به گزارش سرويس بينالملل باشگاه خبرنگاران؛ بهباور نگارنده گزارش "آسوشیتد پرس،" چارچوب توافق هستهای ایران و قدرتهای جهانی پرسشهای مهمی را مطرح میکند: آیا ایران میتواند تقلب کند؟ آیا ایالات متحده یا کشور دیگری میتواند بهموقع پاسخ این عمل ایران را بدهد؟ در نظر، بلی. آیا آنها برای بکارگیری قدرت نظامی آماده هستند؟ قابل تردید است. آیا توافق نهایی میتواند نگرانیهای جهانی را درباره نیات ایران برطرف کند؟ با اندکاطمینانی، خیر.
جزئیات شگفتآور توافق، اعتماد بهنفس بیشتری به اوباما در برابر مخالفان توافق هستهای از جمله قانونگذارانِ بدگمان آمریکایی و متحدان منطقهایاش داد. البته این بهشرطی است که توافق در سه ماه آینده نهایی شود.
محدودیتهای اعمالشده بر تحقیق و توسعه زیرساختهای هستهای ایران هنوز از ابهامات است و ایران اجازه بازرسی به تاسیسات نظامیاش را که – بهباور نویسنده مقاله -- پیشتر در آنجا فعالیتهای هستهای صورت گرفته، ندادهاست. این در حالی است که در مذاکرات بحث بیشتر بر سر چگونگی رفع تحریمها بود. از سوی دیگر اسراییل و کشورهای عربی توافق مزبور را توافق بدی دانسته و آن را خطری برای منطقه ارزیابی میکنند. آنها لغو تحریمها را عاملی در قدرتمندترشدن ایران و تسلط کامل این کشور بر سراسر منطقه میدانند. این مسایل و بیشتر، از جمله مواردی است که کنگره آمریکا در 18 ماه مذاکرات دلواپس آنهاست.
اقدام نخست کنگره برای رفع این نگرانی رد توافق با دوسوم آراست. اقدام خطرپذیر دیگر کنگره میتواند وضع تحریمهایی بر ضد ایران باشد که بدینسان دیپلماسی و مذاکره به پایان راه خود میرسد و فرمول نهایی توافق هم بهخطر میافتد. اما اوباما اکنون توان بیشتری برای مدیریتِ این فشار کنگره دارد. این توافق، تعداد سانتریفیوژهای ایران را به کمتر از نصف کاستهاست و هیچ ماده تولید بمبی به ماشینها تزریق نمیشود. همچنین سانتریفیوژهای پیشرفته از چرخه خارج میشوند و آب سنگین هم برای ساخت پلوتونیوم بکار نمیرود. بازرسیها نیز بیوقفه ادامه خواهد داشت.
هواداران توافق همواره استدلال میکنند که سیاست تحریم و اجتناب از مذاکره با ایران نهتنها موجبشده این کشور تعداد سانتریفیوژها را به بیستهزار عدد افزایش دهد، بلکه ایران سایت زیرزمینی مستحکم و نفوذناپذیری را برای غنیسازی بنا کردهاست که میتواند برای تهیه پلوتونیوم لازم به منظور ساخت بمب هستهای بکار رود.
انتهای پیام/