیلی زیاد می‌خندم و خندیدن رو دوست دارم. یک دوستی داریم که اینقدر بذله‌گو و شوخه که هر وقت با این باشیم از خنده زیاد گریه می‌کنیم.

اسم این دوست خوب...

محسن حاجیلو!

آرزوی سلامتی برای شما مردم عزیز ملت و شهید پرورمون دارم و امیدوارم دعاشون بدرقه زندگی ما باشه.

انتهای پیام/