جواد طوسی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
چرا فیلم های بدون مخاطب می‌سازیم؟!
یک منتقد سینما گفت: جامعه سینمایی ما به مدیریت صحیح، برنامه‌ریزی مدون و درست در سازمانهای سینمایی و رو آوردن به بخشهای خصوصی متشخص نیاز دارد.
جواد طوسی منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص معضل اصلی سینمای ایران گفت: در سینمای ما بخش خصوصی می‌توانست تصمیم‌گیری کند. ما امروز تعریف دیگری از سینما داشتیم ولی در حال حاضر ضرورتها از ناحیه سیاستگذاری بخش دولتی برنامه‌ریزی می‌شوند.
وی ادامه داد: پس شناسایی فیلمنامه‌های خوب، کارگردانهای کاربلد و نبود لزوم آزمون و خطا و سیاه مشقهایی که هیچ توجیهی برای نمایش عمومی ندارند را می‌توان از طریق مدیریت درست رصد و هدایت کرد.
منتقد سینما بیان کرد: سینمای ایران در طول سال حدود 100 فیلم را تولید می‌کند وقتی که ما مکان مناسب برای نمایش این آثار نداریم این فیلمها هم نمی‌توانند در یک مخاطب‌شناسی درست قرار بگیرند و اصلاً باید پرسید که نفس ساخت این فیلمها برای چیست؟
طوسی افزود: اگر فیلمهای دوره اخیر جشنواره فجر را متر و معیار قرار دهیم چند درصد از این فیلمها می‌توانند بازگشت سرمایه را به طور تضمینی مشخص کنند؟اینجاست که باید بپرسیم علت ساخته شدن این همه فیلم چیست؟
این منتقد ادامه داد: ما باید با یک برنامه‌ریزی شرایط موجود سینما را ارزیابی درست و کارشناسانه کرده و بر اساس آن سقف تولیدمان را بنا کنیم.
وی افزود: باید بدانیم چند درصد از این فیلمها می‌توانند مخاطب خاصی را در بر گیرد و یا چند درصد از این فیلمها باید در این طبقه‌بندی اجتماعی قرار بگیرند که بازگشت سرمایه و جذب هر چه سریعتر مخاطب را در پی داشته باشند.
طوسی ادامه داد: به طور قطع با در نظر گرفتن این موضوعات تعداد قابل توجهی از فیلمها باید دارای قصه و روایت باشند. این قصه‌ها هم باید نسبتی با جامعه و مسائل مبتلا به آن داشته باشند، یعنی اقشار اصلی این جامعه تصویر و آئینه تمام نمای زندگی فردی و اجتماعی خودشان را در این آثار ببینند و بتوانند از طریق این همزاد پنداری جدا از خودشان و بافت خانوادگی‌شان باعث تشویق دیگران برای دیدن آن فیلم شوند اتفاقی که قبلاً می‌افتاد.
این منتقد ادامه داد: فضای الان سینمای ما آن قدر بی‌انگیزه و بی‌اعتماد شده که خانواده ها ترجیح می‌دهند صبر کرده و CD فیلم مورد نظر خود را با یک هزینه کمتر تهیه و ببینند.
وی افزود: برای اینکه بتوانیم این بی‌اعتمادی را به اعتماد خود جوش و طبیعی تبدیل کنیم باید یک نگاه زمانه‌شناسانه داشته باشیم و به مخاطب دروغ نگوییم و بر اساس و مبتنی بر یک درک درست اجتماعی و یک نگاه جامعه‌شناسانه ضرورتها را در نظر گرفته و بر اساس این ضرورتها چرخه تولید را بنا کنیم.
طوسی ادامه داد: باید بدانیم در گونه‌شناسی سینمای ایران چه چیزها و چه سینمایی باید در اصل و اولویت قرار بگیرد، سینمای ملودرام، کمدی، اجتماعی و یا هر سینمای دیگری و یا اینکه سینمای ساختار‌شکن، پایان‌باز یا اپیزودیک چند درصد از نظرات طیفهای مختلف جامعه را می‌تواند به خود جلب کند؟ وقتی تعداد محدود است پس این انبوه‌سازی بی‌ضابطه و بی‌رویه‌ای که در حال حاضر شاهد آن هستیم تا چه حد می‌تواند مؤثر و راهگشا باشد؟
طوسی گفت: روی این اصل من معتقدم که ما کاملاً در شرایط فعلی با یک نگاه انفعالی با این تولیدات روبرو می‌شویم . از یک برنامه‌ریزی مدون محروم هستیم، این بی‌برنامگی در بنیاد سینمایی فارابی و شورای عالی سینما نیز به چشم می‌خورد. از طرفی، از یک بخش خصوصی کارآمد هم برخوردار نیستیم که بتواند در کنار و هم عرض این نهادها و سازمانهای دولتی مضامین مناسبی را انتخاب و به تصویر دربیاورد.
طوسی اظهار داشت: مدیریت باید هوشمند، جسور و دارای یک درک درست اجتماعی باشد یعنی بر اساس این شناخت چرخه تولید سالانه ما را بنا، طبقه‌بندی اجتماعی را در نظر بگیرد و با شناسایی انفعال و بی‌اعتمادی نسخه‌های مناسبی را تهیه کند.
وی افزود: یک مدیریت خوب باید بخش خصوصی را جدی گرفته و پررونق کند و آنها را ترغیب به سرمایه‌گذاری کند و اگر این اتفاق رخ دهد و فیلمها در تنوع مضمونی و ساختاری درست قرار بگیرند که زمینه جذب و ترغیب هر چه بیشتر مخاطب فراهم شود همین عامل ارتقاء فرهنگی مخاطب ما می‌شود.
طوسی در خصوص انتخاب رضا میرکریمی به عنوان مدیر عامل جدید خانه سینما گفت: به هر حال میرکریمی می‌تواند از تجارب قبلی خود در خطیر‌ترین و بحرانی‌ترین دوران استفاده کند مشروط به اینکه بتواند یک تعریف درست را از کلیت این نهاد صنفی ارائه دهد تا بتواند در یک فاصله زمانی کوتاه، اهداف اولیه و اصلی خانه سینما را جامعه عمل بپوشاند.
وی افزود: بخشی از این اهداف مسائل صنفی است، بخشی تشخیص نهادها و انجمنها و بخشی دیگر اینکه باید در کنار و هم عرض وزارت ارشاد و بنیاد سینمایی فارابی ارائه طریق کند و برای عبور بحران سینما از این وضعیت موجود نظرهای کارشناسانه داشته باشد نه اینکه فقط مثل یک ناظر شاهد تصمیم‌گیری و اجرای آنها باشد.
طوسی بیان کرد: نفس پایه‌گذاری خانه سینما این است که بتواند نیروئی مکمل و کمک‌کننده برای سینما در جهت ارتقاء تشخص و رسیدن به یک نقطه تکامل یافته باشد.
وی افزود: اینجا باید قدر مسلم در کنار آن اهداف صنفی بتواند یک ارائه طریق فرهنگی هم داشته باشد، ضرورتها و اولویتها را در دستور کار قرار دهد و موارد پیشنهادی خودش را به رئیس شورای عالی سینما و رئیس بنیاد فارابی بدهد.جدا از این یک چیزهایی که الان می‌توانند عامل بازدارنده باشند را به مدیران فرهنگی ما توصیه کند.
این منتقد سینما بیان کرد: به طور مثال جدی گرفتن هر چه بیشتر بخش خصوصی متشخص می‌تواند برای ما راهگشا باشد یعنی یک بخش خصوصی که بتواند از تجارب گذشته خود برای ارائه یک تصویر و دورنمای درست از سینمای معاصر و موجود استفاده کند نه اینکه یک بخش صفر کیلومتر که دست چپ و راست خود را نمی‌شناسد.
انتهای پیام/
دانستنیهای حقوقی؛
«عندالاستطاعه» یا «عندالمطالبه»؟
یزدانپناه در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
صهیونها با کریدور آی مک در پی حذف ایران از مبادلات بینالمللی هستند
