جای خالی درس "اخلاق حرفه‌ای" در دروس پزشکی
استاد حوزه و دانشگاه گفت: در رشته‌های پزشکی و بالینی جای خالی درس اخلاق کاملا محسوس است و وقتی که هیچ زمینه‌ای را برای اخلاق‌مداری ایجاد نکرده‌ایم، نمی‌توانیم انتظار اخلاق‌مدار و حقوق‌مدار بودن مجموعه نظام سلامت را داشته باشیم.
به گزارش گروه علمی، پزشكی باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی بسیج جامعه پزشکی ،عباسعلی واشیان استاد حوزه و دانشگاه گفت:حوزه اخلاق و توجه به مبانی اسلامی، قرآن و عترت نیاز به بازخوانی مجدد در همه حوزه‌ها بالاخص نظام سلامت و پزشکی دارد، به این دلیل ما همواره نیاز به منابع انسانی اخلاق‌مدار به منظور ارایه خدمات بهتر و باکیفیت‌تر هستیم.
وی افزود: ما مصمم هستیم در چهار محوری که در حوزه "سلامت و دین" تعریف شده توفیق خدمت بیابیم و از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب برسیم.
فقدان درس "اخلاق حرفه‌ای" در میان دروس پزشکی
واشتیان ادامه داد: البته شاید اخلاق به عنوان یک درس عمومی در رشته‌های گوناگون وجود داشته باشد اما چیزی به نام "اخلاق حرفه‌ای" در میان دروس دیده نمی‌شود که بتواند تمام لایه‌های مختلف حوزه سلامت را اعم از حوزه بهداشت و درمان، آموزش پزشکی و توانبخشی را شامل شود و حتی در حوزه‌های تحقیقاتی و پژوهش نیز موضوع اخلاق پررنگ دیده نشده است و شاید حتی یک درس تک واحدی هم در حوزه اخلاق نداشته باشیم.
واشیان خاطرنشان کرد: در رشته‌های بالینی نیز همینطور بوده، به گونه‌ای که جای خالی اخلاق کاملا محسوس است و جاذبه اخلاق پزشکی در آن‌ها دیده نمی‌شود تا آن را به بقیه رشته‌ها هم تسری داد.
این استاد حوزه با اشاره به اینکه احتمالا به دلیل نبود اطلاع‌رسانی کافی و نهادینه نشدن مباحث اخلاقی در نظام سلامت، شاهد عملیاتی شدن مسایل و احکام شرعی نبوده‌ایم، افزود: مشکلاتی که در حال حاضر بخش اعظم جامعه ما از نظام سلامت طلب می‌کنند، عمدتا در متون دینی پاسخ جامع و روشنی دارند که در فضای میان رشته‌ای سلامت و دین می‌توان به آن پرداخت.
وی افزود: در حوزه‌های حقوقی، چه در بخش اجرایی نظام سلامت و چه در قوانینی که بر آن حاکم است و حتی در حوزه‌های نظارتی مانند قانون مجازات اسلامی ابهامات فراوانی وجود دارد؛ در صورتی که می‌توان از قانون جمهوری اسلامی که مستند از قرآن و عترت است و بسیاری از ابهامات را برطرف می‌کند، الهام گرفت.
واشیان تحقق این مهم را نیازمند منابع مالی و انسانی دانست و تاکید کرد: منابع انسانی متشکل از استادانی هستند که در فضای میان‌رشته‌ای کار کرده‌اند و دارای تحصیلات علوم پزشکی و علوم دینی هستند و این دو فضا را به هم متصل می‌کنند.
این استاد حوزه در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه پرسش که چند درصد کتاب‌های احکام و اخلاق مرتبط با رشته پزشکی در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود؛ گفت: گنجاندن حوزه اخلاق در پزشکی می‌تواند در کاهش پدیده زیرمیزی موثر باشد اما وقتی که هیچ زمینه‌ای را برای اخلاق‌مداری ایجاد نکرده‌ایم، نمی‌توانیم انتظار اخلاق‌مدار و حقوق‌مدار بودن مجموعه خود را داشته باشیم. درحالی که کتب اخلاق پزشکی یا اصلا میان دروس نیست و اگر هم باشد، بسیار ضعیف است و نهادی که به شکل تخصصی، مسایل پزشکی را با قرآن و عترت تحلیل کند، وجود ندارد، به همین دلیل گاهی پاسخ‌هایی که داده می‌شود، قانع‌کننده و درست نیست.
باید از پزشک به طبیبان برسیم
واشتیان تاکید کرد: اگر پیوند بین حوزه نظام سلامت و دین غنی‌تر شود، ثمرات و بهره‌های آن بیشتر دیده می‌شود. امروز برخی پیشکسوتان می‌گویند؛ ما دوست داریم از وضعیت موجود (پزشک) به طبیب و حکما برسیم. حکیم کسی بود که علاوه بر دانش پزشکی بر سر سفره دین هم نشسته بود و پیش از اینکه طبیب باشد، به قرآن و عترت و منابع دینی اشراف داشت.
واشیان گفت: متاسفانه آنقدر که بر روی علوم پایه مانند شیمی، ریاضی، فیزیک و غیره سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، روی سبک زندگی شغلی سرمایه‌گذاری نکرده‌ایم در حالی که خانواده سلامت عضو این نظام هستند.
وی تاکید کرد: باید در نظر داشته باشیم آسیب‌هایی که در نظام سلامت وجود دارد را حتما با نگاه فنی دینی ببینیم تا منجر به زیاده‌خواهی، تجمل‌گرایی، ارتباطات نامناسب اعضای خانواده و حتی آسیب‌های غیرقابل جبران نشود و سبک زندگی شغلی مناسبی را برای عزیزان در نظام سلامت به وجود آورد.
انتهای پیام/
وی افزود: ما مصمم هستیم در چهار محوری که در حوزه "سلامت و دین" تعریف شده توفیق خدمت بیابیم و از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب برسیم.
فقدان درس "اخلاق حرفه‌ای" در میان دروس پزشکی
واشتیان ادامه داد: البته شاید اخلاق به عنوان یک درس عمومی در رشته‌های گوناگون وجود داشته باشد اما چیزی به نام "اخلاق حرفه‌ای" در میان دروس دیده نمی‌شود که بتواند تمام لایه‌های مختلف حوزه سلامت را اعم از حوزه بهداشت و درمان، آموزش پزشکی و توانبخشی را شامل شود و حتی در حوزه‌های تحقیقاتی و پژوهش نیز موضوع اخلاق پررنگ دیده نشده است و شاید حتی یک درس تک واحدی هم در حوزه اخلاق نداشته باشیم.
واشیان خاطرنشان کرد: در رشته‌های بالینی نیز همینطور بوده، به گونه‌ای که جای خالی اخلاق کاملا محسوس است و جاذبه اخلاق پزشکی در آن‌ها دیده نمی‌شود تا آن را به بقیه رشته‌ها هم تسری داد.
این استاد حوزه با اشاره به اینکه احتمالا به دلیل نبود اطلاع‌رسانی کافی و نهادینه نشدن مباحث اخلاقی در نظام سلامت، شاهد عملیاتی شدن مسایل و احکام شرعی نبوده‌ایم، افزود: مشکلاتی که در حال حاضر بخش اعظم جامعه ما از نظام سلامت طلب می‌کنند، عمدتا در متون دینی پاسخ جامع و روشنی دارند که در فضای میان رشته‌ای سلامت و دین می‌توان به آن پرداخت.
وی افزود: در حوزه‌های حقوقی، چه در بخش اجرایی نظام سلامت و چه در قوانینی که بر آن حاکم است و حتی در حوزه‌های نظارتی مانند قانون مجازات اسلامی ابهامات فراوانی وجود دارد؛ در صورتی که می‌توان از قانون جمهوری اسلامی که مستند از قرآن و عترت است و بسیاری از ابهامات را برطرف می‌کند، الهام گرفت.
واشیان تحقق این مهم را نیازمند منابع مالی و انسانی دانست و تاکید کرد: منابع انسانی متشکل از استادانی هستند که در فضای میان‌رشته‌ای کار کرده‌اند و دارای تحصیلات علوم پزشکی و علوم دینی هستند و این دو فضا را به هم متصل می‌کنند.
این استاد حوزه در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه پرسش که چند درصد کتاب‌های احکام و اخلاق مرتبط با رشته پزشکی در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود؛ گفت: گنجاندن حوزه اخلاق در پزشکی می‌تواند در کاهش پدیده زیرمیزی موثر باشد اما وقتی که هیچ زمینه‌ای را برای اخلاق‌مداری ایجاد نکرده‌ایم، نمی‌توانیم انتظار اخلاق‌مدار و حقوق‌مدار بودن مجموعه خود را داشته باشیم. درحالی که کتب اخلاق پزشکی یا اصلا میان دروس نیست و اگر هم باشد، بسیار ضعیف است و نهادی که به شکل تخصصی، مسایل پزشکی را با قرآن و عترت تحلیل کند، وجود ندارد، به همین دلیل گاهی پاسخ‌هایی که داده می‌شود، قانع‌کننده و درست نیست.
باید از پزشک به طبیبان برسیم
واشتیان تاکید کرد: اگر پیوند بین حوزه نظام سلامت و دین غنی‌تر شود، ثمرات و بهره‌های آن بیشتر دیده می‌شود. امروز برخی پیشکسوتان می‌گویند؛ ما دوست داریم از وضعیت موجود (پزشک) به طبیب و حکما برسیم. حکیم کسی بود که علاوه بر دانش پزشکی بر سر سفره دین هم نشسته بود و پیش از اینکه طبیب باشد، به قرآن و عترت و منابع دینی اشراف داشت.
واشیان گفت: متاسفانه آنقدر که بر روی علوم پایه مانند شیمی، ریاضی، فیزیک و غیره سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، روی سبک زندگی شغلی سرمایه‌گذاری نکرده‌ایم در حالی که خانواده سلامت عضو این نظام هستند.
وی تاکید کرد: باید در نظر داشته باشیم آسیب‌هایی که در نظام سلامت وجود دارد را حتما با نگاه فنی دینی ببینیم تا منجر به زیاده‌خواهی، تجمل‌گرایی، ارتباطات نامناسب اعضای خانواده و حتی آسیب‌های غیرقابل جبران نشود و سبک زندگی شغلی مناسبی را برای عزیزان در نظام سلامت به وجود آورد.
انتهای پیام/
