در واقع این مادر است که بی خوابیها، دغدغهها و دلسوزیهای زیادی برای ما کشیده است تا اکنون ما به این مرحله برسیم.
بدون هیچ تردیدی هیچ موجودی به دلسوزی مادر نخواهد رسید و ما هم ناتوانتر از آن هستیم که بتوانیم فداکاریها، محبتهای وی را جبران کنیم.
البته نباید در این امر از نقش مهم پدر غافل شویم! بر این اساس ربابه غفار تبریزی روان شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، با اشاره نقش مهم مادر بعنوان معلم عشق و دوست داشتن اظهار کرد: مادر پس از خداوند بزرگ به ما حیات میدهد. مادر در واقع دهنده غذا، نوازش، آسایش، عشق، محبت، فداکاری و ... است. وی بی خوابیهای فراوانی کشیده تا مارا رشد و پرورش دهد.
وی تصریح کرد: مادر واقعی کسی است که عشق را به ما یاد میدهد. وی به ما میآموزد که خود و دیگران را دوست داشته باشیم.
این روان شناس اذعان کرد: وقتی مادر ارتباط خوبی با فرزند خود برقرار نکرده و به وی محبت واقعی نکند یا یک حالت بی حسی به شخصی دست داده و یا این فرد در ذهن خود به دنبال گمشده بدون ایراد میگردد اما کسی را پیدا نخواهد کرد.
غفار تبریزی تأکید کرد: در صورتیکه مادر عشق و دوست داشتن را به ما نیاموزد و این حالتها در ما درونی شود، حتی اگر زندگی ما هم در رفاه باشد خلا را در زندگی خود حس خواهیم کرد.
وی یادآور شد: نبودن رابطه عاشقانه بین مادر و فرزند بر روی روابط خوهران، برادران، همسر، فرزند و همکاران تأثیر منفی دارد.
غفار تبریزی بیان کرد: البته ویژگیهای سرشتی فرزند و واکنشهای وی در دریافت محبت مادر مؤثر است و یک کودک خوش خلق محبت بیشتری را دریافت میکند اما یک مادر مهربان میتواند بد خلقیهای سرشتی فرزند خود را تعدیل و یا حتی محو کند.
پس ای مادر عزیز تو را سپاس گفته و از تو میخواهم که دعای خیرت بدرقه راهم باشد.گزارش از ایده مفرح
انتهای پیام/