سیر؛ نماد مناعت طبع
تا این جا در برابر انسانی عاقل، سالم، بشاش و قوی نشسته‌ام؛ اما این انسان، کاستی‌هایی هم دارد.
به گزارش خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران، سفره هفت‌سین به زبان حال یادآور می‌شود که ای انسان خود را بهتر و شایسته تر بساز، بدین معنا که نشستن در پای سفره هفت‌سین در ابتدای سال، به انسان می آموزد که گستاخ و بی‌آزرم و نا آرام و کم‌مایه نباش و سیر به نشانه دست نگه داشتن از تجاوز به سفره هفت‌سین راه یافته تا پای از گلیم خویش بیرون ننهیم.
اگر همه ما حقوق و حدود خود را بشناسیم و این روش و منش را در رفتارمان متبلور کنیم، باید مطمئن باشیم جامعه ره به عدالت خواهد برد.
بی‌شک قدم نهادن در این وادی آثار و تبعات خویشاوندی به همراه خواهد داشت و موجب نشاط جامعه خواهد شد. این خط مشی معتدل ، تفکری خودآگاهانه و استدلالی منطقی را پایه ریزی می‌کند.
در واقع این نهاد راستین به ما می‌گوید در کار و زندگی اجتماعی تنها به خود نیندیشیم و بالاتر از منافع خود، نفع جامعه را در نظر گیریم.
سیر در ادب پارسی به معنای رای، خشنود، کامل، تمام، پر و انباشته نیز به کار رفته است.
اشارات، در واقع، مفهوم نیاز نداشتن را برای ما افاده می‌کند سیر نماد و نشانه مناعت طبع است؛ یعنی بایسته است که انسان همواره با قناعت بر جهان بنگرد که «انسان قانع از نفس کریمش، برتر از انسان قانع به دارندگی ثروت است» همچنین یادآور شده‌اند که توانگری به ثروت زیاد نیست به بی‌نیازی دل است البته در برخی از مناطق سیر بدین معناست که تا سال آینده سیر باشند.
مبنع: کتاب«نوروز و فلسفه هفت‌سین» نوشته سید محمد علی دادخواه/
انتهای پیام/
