حجت الاسلام حسن خمینی:
مهم‌ترین وعده آقای پزشکیان، دادن کار به کارشناسان است
خودروهای قدیمی با سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت
در طول ۲۵ سال گذشته، رسیدن به سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.868 کیلومتر بر ساعت) آسان‌تر و ارزان‌تر از قبل شده است.
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران به نقل ازبرترین ها، در طول ۲۵ سال گذشته، رسیدن به سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.868 کیلومتر بر ساعت) آسان‌تر و ارزان‌تر از قبل شده است. شکاف عملکردی بین خودروهای با عملکرد مناسب و خودروهای عجیب‌و‌غریب به سرعت با نمونه‌های با عملکرد بالا در خودروهای روزمره پُر شده است. مواد سبک‌تر، آئرودینامیک‌های هوشمند و قدرت نامتناهی موتور‌ها باعث شده تا مدل‌های خودرویی فوق‌العاده قدرتمند در گذشته، تبدیل به سدان‌های نه‌چندان خاص شوند و خودروهای معمولی بیشتری بتوانند سریع‌تر از سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت حرکت کنند.
دراین مطلب به مدل‌هایی در صنعت خودرو می‌پردازیم که در زمانی پیش از این به این سطح از سرعت دست یافته‌اند.
آستون‌مارتین One-77 مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲
سرعت حداکثر:۲۲۰ مایل بر ساعت (354 کیلومتر بر ساعت)
One-77 نمایش خیره‌کننده‌ای در مارس ۲۰۰۹ در ژنو داشت. با وجود استفاده از پنل‌های آلومینیومی طراحی‌شده با دست بر روی یک شاسی یکپارچه فیبرکربنی و همین‌طور یک موتور میانی ۷/۳ لیتری V12 با قدرت ۷۵۰ اسببخار در کنار یک گیربکس ۶ سرعته AMT، تعجبی نداشت که One-77 در قیمت‌گذاری‌اش، رقمی برابر «یک میلیون پوند» داشته باشد. تولید ۷۷ نمونه از سریع‌ترین خودرویی که آستون‌مارتین تاکنون تولید کرده، در سال ۲۰۱۲ به اتمام رسیده است.
آستون‌مارتین ونتیج V8 V600 لمانز مدل‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
شاید گاهی فراموش کنید که یک آستون‌مارتین می‌تواند ظاهری زشت داشته باشد؛ ولی درست در همین زمان است که به یاد مدل ونتیج V8 لمانز می‌افتید. پس از ارائه در سال ۱۹۹۹، تنها ۴۰ نمونه از این کوپه‌های دماغ‌خوکی ساخته شده است. موتور V-8 با دو توربوشارژر که در پکیج آپشن V600 به این خودرو اضافه می‌شد، به آن اجازه می‌داد که به سرعت حداکثری برابر ۲۰۰ مایل بر ساعت دست یابد. ونتیج V8 V600 لمانز تا زمانی که One-77 ارائه نشده بود، قدرتمندترین مدل استون‌مارتین محسوب می‌شد.
آستون‌مارتین ونکوئیش S مدل‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
انتخاب مدل S با اضافه شدن ۱۹ هزار دلار دیگر به ۲۳۶ هزار دلار مدل معمولی این مزیّت را داشت که قدرت را برای شما از ۴۶۰ اسببخار به ۵۲۰ اسببخار می‌رساند. انژکتور‌های بزرگ‌تر، میله‌های رابط بهتر و محفظه احتراق بهینه‌سازی شده و همین‌طور گیربکس متفاوت در این موضوع نقش داشته‌اند.
بنتلی کانتیننتال فلایینگ اسپور اسپید مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
بنتلی از بودن در زیر پرچم فولکس‌واگن نهایت استفاده را برده است. کانتیننتال فلایینگ اسپور اسپید شاید ظاهر نامتناسب فولکس‌واگن پائتون را نداشته باشد، ولی شرایط رانندگی مانند یک «لامبورگینی» دارد. این سدان ۶۰۰ اسب‌بخاری قدرتمندترین مدل چهار دری است که بنتلی ساخته است.
بنتلی کانتیننتال سوپراسپورتس مدل‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۲- ۲۰۵ مایل بر ساعت (325 تا 329.9 کیلومتر بر ساعت)
بنتلی کانتیننتال سوپراسپورتس سریع‌ترین و قدرتمندترین خودروی تولیدی بنتلی تاکنون است. با اینکه ظاهر آن چندان با مدل پایه کانتیننتال تفاوتی ندارد، ولی در زیر کاپوت، موتور دو توربوشارژر W-12 با قدرت ۶۲۱ اسببخار آن را از سایر خودروهای بنتلی متمایز می‌کند.
بوگاتی EB110 مدل‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵
سرعت حداکثر: ۲۱۳ مایل بر ساعت (342.8 کیلومتر بر ساعت)
وقتی به مشخصات این مدل نگاه می‌کنیم، باور کردن اینکه این خودرو از دوره‌ای می‌آید که هنوز مدل‌های آکورا جذابیت خود را داشتند و تراک‌های متوسط هنوز کوچک بودند، مشکل است. فقط کافی است که این موارد را مرور کنیم: ساختار یکپارچه فیبرکربنی، بدنه تمام‌آلومینیومی، سیستم تعلیق pushrod، دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک و یک موتور چهار توربوشارژر V-12 که می‌توانست قدرتی به اندازه ۵۶۱ اسببخار تولید کند. تنها ۱۳۹ نمونه از این بوگاتی‌ها ساخته شده است.
بوگاتی ویرون (گرند اسپورت 16.4، گرند اسپورت ویتسه، سوپر اسپورت) مدل‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵
سرعت حداکثر: ۲۱۷- ۲۶۸ مایل بر ساعت (349.2 تا 431.3 کیلومتر بر ساعت)
یکی از جذاب‌ترین خودروها برای رسیدن به سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت. پس از فراری F40، هیچ سوپرماشین دیگری نمی‌توانست هم از لحاظ عملکرد و هم از لحاظ جذابیت نظر یک نسل از علاقه‌مندان خودرو را به خود جلب کند؛ تا اینکه «ویرون»، درست ۶ سال بعد از اینکه فولکس‌واگن امتیاز بوگاتی را خرید، به دنیای خودرو وارد شد. ضمن اینکه مدل جایگزین آن، یعنی «شیرون» در راه است.
شورولت کوروت ZR1 مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
«شیطان آبی»؛ این نامی است که نسل ششم کوروت پس از رفتن به زیر تیغ جراحی کارخانه شورولت در بولینگ گرین، کنتاکی و تبدیل شدن به یک ZR1، به آن مشهور شد. این خودرو با یک موتور ۶/۲ لیتری V-8 همراه بود که به لطف سوپرشارژر بالای آن، قدرتی به اندازه ۶۳۸ اسببخار تولید می‌کرد.
دوج وایپر SRT10 کوپه مدل‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
وایپر SRT10 در زیر دماغه بزرگ خود، یک موتور V-10 داشت. نسل چهارم وایپر برای ۲۰۰۸ معرفی شد و در حالی که گنجایش موتور آن افرایش اندکی داشته و از ۸/۳ به ۸/۴ لیتر تغییر یافته بود، در پیشرانه جهشی فوق‌العاده داشت و از ۵۱۰ اسببخار و ۶۷۸ نیوتن‌متر به ۶۰۰ اسببخار و ۷۵۹ نیوتن‌متر رسیده بود.
فراری 575M مارانلو مدل‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
فراری‌های موتور جلوی V-12 همیشه در صحنه حاضر بوده و هر کدام از آن‌ها در باشگاه ۲۰۰ مایل بر ساعتی‌ها قرار می‌گیرد. فراری 575M مارانلو رکورد ۲۰۰ مایل بر ساعت را رد کرد و از آن پس، فراری هیچ قدمی به عقب برنداشت. نسخه‌های مختلفی از 575M عرضه شد و به فروش رسید و مسیر را برای یک فراری موتور جلوی V12 دیگر باز کرد.
فراری 599 GTB/GTO مدل‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲
سرعت حداکثر: ۲۰۵- ۲۰۸ مایل بر ساعت (329.9 تا 334.7 کیلومتر بر ساعت)
منظور از فراری موتور جلوی V12 در توضیح قبلی، این مدل بود. 599 که ظرافت‌های بیشتری نسبت به مدل قبلی داشت، از یک موتور ۶ لیتری V12 بهره می‌برد که قدرتی به اندازه ۶۱۲ اسببخار برای آن تولید می‌کرد. البته این قدرت برای موتور به اصطلاح «پایه» GTB بود. مدل GTO که یک نسخه جاده‌ای از خودروی مسابقه 599XX به شمار می‌رفت، قدرتی به اندازه ۶۶۱ اسببخار داشت. این مدل در پیست «فیورانو» حتی از «انزو» نیز سریع‌تر بود.
فراری انزو مدل‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳
سرعت حداکثر: ۲۱۷ مایل بر ساعت (349.2 کیلومتر بر ساعت)
هیچ‌کس فراری انزو را با نام بدو تولدش یعنی «انزو فراری» خطاب نکرده است و ما هم قصد نداریم این کار را انجام دهیم. فراری انزو، چندان حالت یک خودروی مسابقه در لباس یک خودروی جاده‌ای را ندارد، ولی یک خودروی مسابقه‌ای است که اندکی در آن بهینه‌سازی به کار رفته است. البته لازم به ذکر است که همه این بهینه‌سازی‌ها کاربردی هستند. نیروی «رو به پایین» انزو در سرعت ۲۹۷/۷ کیلومتر بر ساعت برابر ۷۷۱ کیلوگرم است که در سرعت‌های بالاتر ۵۸۹/۷ کیلوگرم کاهش پیدا می‌کند تا خودرو بتواند به حداکثر سرعتش برسد.
فراری F40 مدل‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲
سرعت حداکثر: ۲۰۱ مایل بر ساعت (323.5 کیلومتر بر ساعت)
فراری F40 اولین خودروی تولیدی با سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت که نظر تمام علاقه‌مندان خودروی زمان خودش را جلب کرد. شاید تنها دو یا سه خودروی دیگر از لحاظ جذابیت و هیجان‌انگیز بودن در سطح این فراری قرار داشته باشند.
فراری F50 مدل‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷
سرعت حداکثر:۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
F50 نسبت به F40، دو توربوشارژر کمتر، چهار سیلندر بیشتر داشت و در همین حال، بسیار متین‌تر و استوارتر از آن بود. F50 اعتماد به نفس بیشتری برای رانندگانش به همراه داشت و با این حال، هنوز هم می‌توانست سطح حداکثر سرعت فراری را بالا ببرد. این خودرو، نسبت به مدل قبل از خودش، از ظاهری گرد‌گوشه‌تر برخوردار بود و موتور ۴/۷ لیتری V-12 با قدرت ۵۱۳ اسببخار زندگی خود را از یک موتور ۳/۵ لیتری V-12 در فرمول یک آغاز کرده بود.
فورد GT مدل‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
همزمان با احیای دوباره جنگ‌های دهه ۱۹۶۰ میلادی بین فورد و فراری، FoMoCo نتوانسته بود سوپرماشینی ارائه کند که بتواند مانند سال‌های گذشته، با مارانلو دست و پنجه نرم کند. تا این مدل جدید فورد GT با عملکرد بالای خود، توان ایستادگی در مقابل ایتالیایی‌های زمان خود را پیدا کرد. یک موتور ۵/۴ لیتری V8 با قدرت ۵۵۰ اسببخار که در وسط قرار گرفته بود، در این راه فورد GT را همراهی می‌کرد.
فورد شلبی GT500 مدل‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
GT500 از نسبت دنده بالایی استفاده می‌کرد. فورد از نسبت 3.55:1 موستانگ به 3.31:1 در عقب GT500 حرکت کرده و پاهای دراز و باریکی برای شلبی ایجاد کرده بود. این خودرو به راحتی در دنده نخست به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و بنابراین، گفته فورد را در ارائه سرعت حداکثر ۲۰۰ مایل بر ساعت تصدیق می‌کرد. هر چند GT500 در چند نمایشی که داشته، مشکلات زیادی برای رسیدن به این سرعت نشان داده است.
جگوار XJ220 مدل‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴
سرعت حداکثر: ۲۱۳ مایل بر ساعت (342.8 کیلومتر بر ساعت)
یکی از کارهای که مهندسان در وقت اضافه‌شان انجام می‌دهند، ساختن چنین مدلی است. البته این مهندسان خودشان ترجیح می‌دادند که در XJ220 یک موتور V-12 به کار ببرند، ولی قوانین آلودگی دست و پای آن‌ها را بسته بود و باید از یک موتور توربوی V6 به جای آن استفاده می‌کردند. XJ220 تا یک سال در صدر سریع‌ترین خودروهای تولیدی دنیا تکیه زده بود، تا اینکه مدل جدید مک‌لارن F1 بیرون آمد. تنها ۲۷۵ نمونه از این جگوار شگفت‌انگیز ساخته شده است.
لامبورگینی دیابلو مدل‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
لامبورگینی در سال‌های دهه ۸۰ میلادی سر و صدای زیادی نداشت و در همین حال، خواهان مدلی بود که بتواند ۱۹۹ مایل بر ساعت را رد کند. خوشبختانه مهندسان لامبورگینی، ایده‌های بیشتری در ذهن داشتند. دیابلو بر روی یک شاسی «کانتچ» ارتقا یافته قرار گرفت و البته ظاهرش اصلاً شبیه به مدل‌های گذشته نبود. همچنین به لطف یک موتور ۵/۷ لیتری V-12 با قدرت ۴۸۵ اسببخار، سرعت بسیار بیشتری نیز داشت.
لامبورگینی گایاردو (LP550-4 بایکلور/ اسپایدر، LP570-4 سوپرلگرا / اسپایدر پرفورمنته) مدل‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۱ – ۲۰۳ مایل بر ساعت (323.5 تا 326.7 کیلومتر بر ساعت)
«گایاردو» با فاصله زیادی، پرفروش‌ترین «لامبورگینی» تاکنون بوده است. این خودروی زیبا با دو سیلندر کمتر می‌تواند دیابلو را پشت‌سر بگذارد و در دو ورژن دیفرانسیل عقب و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک عرضه شده است. همچنین نسخه‌های هارد تاپ و کانورتیبل و همین‌طور نسخه‌های ویژه و متمرکز بر پیست از آن وجود دارند. برای پیشرانه تمام این مدل‌ها از یک موتور ۵/۲ لیتری V-10 استفاده شده که میزان قدرت آن‌ها حدود ۵۰۰ اسببخار متغیر است.
لامبورگینی مورسیه‌لاگو (LP640، LP650-4، LP670-4 SV، رونتون) مدل‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰
سرعت حداکثر: ۲۰۵ – ۲۱۲ مایل بر ساعت (329.9 تا 341.2 کیلومتر بر ساعت)
این خودروی تهاجمی، به دقت به ردپاهای اشتباه دیابلو نگاه کرده و از آن‌ها درس گرفته است. در نتیجه، به عنوان یک جانشین بهتر و یک سوپرماشین هیجان‌انگیزتر ظاهر شده است. تمام پنل‌های بدنه، به جز سقف و پوسته درها، از فیبر کربن ساخته شده‌اند و بهینه‌سازی‌های زیادی در شاسی انجام شده است. موتور ۶/۲ لیتری V-12 نیز به‌خوبی شرایط یک لامبورگینی را ایجاد کرده است.
لکسس LFA مدل‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
چه کسی از کارگاه بافندگی برای ساخت یک خودرو استفاده می‌کند؟ جواب، «لکسس» است. توسعه مدل LFA با استفاده گسترده از فیبر کربن از سال ۲۰۰۰ آغاز شد؛ یعنی ۱۰ سال قبل از زمانی که این سوپر کوپه، رنگ واقعیت به خود گرفت. در این خودرو، یک موتور V-10 با قدرت ۵۵۲ اسببخار به کار رفته که می‌تواند به ۹ هزار دور بر دقیقه هم برسد. شاید متقاعد کردن کسی برای پرداخت ۳۸۰ هزار دلار برای این لکسس کار سختی باشد، ولی کسی که آن را خریده، نمی‌تواند چندان ناراضی باشد.
مازراتی MC12 مدل‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
تنها ۵۰ نمونه از این فراری انزوهای پوسته جدید ساخته شده و همین مقدار شاید کافی باشد. یک بدنه بزرگ‌تر و بال بلندتر در عقب به معنای نیروی رو به پایین و دراگ آئرودینامیک بیشتر است؛ چیزی که باعث محدودیت در سرعت حداکثر خودرو می‌شود.
مک‌لارن F1 مدل‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸
سرعت حداکثر: ۲۳۱ – ۲۴۸ مایل بر ساعت (371.7 تا 399 کیلومتر بر ساعت)
مک‌لارن برای ساخت F1 از مواردی مانند فیبر کربن، منیزیم، تیتانیوم، کولار و طلا استفاده کرده است. این مدل از یک غربیلک فرمان در وسط با یک صندلی در جلو بهره می‌برد که دو صندلی دیگر در عقب آن قرار گرفته‌اند. برای پیشرانه نیز از یک موتور معمولی V-12 استفاده شده و با این حال، هنوز هم سریع‌ترین خودروی تنفس طبیعی است که تاکنون ساخته شده است. از مک‌لارن F1 تنها ۷ نمونه اولیه، ۷۲ خودروی جاده‌ای و ۲۸ نسخه ویژه پیست تولید شده است.
مک‌لارن MP4-12C مدل‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴
سرعت حداکثر: ۲۰۷ مایل بر ساعت (333.1 کیلومتر بر ساعت)
پس از فاصله زیادی که ایجاد شده بود، مک‌لارن با یک مدل جدید جاده‌ای همه را تحت‌تأثیر قرار داد. یک ساختار یکپارچه فیبرکربنی، وزن 12C را در مرز ۱۴۵۰ کیلوگرم نگه داشته بود. شاسی نیز از ویژگی‌های هیدرولیکی استفاده کرده و با چهار دامپر همراه بود. در نتیجه، 12C، یک خودروهای راحت و با قابلیت‌های بالا نشان داد. در همین حال رسیدن موتور V8 با قدرت ۵۹۲ اسببخار به دور موتور ۸۵۰۰ دیوانه‌کننده بود.
مرسدس‌بنز SLR مک‌لارن مدل‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰
سرعت حداکثر: ۲۰۹ – ۲۲۰ مایل بر ساعت (336.3 تا 354 کیلومتر بر ساعت)
همکاری مک‌لارن-مرسدس مدت زیادی ادامه داشت؛ شاید به این دلیل که مرسدس‌بنز قبل از پشتیبانی از AMG دچار بحران هویت شده بود یا شاید به این دلیل که SLR مک‌لارن برای ۷ سال عجیب و غریب سر پا مانده بود؛ خودرویی که با دماغه دراز و تیز، درهای قیچی‌مانند، طراحی منحصر به فرد دریچه‌های هوا و اگزوز، واقعاً ظاهری تهاجمی داشت.
پورشه 911 GT2 / GT2 RS مدل‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱
سرعت حداکثر: ۲۰۴- ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
مدلی که حیات خود را به عنوان یک نسخه ویژه شروع کرد، تبدیل به یکی از دوست‌داشتنی‌ترین پورشه‌های 911 در تمام زمان‌ها شد. GT2 به عنوان نسل 997 از این پورشه، از چند سال قبل رونمایی شده است. موتور دو توربوشارژ ۳/۶ لیتری با ۶ سیلندر در یک ردیف که در پشت GT2 قرار داده شده، قدرتی به اندازه ۵۳۰ اسببخار برای آن به همراه دارد. این در حالی است که در نسخه سبک‌تر GT2، این قدرت ۶۲۰ اسببخار است.
پورشه کاررا GT مدل‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
یک یادآوری در مورد اینکه یک سوپر با داشتن سیستم‌های تعلیق تنظیم‌شونده، کنترل شروع حرکت و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک چه شرایطی می‌تواند داشته باشد. این GT چندان با «عملکرد ملایم» رابطه‌ای ندارد و اگر مواظب آن نباشید، می‌تواند کاملاً غیرقابل‌پیش‌بینی عمل کند. ولی در همین حال، رانندگیِ هیجان‌انگیزی دارد؛ مخصوصاً اگر پنل‌های سقف تارگا را بردارید و از صدای کامل موتور ۶۵۰ اسب‌بخاری V6 لذت ببرید.
دراین مطلب به مدل‌هایی در صنعت خودرو می‌پردازیم که در زمانی پیش از این به این سطح از سرعت دست یافته‌اند.
آستون‌مارتین One-77 مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲
سرعت حداکثر:۲۲۰ مایل بر ساعت (354 کیلومتر بر ساعت)
آستون‌مارتین ونتیج V8 V600 لمانز مدل‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
شاید گاهی فراموش کنید که یک آستون‌مارتین می‌تواند ظاهری زشت داشته باشد؛ ولی درست در همین زمان است که به یاد مدل ونتیج V8 لمانز می‌افتید. پس از ارائه در سال ۱۹۹۹، تنها ۴۰ نمونه از این کوپه‌های دماغ‌خوکی ساخته شده است. موتور V-8 با دو توربوشارژر که در پکیج آپشن V600 به این خودرو اضافه می‌شد، به آن اجازه می‌داد که به سرعت حداکثری برابر ۲۰۰ مایل بر ساعت دست یابد. ونتیج V8 V600 لمانز تا زمانی که One-77 ارائه نشده بود، قدرتمندترین مدل استون‌مارتین محسوب می‌شد.
آستون‌مارتین ونکوئیش S مدل‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
انتخاب مدل S با اضافه شدن ۱۹ هزار دلار دیگر به ۲۳۶ هزار دلار مدل معمولی این مزیّت را داشت که قدرت را برای شما از ۴۶۰ اسببخار به ۵۲۰ اسببخار می‌رساند. انژکتور‌های بزرگ‌تر، میله‌های رابط بهتر و محفظه احتراق بهینه‌سازی شده و همین‌طور گیربکس متفاوت در این موضوع نقش داشته‌اند.
بنتلی کانتیننتال فلایینگ اسپور اسپید مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
بنتلی از بودن در زیر پرچم فولکس‌واگن نهایت استفاده را برده است. کانتیننتال فلایینگ اسپور اسپید شاید ظاهر نامتناسب فولکس‌واگن پائتون را نداشته باشد، ولی شرایط رانندگی مانند یک «لامبورگینی» دارد. این سدان ۶۰۰ اسب‌بخاری قدرتمندترین مدل چهار دری است که بنتلی ساخته است.
بنتلی کانتیننتال سوپراسپورتس مدل‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۲- ۲۰۵ مایل بر ساعت (325 تا 329.9 کیلومتر بر ساعت)
بنتلی کانتیننتال سوپراسپورتس سریع‌ترین و قدرتمندترین خودروی تولیدی بنتلی تاکنون است. با اینکه ظاهر آن چندان با مدل پایه کانتیننتال تفاوتی ندارد، ولی در زیر کاپوت، موتور دو توربوشارژر W-12 با قدرت ۶۲۱ اسببخار آن را از سایر خودروهای بنتلی متمایز می‌کند.
بوگاتی EB110 مدل‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵
سرعت حداکثر: ۲۱۳ مایل بر ساعت (342.8 کیلومتر بر ساعت)
وقتی به مشخصات این مدل نگاه می‌کنیم، باور کردن اینکه این خودرو از دوره‌ای می‌آید که هنوز مدل‌های آکورا جذابیت خود را داشتند و تراک‌های متوسط هنوز کوچک بودند، مشکل است. فقط کافی است که این موارد را مرور کنیم: ساختار یکپارچه فیبرکربنی، بدنه تمام‌آلومینیومی، سیستم تعلیق pushrod، دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک و یک موتور چهار توربوشارژر V-12 که می‌توانست قدرتی به اندازه ۵۶۱ اسببخار تولید کند. تنها ۱۳۹ نمونه از این بوگاتی‌ها ساخته شده است.
بوگاتی ویرون (گرند اسپورت 16.4، گرند اسپورت ویتسه، سوپر اسپورت) مدل‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵
سرعت حداکثر: ۲۱۷- ۲۶۸ مایل بر ساعت (349.2 تا 431.3 کیلومتر بر ساعت)
یکی از جذاب‌ترین خودروها برای رسیدن به سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت. پس از فراری F40، هیچ سوپرماشین دیگری نمی‌توانست هم از لحاظ عملکرد و هم از لحاظ جذابیت نظر یک نسل از علاقه‌مندان خودرو را به خود جلب کند؛ تا اینکه «ویرون»، درست ۶ سال بعد از اینکه فولکس‌واگن امتیاز بوگاتی را خرید، به دنیای خودرو وارد شد. ضمن اینکه مدل جایگزین آن، یعنی «شیرون» در راه است.
شورولت کوروت ZR1 مدل‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
«شیطان آبی»؛ این نامی است که نسل ششم کوروت پس از رفتن به زیر تیغ جراحی کارخانه شورولت در بولینگ گرین، کنتاکی و تبدیل شدن به یک ZR1، به آن مشهور شد. این خودرو با یک موتور ۶/۲ لیتری V-8 همراه بود که به لطف سوپرشارژر بالای آن، قدرتی به اندازه ۶۳۸ اسببخار تولید می‌کرد.
دوج وایپر SRT10 کوپه مدل‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
وایپر SRT10 در زیر دماغه بزرگ خود، یک موتور V-10 داشت. نسل چهارم وایپر برای ۲۰۰۸ معرفی شد و در حالی که گنجایش موتور آن افرایش اندکی داشته و از ۸/۳ به ۸/۴ لیتر تغییر یافته بود، در پیشرانه جهشی فوق‌العاده داشت و از ۵۱۰ اسببخار و ۶۷۸ نیوتن‌متر به ۶۰۰ اسببخار و ۷۵۹ نیوتن‌متر رسیده بود.
فراری 575M مارانلو مدل‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
فراری‌های موتور جلوی V-12 همیشه در صحنه حاضر بوده و هر کدام از آن‌ها در باشگاه ۲۰۰ مایل بر ساعتی‌ها قرار می‌گیرد. فراری 575M مارانلو رکورد ۲۰۰ مایل بر ساعت را رد کرد و از آن پس، فراری هیچ قدمی به عقب برنداشت. نسخه‌های مختلفی از 575M عرضه شد و به فروش رسید و مسیر را برای یک فراری موتور جلوی V12 دیگر باز کرد.
فراری 599 GTB/GTO مدل‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲
سرعت حداکثر: ۲۰۵- ۲۰۸ مایل بر ساعت (329.9 تا 334.7 کیلومتر بر ساعت)
منظور از فراری موتور جلوی V12 در توضیح قبلی، این مدل بود. 599 که ظرافت‌های بیشتری نسبت به مدل قبلی داشت، از یک موتور ۶ لیتری V12 بهره می‌برد که قدرتی به اندازه ۶۱۲ اسببخار برای آن تولید می‌کرد. البته این قدرت برای موتور به اصطلاح «پایه» GTB بود. مدل GTO که یک نسخه جاده‌ای از خودروی مسابقه 599XX به شمار می‌رفت، قدرتی به اندازه ۶۶۱ اسببخار داشت. این مدل در پیست «فیورانو» حتی از «انزو» نیز سریع‌تر بود.
فراری انزو مدل‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳
سرعت حداکثر: ۲۱۷ مایل بر ساعت (349.2 کیلومتر بر ساعت)
هیچ‌کس فراری انزو را با نام بدو تولدش یعنی «انزو فراری» خطاب نکرده است و ما هم قصد نداریم این کار را انجام دهیم. فراری انزو، چندان حالت یک خودروی مسابقه در لباس یک خودروی جاده‌ای را ندارد، ولی یک خودروی مسابقه‌ای است که اندکی در آن بهینه‌سازی به کار رفته است. البته لازم به ذکر است که همه این بهینه‌سازی‌ها کاربردی هستند. نیروی «رو به پایین» انزو در سرعت ۲۹۷/۷ کیلومتر بر ساعت برابر ۷۷۱ کیلوگرم است که در سرعت‌های بالاتر ۵۸۹/۷ کیلوگرم کاهش پیدا می‌کند تا خودرو بتواند به حداکثر سرعتش برسد.
فراری F40 مدل‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲
سرعت حداکثر: ۲۰۱ مایل بر ساعت (323.5 کیلومتر بر ساعت)
فراری F40 اولین خودروی تولیدی با سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت که نظر تمام علاقه‌مندان خودروی زمان خودش را جلب کرد. شاید تنها دو یا سه خودروی دیگر از لحاظ جذابیت و هیجان‌انگیز بودن در سطح این فراری قرار داشته باشند.
فراری F50 مدل‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷
سرعت حداکثر:۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
F50 نسبت به F40، دو توربوشارژر کمتر، چهار سیلندر بیشتر داشت و در همین حال، بسیار متین‌تر و استوارتر از آن بود. F50 اعتماد به نفس بیشتری برای رانندگانش به همراه داشت و با این حال، هنوز هم می‌توانست سطح حداکثر سرعت فراری را بالا ببرد. این خودرو، نسبت به مدل قبل از خودش، از ظاهری گرد‌گوشه‌تر برخوردار بود و موتور ۴/۷ لیتری V-12 با قدرت ۵۱۳ اسببخار زندگی خود را از یک موتور ۳/۵ لیتری V-12 در فرمول یک آغاز کرده بود.
فورد GT مدل‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
فورد شلبی GT500 مدل‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴
سرعت حداکثر: ۲۰۰ مایل بر ساعت (321.8 کیلومتر بر ساعت)
جگوار XJ220 مدل‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴
سرعت حداکثر: ۲۱۳ مایل بر ساعت (342.8 کیلومتر بر ساعت)
یکی از کارهای که مهندسان در وقت اضافه‌شان انجام می‌دهند، ساختن چنین مدلی است. البته این مهندسان خودشان ترجیح می‌دادند که در XJ220 یک موتور V-12 به کار ببرند، ولی قوانین آلودگی دست و پای آن‌ها را بسته بود و باید از یک موتور توربوی V6 به جای آن استفاده می‌کردند. XJ220 تا یک سال در صدر سریع‌ترین خودروهای تولیدی دنیا تکیه زده بود، تا اینکه مدل جدید مک‌لارن F1 بیرون آمد. تنها ۲۷۵ نمونه از این جگوار شگفت‌انگیز ساخته شده است.
لامبورگینی دیابلو مدل‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
لامبورگینی در سال‌های دهه ۸۰ میلادی سر و صدای زیادی نداشت و در همین حال، خواهان مدلی بود که بتواند ۱۹۹ مایل بر ساعت را رد کند. خوشبختانه مهندسان لامبورگینی، ایده‌های بیشتری در ذهن داشتند. دیابلو بر روی یک شاسی «کانتچ» ارتقا یافته قرار گرفت و البته ظاهرش اصلاً شبیه به مدل‌های گذشته نبود. همچنین به لطف یک موتور ۵/۷ لیتری V-12 با قدرت ۴۸۵ اسببخار، سرعت بسیار بیشتری نیز داشت.
لامبورگینی گایاردو (LP550-4 بایکلور/ اسپایدر، LP570-4 سوپرلگرا / اسپایدر پرفورمنته) مدل‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳
سرعت حداکثر: ۲۰۱ – ۲۰۳ مایل بر ساعت (323.5 تا 326.7 کیلومتر بر ساعت)
«گایاردو» با فاصله زیادی، پرفروش‌ترین «لامبورگینی» تاکنون بوده است. این خودروی زیبا با دو سیلندر کمتر می‌تواند دیابلو را پشت‌سر بگذارد و در دو ورژن دیفرانسیل عقب و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک عرضه شده است. همچنین نسخه‌های هارد تاپ و کانورتیبل و همین‌طور نسخه‌های ویژه و متمرکز بر پیست از آن وجود دارند. برای پیشرانه تمام این مدل‌ها از یک موتور ۵/۲ لیتری V-10 استفاده شده که میزان قدرت آن‌ها حدود ۵۰۰ اسببخار متغیر است.
لامبورگینی مورسیه‌لاگو (LP640، LP650-4، LP670-4 SV، رونتون) مدل‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰
سرعت حداکثر: ۲۰۵ – ۲۱۲ مایل بر ساعت (329.9 تا 341.2 کیلومتر بر ساعت)
این خودروی تهاجمی، به دقت به ردپاهای اشتباه دیابلو نگاه کرده و از آن‌ها درس گرفته است. در نتیجه، به عنوان یک جانشین بهتر و یک سوپرماشین هیجان‌انگیزتر ظاهر شده است. تمام پنل‌های بدنه، به جز سقف و پوسته درها، از فیبر کربن ساخته شده‌اند و بهینه‌سازی‌های زیادی در شاسی انجام شده است. موتور ۶/۲ لیتری V-12 نیز به‌خوبی شرایط یک لامبورگینی را ایجاد کرده است.
لکسس LFA مدل‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲
سرعت حداکثر: ۲۰۲ مایل بر ساعت (325 کیلومتر بر ساعت)
چه کسی از کارگاه بافندگی برای ساخت یک خودرو استفاده می‌کند؟ جواب، «لکسس» است. توسعه مدل LFA با استفاده گسترده از فیبر کربن از سال ۲۰۰۰ آغاز شد؛ یعنی ۱۰ سال قبل از زمانی که این سوپر کوپه، رنگ واقعیت به خود گرفت. در این خودرو، یک موتور V-10 با قدرت ۵۵۲ اسببخار به کار رفته که می‌تواند به ۹ هزار دور بر دقیقه هم برسد. شاید متقاعد کردن کسی برای پرداخت ۳۸۰ هزار دلار برای این لکسس کار سختی باشد، ولی کسی که آن را خریده، نمی‌تواند چندان ناراضی باشد.
مازراتی MC12 مدل‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
تنها ۵۰ نمونه از این فراری انزوهای پوسته جدید ساخته شده و همین مقدار شاید کافی باشد. یک بدنه بزرگ‌تر و بال بلندتر در عقب به معنای نیروی رو به پایین و دراگ آئرودینامیک بیشتر است؛ چیزی که باعث محدودیت در سرعت حداکثر خودرو می‌شود.
مک‌لارن F1 مدل‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸
سرعت حداکثر: ۲۳۱ – ۲۴۸ مایل بر ساعت (371.7 تا 399 کیلومتر بر ساعت)
مک‌لارن برای ساخت F1 از مواردی مانند فیبر کربن، منیزیم، تیتانیوم، کولار و طلا استفاده کرده است. این مدل از یک غربیلک فرمان در وسط با یک صندلی در جلو بهره می‌برد که دو صندلی دیگر در عقب آن قرار گرفته‌اند. برای پیشرانه نیز از یک موتور معمولی V-12 استفاده شده و با این حال، هنوز هم سریع‌ترین خودروی تنفس طبیعی است که تاکنون ساخته شده است. از مک‌لارن F1 تنها ۷ نمونه اولیه، ۷۲ خودروی جاده‌ای و ۲۸ نسخه ویژه پیست تولید شده است.
مک‌لارن MP4-12C مدل‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴
سرعت حداکثر: ۲۰۷ مایل بر ساعت (333.1 کیلومتر بر ساعت)
مرسدس‌بنز SLR مک‌لارن مدل‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰
سرعت حداکثر: ۲۰۹ – ۲۲۰ مایل بر ساعت (336.3 تا 354 کیلومتر بر ساعت)
همکاری مک‌لارن-مرسدس مدت زیادی ادامه داشت؛ شاید به این دلیل که مرسدس‌بنز قبل از پشتیبانی از AMG دچار بحران هویت شده بود یا شاید به این دلیل که SLR مک‌لارن برای ۷ سال عجیب و غریب سر پا مانده بود؛ خودرویی که با دماغه دراز و تیز، درهای قیچی‌مانند، طراحی منحصر به فرد دریچه‌های هوا و اگزوز، واقعاً ظاهری تهاجمی داشت.
پورشه 911 GT2 / GT2 RS مدل‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱
سرعت حداکثر: ۲۰۴- ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
مدلی که حیات خود را به عنوان یک نسخه ویژه شروع کرد، تبدیل به یکی از دوست‌داشتنی‌ترین پورشه‌های 911 در تمام زمان‌ها شد. GT2 به عنوان نسل 997 از این پورشه، از چند سال قبل رونمایی شده است. موتور دو توربوشارژ ۳/۶ لیتری با ۶ سیلندر در یک ردیف که در پشت GT2 قرار داده شده، قدرتی به اندازه ۵۳۰ اسببخار برای آن به همراه دارد. این در حالی است که در نسخه سبک‌تر GT2، این قدرت ۶۲۰ اسببخار است.
پورشه کاررا GT مدل‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷
سرعت حداکثر: ۲۰۵ مایل بر ساعت (329.9 کیلومتر بر ساعت)
یک یادآوری در مورد اینکه یک سوپر با داشتن سیستم‌های تعلیق تنظیم‌شونده، کنترل شروع حرکت و دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک چه شرایطی می‌تواند داشته باشد. این GT چندان با «عملکرد ملایم» رابطه‌ای ندارد و اگر مواظب آن نباشید، می‌تواند کاملاً غیرقابل‌پیش‌بینی عمل کند. ولی در همین حال، رانندگیِ هیجان‌انگیزی دارد؛ مخصوصاً اگر پنل‌های سقف تارگا را بردارید و از صدای کامل موتور ۶۵۰ اسب‌بخاری V6 لذت ببرید.
انتهای پیام/
