ملت کُرد نیز در هر کجای جهان که هستند این عید را فرخنده شمرده و به پاس داشت آن، هرساله با شکوهی بی مانند رسم ها و آئین های آن را اجرا کرده اند.
در تمام اعصار، نوروز، انسان ها را زیر سقف ها و از پشت درهای بسته، به دامن آزاد و بیکرانه طبیعت کشیده است. نوروز فلسفه ی هماهنگی انسان و طبیعت و راز آفرینش است و جشنی است که به واقع کمترین قومی به مانند کُرد آن را نکو داشته و رازها و نمادهای آن را عجین زندگی خود ساخته است.
به پیروی از سنت پیشینیان، مردم کُردستان تقریبا یک ماه قبل از نوروز، مقدمات تهیه سبزه که در زبان کُردی "سمنی" خوانده می شود، می پردازند.
گندم، نخود، عدس و کنجد از جمله غلاتی هستند که از آنها سمنی درست می شود.
این اقلام را در سینی ها و ظرف های مسی ریخته و روی آنها را با پارچه ای میپوشانند. سپس برآن مقداری آب ریخته و جلوی آفتاب می گذارند تا جوانه بزند.
گاهی هم مخصوصا برای سمنی کنجد، پارچه ای را به دور بطری یا کوزه ای سفالی پیچیده و کنجد را روی آن می پاشند و آب می ریزند تا پس از سبز شدن، سمنی هایی به شکل بطری یا آب خوری داشته باشیم.
از این بطری ها و آب خوری های سفالی به جای گلابدان نیز استفاده می شود تا در روز عید مورد استفاده واقع گردند. غالبا روبان های دوسه سانتیمتری قرمز رنگ به دور سمنی می پیچند و قطعه های کوچکی از همین پارچه را به صورت پولک بریده، وسط آن ها را سوراخ کرده و از انتهای برگ های سبزه می گذرانند.
در برخی نقاط، دایره ی کوچکی از وسط سینی یا بشقاب سبزه را خالی می گذراند و در موقع تهیه سمنی دانه های خیس شده را در آن محل نمی ریزند. این محل را به گلابدان اختصاص می دهند و در روز عید از آن بر دست و روی میهمانان گلاب می ریزند.
ازجمله مقدمات پیش از عیدمی توان به خرید نوروزی و خانه تکانی اشاره کرد که هر خانواده قبل از عید به انجام آنها مبادرت می ورزد.
در شهرها و روستاهای کُردستان، یک ماه قبل از عید نوروز ، هرخانواده ای به بازار رفته و برای اهالی خانه پارچه و کفش می خرد.
پارچه ها به خیاط داده می شود تا بتواند لباس های نو را تا عید تحویل دهد. تقریبا ده روز قبل از عید نیز دیگر خریدها مانند روغن، برنج، گوشت، تخم مرغ برای رنگ کردن، شیرینی، میوه، آجیل خریداری می شود.
انتهای پیام/ز