مجدآبادی پژوهشگر ارشد تاریخ در این باره ‌میگوید: می‌توان گفت که بیش از نیمی از حوزه‌های فرهنگی مارا در آن زمان بهایی‌ها اداره می‌کردند و سپردن بحث فرهنگی کشور به دست فردی(فرح پهلوی)  که خود عاشق فرهنگ غرب و سکولار به تمام است، بزرگترین فاجعه را در کشور رقم زد و کانون پروش فکری کودکان و نوجوانان در دست کسی است که به تمام معنا می‌توان اورا فاسد خواند.

دانشگاه‌ها ماهیت خود را از دست داده و به نمایشگاه خواسته‌های غرب تبدیل شده بودند و هدف آنها ترویج غرب‌گرایی و دور شدند از بومی کردن علم بود.

نیمه اول سال 1346 برنامه ریزی برای جشنی به اصطلاح هنری شکل گرفت؛ جشن هنر شیراز که نام دیگرش را می‌توان جشن فرح پهلوی گذاشت شروع به ترویج ابتذال و بی بند و باری کرد که شنیع‌تری اعمال در آن به وقوع پیوست و فاجعه نمایش خوک، بچه، آتش در دهمین سال برگزاری این جشن اتفاق می افتد.