به گزارش
خبرنگار خانواده باشگاه خبرنگاران؛ چند روزی است در پس وصال آرزوی دیرینه خود با دو بال تواضع بندگیام صعود در بوستان عرش الهی و آغوش پروردگار را عاجزانه طلب میکنم تا شاید در برگزیدهترین ماه الهی و شهدی از انهار جنت با پرواز معنویم به وصال عرفانی معبودم دست یابم.
گویند در شب آرزوها بندگان به معبود خود آنچنان نزدیک خواهند شد و با دو دست معنوی خود نشانهای الهی را به ارمغان خواهند برد.
چه زیباست! لحظه بندگی و وصال با معبود، آنگاه که با سبک بالی وجودم و رهایی از بند دنیوی موهبتهای الهی را حس خواهم کرد و آن آوای دلنشین رضوان را به یاد خواهم آورد که گویند پروردگار عالمیان نزدیکتر از آن است که تصور باید کرد...
با احساس رهایی و صعود در عرش الهی و نزدیکی با معبود، آرامش عجیبی وجود فانیام را در عرش، جنتی میکند.
عاشقانه آمدهام با سبک بالیم در پیشگاه معبودم، زبان در کامم مانده است.
اعضا و جوارحم در بندگی و خضوع در برابر پروردگار سبقت گرفته است دیگر اختیاری در مقام والای حضرت دوست در وجودم نیست.
نیروی عجیبی مرا به سوی او و در آغوش گرمش میکشاند، جاذبهای که تصورش نیز برایم ممکن نیست... .
در هنگام وصال حسرت دوست، قطار آرزوهایم از مسیرش منحرف شده و انگار کشتی آمال و آرزوهایم به گل نشسته و فقط وصال او را میطلبم. اما یادم آمد کولهباری از آرزوهای دوستان و یاران دیرینم امانتی است که باید در پیشگاه پروردگار عالمیان ارزانی بدارم.
و آنگاه عاشقانه از او وصال آرزوهای یاران دیرینه خود را از مقام والای معبودیاش طلب خواهم کرد و حسرتی عجیب در وجودم پدیدار خواهد شد آیا تجدید وصال حضرت دوست دست یافتنی است...!؟
آری! در شب آرزوها و در شب نزدیک شدن بنده و معبود با موهبت الهی بستر میهمانی پروردگار وسیع است و آرزوها دست یافتنی است... !؟
بیاییم در شب آرزوها وصال یار و صاحب زمان (عج) را از پروردگار متعال خواستار شویم و برای سلامتی ایشان دعا کنیم.
به امید آنکه عاشقان معنویت و عرش الهی به آرزوهای دیرینه خود دست یابند... !؟
گزارشی از زهره کلهر
انتهای پیام/