وی اظهار کرد: برداشتن اموال مشخص افراد بدون اجازه آنها بارزترین صورت دزدی است، اما دزدی موارد دیگر را نیز شامل می‌شود از جمله اینکه فردی کمتر از ساعاتی که تعهد کرده کار کند و به اصطلاح از ساعت کارش بزند.

موسوی افزود: همچنین فردی که ساعت‌ کار را در محل کار حضور دارد، اما در انجام کارهای محوله کوتاهی می‌کند نیز به نوعی دزدی کرده است. این وسط مهم نیست که به کار خود وجهه قانونی بدهد یا بازرسی از او صورت نگیرد. مهم چیزی است که بین خود و خدای خود باید مدنظر قرار دهد.

این کارشناس‌ مسائل مذهبی اظهار کرد: حتی افرادی که پروسه کاری ارباب‌رجوع را طولانی می‌کنند برای اینکه به کار شخصی خود بپردازند نیز در حال دزدی از مال‌ عمومی مردم هستند.

وی افزود: همچنین استفاده از اموال‌ دولتی برای انجام کارهای شخصی نیز دزدی است و افراد باید به طور جد از انجام این کارها اجتناب کنند.

موسوی به ابعاد گسترده‌تر دزدی اشاره کرد و افزود: افرادی که برای انجام‌ کاری لیاقت نداشته، اما داوطلب انجام آن کار شوند آنها نیز به نوعی از مال، وقت و سرمایه مملکت دزدی می‌کنند و دزدی آنها به مراتب آسیب‌های بیشتری را به دنبال داشته و گاه می‌تواند آثار غیرقابل جبرانی به همراه داشته باشد.

وی با اشاره به متفاوت‌ بودن مجازات دزدی در اسلام اظهار کرد: برای دزدی که امنیت جامعه را به خطر بیندازد، بطور مثال فردی که از دیوار خانه‌ای بالا برود بطوریکه مردم در آن جامعه احساس‌ امنیت نکنند و آرامش جامعه را بر هم بزند بعد از چند بار اخطار، حکم قطع‌ انگشت صادر می‌شود.

این کارشناس مسائل مذهبی اظهار کرد: اسلام به شدت با دزدی‌هایی که امنیت جامعه را به خطر می‌اندازد برخورد کرده است و این نوع دزدی بستگی به رقم‌ دزدی نداشته بلکه آثار سویی که این دزدی بر امنیت جامعه دارد در نظر گرفته می‌شود و مهم نیست مبلغ دزدی یک میلیارد تومان باشد یا 100 تومان.

وی خاطرنشان کرد: در اسلام مواردی هم هست که چنانچه قاضی تشخیص دهد فرد به خاطر نجات جان‌ خود اقدام به دزدی کرده و این کار را بر حسب اضطرار انجام داده، مجازاتی برای فرد اعمال نمی‌شود.